Samvinnan - 01.03.1954, Side 10

CH9£WAn<j
tííHtferAk áAtarAaya
eHcfurAcgí atf £iH%fHtaHg
Wang Chou var sautján ára ungl-
ingur, þegar hann missti föður sinn og
varð munaðarlaus. Þar sem hann
hafði til að bera meiri þroska og vit
en aldurinn benti til, var hann mað-
ur til að sjá sér farborða. Faðir hans
hafði á dánarbeði sínu ráðlagt honum
að fara til frænku sinnar í Hengchow
á Suðurlandi, og hann minnti dreng-
inn á, að hann væri heitbundinn dótt-
ur hennar. Faðirinn og systir hans
höfðu bundið þetta fastmælum í þann
mund, er börnin voru bæði í móður-
kviði. Þau höfðu ákveðið, að yrði
annað barnið drengur og hitt stúlka,
skyldu þau heitbundin hvort öðru.
Wang Chou seldi hús föður síns og
lagði af stað suður á bóginn. Dreng-
urinn var fullur eftirvæntingar að
hitta frænku sína, sem hann hafði ekki
séð síðan þau voru sex ára, en þá var
föður hans veitt staða í norðanverðu
landinu. Hann velti því fyrir sér,
hvernig hún mundi líta út fullvaxta,
hvort hún væri enn fínleg og alúðleg
eins og í þá daga, er hún var fastur
leikfélagi hans og dáðist að öllu, sem
hann gerði. Wang Chou fannst hann
þurfa að flýta sér, því að sautján ára
stúlka kynni að verða lofuð öðrum, ef
hann ekki kæmi að vitja hennar. En
ferðin sóttist seint og það tók hann
mánuð að komast niður Hsiangfljótið
og þaðan til Tungtingvatns, en loks
komst hann til fjallaborgarinnar
Hengchow.
Föðursystir hans var gift Chang Yi,
sem rak verzlun með grös og lyf. Hann
var breiðleitur og djúpraddaður mað-
ur. I aldarfjórðung hafði hann farið til
verzlunar sinnar eins reglulega og úr-
verk, og aldrei hafði hann farið í ferða-
lag eða tekið sér leyfi. Hann var var-
kár, sparneytinn og afturhaldssamur,
en hafði smám saman aukið viðskipti
sín, unz hann var nú orðinn efnaður
maður. Hann hafði stækkað verzlun-
ina og tekið upp heildsölu, aukið við
eignir sínar og keypt sér nýtt hús.
Þegar hann sá Wang Chou í búðinni,
hreytti hann út úr sér: „Til hvers
kemur þú hingað?“
Wang Chou skýrði honum frá hög-
um sínum. Hann vissi, að Chang Yi
var í hjarta sínu lítillátur maður, sem
óskaði einskis frekar en að fá að greiða
skatta sína og njóta góðs álits ná-
granna sinna.
Wang Chou var nú fylgt til hins
nýja húss og hann kynnti sig sem ætt-
ingja fjölskyldunnar frá Taiyuan.
Föðursystir hans var þó fjarverandi.
Innan skamms sá hann unga stúlku
í bláum kjól koma inn í stofuna. Chi-
enniang var orðin fullvaxta, fögur
stúlka, grannvaxin mjög, og tinnu-
svart hár hennar féll niður á axlir.
Þegar hún sá frænda sinn, hljóp roði
í silkimjúkar kinnar hennar. Hún hik-
aði augnablik, en hrópaði svo:
— Þú ert Chou frændi!
— Og þú ert Chien frænka!
Stúlkunni varð svo mikið um end-
urfundinn, að augu hennar fylltust
tárum. „En hvað þú hefur stækkað!“
sagði hún og skoðaði hinn myndar-
lega frænda sinn hátt og lágt.
— Og þú hefur líka stækkað, sagði
hann.
Wang Chou horfði á stúlkuna án
þess að leyna aðdáun sinni, og hann
hugsaði til orða föður síns. Fyrr en
varði voru þau niðursokkin í sam-
ræður og sögðu fréttir af fjölskyldum
sínum og minntust bernskudaganna.
Hún átti bróður, sem var mörgum
árum yngri, og honum þótti ein-
kennilegt, að þessi ókunni maður
skyldi kalla sig frænda. Þau höfðu
verið aðskilin svo lengi, að fjölskyld-
an talaði nær aldrei um hann.
Þegar móðirin kom heim, bauð hún
bróðurson sinn hjartanlega velkom-
inn. Hún var svipmikil kona, tekin
að hærast. Hún var viðkvæm og
feimin og varir hennar titruðu, þeg-
ar hún brosti. Hann skýrði henni svo
frá, að hann hefði lokið við skóla-
göngu og vissi nú ekki, hvað til
bragðs væri að taka. Hún sagði þá,
að verzlun manns hennar gengi vel.
,.Ég sé það,“ svaraði hann. „Þið
búið í svo fögru húsi.“
„Frændi þinn er skrítinn maður,“
sagði konan. „Það tók okkur langan
tíma að fá hann til að flytja inn í
húsið, eftir að hann eignaðist það.
Enn í dag telur hann eftir féð, sem
hann telur sig tapa á því að leigja
það ekki. Þú skalt búa hjá okkur, og
ég skal biðja manninn minn að láta
þig hafa vinnu í verzluninni. Gerðu
skyldu þína, en vertu ekki hræddur
við hann, þótt hann hafi hátt.“
Karlinn kom aldrei heim fyrr en
á kvöldin og var þá oft fýldur og
jafn fámáll og hann hafði verið um
morguninn. Það virtist ekki skipta
hann neinu máli að heyra andláts-
fregn mágs síns, og Wang Chou fannst
hann vera sem snauður ættingi í ná-
vist þessa húsbónda. En frænkan var
vingjarnleg og blíð, enda betur
menntuð en maður hennar, og virt-
ist hún taka valdsmannstal hans og
verzlunarrabb létt, þótt hún hlýddi
ávallt skipunum hans. Hún hafði séð
til þess, að Chienniang hlaut beztu
menntun hjá einkakennurum. En það
var alger skortur á umræðuefni við
kvöldverðinn, því að móðir og dótt-
10