Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1971, Blaðsíða 34

valda voru einnig viðhöfð orð í þá
átt, að aðgerða yrði ekki langt
að bíða. Víst hlutu menn að gera
sér grein fyrir því að þessi mál
þyrftu athugunar við og ekki
mætti flana að neinu, en slík at-
hugun þurfti ekki að taka lang-
an tíma, væri á annað bor* að
henni unnið.
Nú eru liðin nær fjögur ár síð-
an nefndin var skipuð og má
segja að nú loks liggi eitthvað
áþreifanlagt fyrir, enda þótt
árangur í formi togara liggi ekki
fyrir fyrr en eftir eitt til tvö ár.
En spyrja má: Hefur nefndin
ekki unnið mikið undirbúnings-
starf á þessum tíma og lagt fram
ítarlegar tillögur sínar um end-
urnýjun togaraflotans á næstu
árum? Hefur hún ekki lagt fram
rökstudda greinargerð, sem hún
byggir niðurstöður sínar á? Ég
hef hvergi rekist á slíka greinar-
gerð eða tillögur. Ég hefði vænzt
þess, að nefndin, ekki sízt með
hliðsjón af þeim mikla tíma, sem
hún hefur haft til umráða, gerði
úttekt á togaraútgerð Islendinga,
nauðsyn hennar og eðli, framtíð-
armöguleikum hennar, aðstöðu
hennar gagnvart öðrum þáttum
útgerðar landsmanna, stöðu henn-
ar vegna friðunaraðgerða, að hún
gerði grein fyrir því, hvar líkleg-
ast yrði að togarar framtíðarinn-
ar leituðu fanga, hvernig þeir
helzt styrktu grundvöll sjávar-
útvegsins og þannig mætti lengi
telja. Þess hefur þó hvergi orðið
vart, að því er ég bezt veit, að
nefndin haf i unnið slíkt starf, sem
verður þó að álíta nauðsynlega
undirbúningsvinnu til að unnt sé
að komast að skynsamlegri nið-
urstöðu.
Nefndin gerir tillögur um
smíði á 6 eittþúsund lesta skut-
togurum. Vil ég ekki draga úr
gildi þeirrar niðurstöðu en hlýt að
spyi'ja, hvort þetta sé eina svar
nefndarinnar um endurnýjun tog-
araflotans. Hvað á að gera í
áframhaldi þessa? Halda áfram
með sams konar skip eða aðrar
gerðir? Víst tákna þessi skip
framför í tækni að því er varðar
fiskveiðar, en telur nefndin t. d.,
að hafna eigi við endurnýjun
togai'aflotans þeirri tækni, sem
gerir kleift að skila betri vöru á
markaði með minni kostnaði,
tækni, sem aðrar þjóðir hafa í
síauknum mæli tekið í þjónustu
sína og bætt þar með samkeppnis-
aðstöðu sína gagnvart okkur? Á
hvaða forsendum hefur nefndin
tekið neikvæða afstöðu til hug-
mynda, sem komnar eru m. a.
fi’á samtökum sjómanna, um
verksmiðjuskip til veiða á fjar-
lægari miðum, sem myndu í reynd
vei'ða ný stói'iðjutæki í sjávar-
útvegi okkar? Heyrst hefur, að
þessum hugmy.ndum hafi verið
hafnað á þeim forsendum að
fjárhagslegan grundvöll skoi'ti,
þ. e. ekki væri tryggður nægileg-
ur arður. Verður að telja slíkar
fullyrðingar hlægilegar þegar
aflamagn annai’ra þjóða á slíkum
skipum er virt og hafa íslending-
ar yfirleitt ekki þótt gefa þeim
eftir þegar þeir hafa sambærileg
tæki í höndum. Frændur okkar
Norðmenn og Færeyingar, hafa
tekið þessa tækni í sína þjónustu
með góðum árangi'i og las ég í
blaði nýlega að norsku verk-
smiðj utogarai'nir væru þau fiski-
skip þai'lend, sem mestum ai’ði
skiluðu á þessu og síðasta ári.
Ég hefði haldið, að þegar við
endui-nýjuðum togaraflota okkar,
myndum við ekki sízt hafa í huga
þau skip, sem geta farið inn á
ný svið, aukið við það sem áður
hefur verið og þar með skapað
breiðari grundvöll og traustari.
Frá mínum bæjardyrum séð hef-
ur hinn aukni fjöidi stærri báta
þrengt svo kost togara hér á nær-
miðum að vart sé þar miklu á
bætandi. Eigi togarar hins veg-
ar að sækja á fjarlæg mið verða
þeir að vinna afla sinn sjálfir til
þess að hann verði samkeppnis-
fær á möi'kuðum og það er ómót-
mælanlegt, að enginn fiskur get-
ur komið betri í hendur neytand-
ans en sá, sem unninn er strax
og hann hefur verið innbyrtur.
Hér er komið að spurningunni
um það, hvað forsvaranlegt sé að
hafa fisk gamlan, þegar komið
er með hann ísaðan til vinxlslu í
landi, án þess að markaðir séu
lagðir í hættu eða samkeppnis-
Tvö skip Bæjarútgerðar Reykjavikur sjást hér við bryggju í höfuðborginni.
Vonandi á þessi útgerð eftir að dafna á næstunni með tilkomu nokkurra nýrra
skuttogara af nýtízku gerð. Húrra fyrir því!
34
VÍKINGUR