Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1967, Qupperneq 19

aldrei á ævi sinni séð annað eins.
Löngu síðar, eftir að Lisette
og Hiram höfðu þakkað viðtök-
urnar og sátu inni á skrifstofu
föður Antoine, meðan næsta at-
riði á dagskránni fór fram, óm-
aði salurinn af hrópum á Grog-
nolle. „Við viljum Grognolle!"
Löngu, löngu síðar, þegar sýn-
ingunni var lokið og ljósin í sirk-
usnum höfðu verið slökkt, gengu
Lisette og Hiram út á breiðstræt-
ið við sviðsinnganginn. Þau voru
ennþá með farðann og í búning-
unum og höfðu aðeins kastað yfir
sig yfirhöfnunum. — Trúðurinn
veifaði á nærstaddan leigubíl,
meðan stúlkan nöldraði yfir því
að þurfa nú að skemmta á góð-
gerðasamkomu, þrátt fyrir að
hún væri dauðþreytt.
Leigubíllinn nam staðar fyrir
aftan einkabíl, þar sem í sátu
nokkrir' þögulir menn. Hiram og
Lisette stigu upp í leigubifreið-
ina.
„Scheherazade-klúbbinn við
Rue de Liege,“ sagði hin nöldr-
andi Lisette og bíllinn ók af stað.
En þegar þau höfðu ekið í smá-
stund, og voru örugg um að eng-
inn veitti þeim eftirför, bankaði
Lisette í öxl bílstjórans og bað
hann að aka til heimilis hennar
við Rue de Portes-Blanches. Þar
greiddu þau fyrir sig og gengu
inn.
Daginn eftir, þegar Lisette
þýddi og las fyrir hann frétt úr
dagblaði, fékk Hiram að vita, að
franska lögreglan vildi hafa tal
af honum, til að fá upplýsingar
um hvernig á því stæði, að mað-
ur nokkur hefði fundizt hálsbrot-
inn á hótelherbergi hans, og auk
þess að hann var á einni nóttu
orðinn frægur undir nafninu
Grognolle. — Franskur gagnrýn-
andi hafði af tilviljun verið í
sirkus kvöldið áður, og ritaði
tveggja dálka grein í ,,Figaro“
um list trúða almennt, og sér-
staklega um Grognolle, sem hafði
slegið í gegn í Antoine-sirkusn-
um.
Og þannig orsakaðist það, að
Hiram Holliday hvarf af sviði
tilverunnar, en á hverju kvöldi
VlKINGUR
fyllti Grognolle sirkusinn, svo að
múta varð skemmtistaðaeftirlit-
inu, til þess að geta selt fleiri að-
göngumiða. Faðir Antoine neri
saman höndum, því að hann hafði
fengið góðan samning við frænda
Lisette. Menn verða að viður-
kenna, að hann hafði verið kynnt-
ur fyrir mállausa manninum á
heldur óviðurkvæmilegan hátt, —
já, þótt undarlegt megi virðast,
þá sagði hann aldrei eitt einasta
aukatekið orð, heldur kinkaði að-
eins kolli eða hristi höfuðið og
lét frænkuna sjá um allt annað
— fyrst hann á annað borð
græddi á honum, því þá að vera
með óþarfa forvitni? Lifi Grog-
nolle!
Hiram Holliday var ekki leng-
ur til, ekki einu sinni gagnvart
sjálfum sér. Hann hafði algjör-
lega breytzt í mállausa trúðinn
Grognolle. Næstu dagar og nætur
urðu honum ógleymanlegur tími,
en þegar hann minntist þess ári
seinna, var það eins og eitthvað
dásamlegt og fallegt, sem hafði
komið fyrir annan mann, eins og
áhrifarík skáldsaga, sem hann
hefði einhverntíma lesið og fund-
ist hann sjálfur vera söguhetjan.
Það var Grognolle og ekki
Hiram Holliday, sem bjó með
sirkusdrottningunni Lisette í
litlu íbúðinni við Rue de Portes-
Blanches, þaðan sem þau höfðu
útsýni yfir alla Parísarborg. —
Hann talaði aðeins við hana og
þá eingöngu þegar þau voru ein
saman, vegna þess að hún vildi,
að hann héldi áfram að leika það
hlutverk sitt að segja aldrei orð,
hvorki á sviðinu né utan þess, í
öryggisskyni.
Hún sá um hann á allan hátt;
aðstoðaði hann í blaðaviðtölum,
svo að hann þurfti ekki annað en
kinka kolli eða hrista höfuðið,
eftir því sem það átti við. Grog-
nolle varð að koma fram bæði
fyrir og eftir hlé á hverju kvöldi,
og Lisette kenndi honum margt
nýtt og skipulagði brellur hans,
því að hún kunni sitt fag. Hún
var komin af sirkusfólki í sex
ættliði. Og gáfur trúðsins náðu
fljótum þroska.
Þau bjuggu saman í áhyggju-
leysi, eins og tvö saklaus böm,
og yfirgáfu sjaldan Montmartre,
jafnvel ekki eftir að leitin að
Hiram Holliday virtist vera hætt.
Þau gerðu sameiginleg innkaup
til heimilisins á götumarkaðnum,
þar sem hægt var að fá ferskt
grænmeti og haustblómunum var
raðað saman í fallega litadýrð.
Þau lifðu aðeins fyrir augna-
blik tilfinninganna og hugsuðu
ekki um framtíðina, vegna þess
að þau vissu bæði, að ævintýri
trúðsins og hestastúlkunnar hlyti
að taka endi. Einn góðan veður-
dag yrðu þau að fara hvort sína
leið í þessari óblíðu og illu ver-
öld, sem þó hafði getað veitt þeim
í sameiningu nokkrar dásamleg-
ar vikur. — Aðeins í eitt einasta
skipti, meðan á því stóð, varð
Grognolle aftur að Hiram Holli-
day. Það var þegar hann las smá-
grein í Parísarútgáfu af New
York Herald,“ sem Lisette hafði
keypt handa honum. Hann las
hana yfir aftur og aftur og hann
var þögull og viðutan það sem
eftir var dagsins, en um kvöldið
lék hann ekki með sömu tilþrif-
um og áður. Þetta leið þó hjá og
hann varð aftur að hinum mikla
Grognolle, sem allar konur í
París streymdu að til að sjá, hver
og ein í von um, að einmitt hún
yrði fyrir vorkunnlegu og von-
lausu ástaraugnaráði, sem gat
fengið alla til að tryllast af hlátri.
Og hann hélt áfram að vera
Grognolle gagnvart öllum. Lisette
og sjálfum sér, þangað til óveðr-
ið skall á, og geysaði að, handan
yfir Atlanzhafið; óveðrið, sem
hinn fyrrverandi Hiram Holliday
hafði alltaf beðið eftir.
tlvernig Hirant ilolllday shemmii
Partsarbúum í stfíasta slnn.
Dagblaðið „Varðmaðurinn" í
New York hóf nú að birta skjal-
festan greinaflokk um Vinovari-
effs-samsærið mikla, og upplýsti
á hvern hátt hópur Hvít-Rússa
hafði selt sig nazistum, til tjóns
fyrir þeirra eigið land og einnig
til óþurftar Frakklandi, sem
61