Samvinnan - 01.01.1959, Síða 9

Haukur Ingimundarson, klæðskeri, lætur
sniðhnífinn rista þykkan hlaða fataefna.
Ingimundarson klæðskeri lætur rafknú-
inn sniðhníf rista sundur þykkan hlaða
af fataefnum. I hillum bak við sníða-
borðið eru strangar af efnum, og þeir
segja, að stundum séu þeir með fataefni
fyrir milljón þar í hillunum.
Þegar færi gefst spyr ég Jón Inga,
hvort honum finnist ummælin um klæðn-
að karlmanna fyrir sjö árum eiga við
núna og hann svarar því algerlega neit-
andi.
— Mér finnst, að þetta hafi gerbreytzt.
Islenzkir karlmenn eru varla ver klædd-
ir en almennt ger-
ist erlendis og
maður sér fleiri
og fleiri mjög
smekklega
klædda rnenn hér.
Það var allt öðru
máli að gegna,
þegar þessi grein
var skrifuð í Sam-
vinnuna fvrir sjö
árum. Þá var mjög erfitt að fá góð föt,
en nú er orðin talsverð samkeppni hérna.
Gefjun, h.f. Föt. Ultíma og Andrés And-
résson sauma bæði eftir máli og fyrir
lager, og svo eru nokkrir klæðskerar eins
og Árni og Bjarni. Vigfús Guðbrandsson
og fleiri. sem sauma eingöngu eftir máli.
Fataeign manna fer mjög mikið eftir
efnahag. En ef við tökum meðalmann-
inn, sem býr við þolanlegan efnahag. þá
kaupir hann tvenn og stundum þrenn föt
árlega. Mér finnst það líka fara mjög í
vöxt, að menn kaupi föt, sem þeir ætla
alveg til ákveðinnar notkunar, t. d. ann-
aðhvort spariföt eða vinnuföt.
Og fatatízkan — ekki er hægt að ganga
framhjá því að minnast á hana, þegar
rætt er um fatnað. Nú eru öll föt, sem
hér eru saumuð, einhneppt. Það má telj-
ast alger undantekning, ef það kemur
fyrir, að við saumum tvíhneppt föt. Og
tölurnar eru þá hafðar þrjár og sú efsta
rnjög ofaxlega, já, þetta er eins og tízkan
var um aldamótin. Það liafa sjálfsagt
margir séð myndir af öfum sínum í jökk-
um með svipuðu hálsmáli. Annars er það
alkunna, að við höfum tekið Ameríkana
mest til fyrirmyndar í þessum efnum og
þeir hafa nokkuð sérstæða fatagerð. en
Islendingum virðist hafa fallið hún vel
í geð. Hvað Evrópu snertir, þá eru ítalir
mjög góðir klæðskerar, sérstæðir og
djarfir í nýjungum og líklega er óhætt að
segja að þeir séu hinir leiðandi menn í
karlmannafatatízkunni í Evrópu. Þeir
hafa verið að stytta jakkana undanfarið
og hafa með þeim þröngar buxur. brot-
Iausar að neðan. Mönnum hefur nú ekki
fallið sú tízka í geð hér, enda þarf alveg
sérstakan vöxt til að þannig föt fari vel.
Mörgum fellur vel við ensk föt nema að
því leyti, að þau eru óþarflega þröng um
axlirnar. Svíar hafa verið með mjög góða
fataframleiðslu og þeirra tízka er stund-
um ögn frábrugðin því sem sézt annars-
staðar.
Litirnir eru þýðingarmikið atriði og í
Um þessar mundir einkennist karlmanna-
fatatízkan af einhnepptum jökkum með
þrem tölum og sú efsta mjög ofarlega.
SAMVINNAN
Sigtryggur Hallgrímsson, verzlunarstjóri
í Gefjun, Kirkjustræti, athugar það nýj-
asta og bezta í fataframieiðslunni. —
því sambandi má geta þess, að grátt
heldur alltaf velli, sérstaklega auðvitað
í vinnufötum. I spariföt eru langmest
notuð dökk, einlit efni, en upp á síðkast-
ið hafa yrjótt og fínröndótt efni verið
mikið í tízku. Svonefnt „vorsted t\veed“
hefur líka verið mjög vinsælt. Oft er það
fínköflótt efni með margslungnum lit-
brigðum, en höfuðliturinn oftast brúnn,
blár eða grænn. Það eru vanalega bæði
praktísk og falleg föt.
— En hvað um fataefnin sjálf?
— Þau eru auðvitað ekki þýðingar-
minnst og í því sambandi langar mig