Samvinnan - 01.01.1947, Blaðsíða 10

Frá amerisku vörugeymsluhúsi: Flutningsheildin cr 36 pappakassar. Aður var venja að
'lajla einum og einum, en Clarkvagninn lyftir öllum 36 og kemur þeim fyrir á sinum stað.
F.ngin mannshönd liefur snert á kössunum fr'á pvi peir fóru frá Kalifúrniu, unz þeim er
staflað i vörugeymsluna, langl austur i landi.
300.000 MANNÁ MAKI
Frásögn um Bandaríkjamann, sem vill létta
okkurbyrðar lífsins í bókstaflegum skilningi
Ævintýri í skammdeginu.
Þetta fyrsta hefti Samvinnunnar, sent
prentað er á Akureyri, er sett og brotið í vél-
um, sem komu hingað á hafnarbryggjuna úr
millilandaskipi, dag nokkurn í skammdeginu
1943. Blýjtungir kassar lágu á víð og dreif
um bryggjuna og mönnum virtist ekki
árennilegt að koma jreim á vörubfl með
gamla laginu og síðan af bflnum inn í hús.
Einhver hafði orð á því, að ameríska setulið-
ið hefði sést á ferli með hreinasta undratæki,
lítinn, vélknúinn vagn með gaffli fram úr
nefinu, sem gengi upp og niður eins og lyfta.
Slíku tæki mundi ekki skotaskuld úr því að
10
bregða kössunum þessar fáu bíllengdir af
hafnarbryggjunni í húsakynni Prentverksins
og Vélabókbandsins. Og setuliðsmenn brugðu
fljótt og vel við, er til þeirra var leitað. Inn-
an lítillar stundar brunaði þessi litli vagn
fram á bryggjuna. Hermaður sat við stýrið
og það var allur mannaflinn, sem herinn
sendi til jtessara átaka. Verkamenn voru þó
til taks á bryggjunni, en á þeim Jjurfti ekki
að halda. Litli vagninn ók rakleitt að stærsta
kassanum, brá gafflinum undir hann, lyfti
honum síðan varlega upp og ók sem leið
liggur upp í bæinn. Á ákvörðunarstað lyfti
hann kassanum í hæfilega hæð og skaut hon-
um síðan inn fyrir dyrnar. Þannig var þessu
erfiða verki lokið og enginn þurfti að sveit-
ast við að velta kössunum á bíl eða af bíl-
Þeirri byrði hafði verið létt af verkamönnun-
um og ef Ezra Clark hefði verið staddur hér
á hafnarbryggjunni þetta skammdegiskvöld,
Jjá hefði hann brosað og nuddað saman lóf-
unum af eintómri ánægju, því að allt starf
hans hefur snúizt um það, að létta samborg-
urunum byrðar lífsins, í bókstaflegum skiln-
ingi. Og með Jjessum hætti fengu Akureyr-
ingar að kynnast Clarkvagninum, sem víða
hefúr komið við sögu og er nú að ryðja sér
til rúms um allar jarðir, einkum þar sem
amerískur her hefur dvalið. Sagan um Ezra
Clark og flutningatækin hans er bæði
skennntileg og lærdómsrík, og mætti segja
hana eitthvað á þessa leið:
Sagan um Ezra Clark.
„All right, Mr. Clark,“ sagði Somervelle
hershöfðingi, æðsta vald í birgðamálum
ameríska hersins, „þér fáið hershöfðingja-
nafnbót og síðan getið þér umsvifalaust snu-
ið yður að því, að kynna yður mannvirki og
birgðamál liersins á Evrópuvígstöðvunum.
Þetta samtal átti sér stað í Washington, 1
allra helgasta liluta ameríska hermálaráðu-
neytisins, en Mr. Clark var lítill og óásjáleg-
ur kaupsýslumaður frá Michigan, sem hafði
tekist með pústrum og hrindingum, að oln-
boga sér braut alla leið inn í musteri her-
stjórnarinnar, þar sem þræðirnir lágu í allar
áttir til vígstöðvanna í mörgum heimsálfum.
Og nú stóð Ezra Clark fyrir framan sjálfan
höfuðpaurinn, í miðpunkti vefsins, og vildi fa
útnefningu sem hæstráðandi í her Banda-
ríkjanna. Líklegt er, að Somervelle hershöfð-
ingi hafi vitað næsta lítið um líf og starf
þessa óásjálega miðríkjaborgara, en á þessari
stundu uppgötvaði hann a. m. k. það, að
hann átti þarna skipti við óvenjulegan mann,
því að Ezra Clark stóð á fætur, teygði úr öll-
um 155 sentímetrunum, sem hann hafði að
státa af, og leit beint í augu hershöfðingjans:
„Eg hafði ekki hugsað mér það þannig-
hershöfðingi. Það kemur eiginlega ekki til
máli. Eg vil ekki neitt tignarheiti í hernuni- ^
„En herra minn trúrl Hvers vegna ekki?
spurði hershöfðinginn, alveg undrandi. „05
þar að auki Jjurfið þér að vera í einkennis-
búningi, til þess að fá aðgang að stofnunum
okkar."
„Það kann að vera,“ svaraði litli maðurinn
frá Michigan, „en með hershöfðingjanafn-
bót er ómögulegt að fá neinu áorkað, því aí'1
þá verð eg að segja yes við hershöfðingjana
og í eyrum mér klingir eitt eilíft yes fra
þeim, sem lægra eru settir. Hver veit nema að
hershöfðinginn sjálfur eigi eftir að setja
herrétt yfir mér, þegar eg birti skýrslu mína?
„All right. Eg skal síma til Eisenhowers.
Hann verður að skera úr um þetta."
Daginn eftir lá símskeyti Eisenhowers a
skrifborði hershöfðingjans. „Láttu karlinn
koma, án gylltu hnappanna," stóð þar.
*
Bretar hafa státað af því, að þeir hafi gert
út skemmdarverkamenn, sem hafi verið igu
heils herfylkis. En Ezra Clark frá Battle