Neisti - 27.03.1983, Blaðsíða 6

Neisti 3.tbl. 1983 bls.6
35.þing FBK
«...þing sem
getur skipt sköpum
fyrir framtið Fylkingarinnar.»
♦
I tilefni af nýafstöðnu þingi Fylk-
ingarinnar lögðum við fyrir
Pétur Tyrfingsson fáeinar spurn-
ingar, sem gera má ráð fyrir að
stuðningsmönnum og velunnur-
um Fylkingarinnar leiki hugur á
að fá svör við.
- Nú er þingi Fylkingarinnar
lokið. Sumir kunna að spyrja
hvort ekki hafi verið einhverjar
hreinsanir og hvort samtökin hafi
ekki klofnað eða munu klofna.
Þetta var sameiningarþing og
til klofnings kemur ekki. Það
verða að sjálf sögðu engar
«hreinsanir» i Fylkingunni. Við
störfum ekki þannig. meiri-
hlutinn rekur ekki minnihlutan á
brott, bara vegna- þess að um
minnihluta er að ræða. í
okkar samtökum þvælist minni-
hlutinn heldur ekki fyrir. Við
sýnum öll samtökunum hollustu
og minnihlutinn krefst þess að fá
rétt til að leggja samtökunum lið.
- Það yfirgefur þá enginn sam-
tökin i kjölfar þingsins?
Fylkingin er mjög fáliðuð. I
flestra augum ætti það að vera
auðveldara en ella fyrir fólk
að yfirgefa hana, þennan fá-
menna hóp með svo lítil áhrif.
Fylkingin býður félögum sínum
heldur ekki upp á nein forrétt-
indi, bitlinga og síst af öllu er
Fylkingin ákjósanlegur vettvang-
ur til að svala framagimd og
metnaði. Það er ekkert af þessu
tagi sem heldur i félaga samtak-
anna.Fólk furðar sig þá kannski á
því hvers vegna minnihluti eða
þeir sem lenda upp á kant í
Fylkingunni, yfirgefa hana ekki
samstundis. En þá er heldur
ekkert tillit tekið til okkar póli-
tikur og algerlega litið framhjá
þvi hvers konar fólk er i okkar
samtökum. Fólk er i Fylking-
unni vegna pólitískrar sannfær-
ingar og hollustu við byltingar-
stefnu sósialismans, sem ekki
er hægt að starfa fyrir nema
byggja upp nýjan verkalýðsflokk
i landinu. Fylkingin er að reyna
að byggja upp þennan flokk. Það
eru engin önnur samtök sem fást
við það verkefni. Fólk sem tekur
þetta verkefni alvarlega hverfur
ekki frá, þótt það lendi i
árekstmm og minnihluta. Og
þeir sem fá meirihluta í slikum
samtökum, haga sér ekki eins og
furstar í smáriki gagnvart erfða-
fjendum. Deilur okkar núna síð-
asta eitt og hálfa árið hafa auð-
vitað verið miklar, og átökin
hörð og erfið. Það stafar af því að
fólk hefur verið að deila um
framtið samtakanna og hvemig
þeim beri að starfa og bijótast
út úr þeim ógöngum sem þau
hafa hafnað í, - aðallega vegna
ytri aðstæðna. Hér er fólk að
deila um sitt eigið lif og hvemig
það ætlar að verja þeirri starfs-
orku sem það hefur aflögu þegar
brauðstriti sleppir. Okkar félagar
líta svo á að lif þeirra sjálfra
sé bundið framtíð Fylkingarinn-
ar. Þess vegna em okkar deilur
alvarlegri og að sumu leyti harð-
ari en í öðmm flokkum. En þær
snúast ekki um auð, völd, for-
réttindi eða persónulegan metn-
að. Einmitt þess vegna eigum við
lika auðveldara með að ná saman
að nýju.
Fólk gengur lika i okkar sam-
tök af fúsum og frjálsum vilja,
vitandi það að þau starfa að einni
stefnu samkvæmt áætlunum og
aðferðum sem meirihlutinn á-
kveður. Ef einhverjir sætta sig
ekki við það og gera annað, verða
þeir að ganga til liðs við ein-
hver önnur samtök eða flokk.
Ée á ekki von á að slík mál komi
upp. Þar að auki eru flestir dauð-
fegnir að erfiðri þingumræðu er
lokið og hægt er að snúa sér að
starfi samtakanna út á við.
- Þú segir að deilt hafi verið um
framtið samtakanna og hvernig
þeim beri að brjótast út úr þeim
Ógöngum sem þau hafa hafnað i,
einkum vegna ytri aðstæðna ?
Hvað áttu við með þessu?
Ég á við það, að hin svokallaða
«vinstrihreyfing» sem samanstóð
af pólitisku samtökunum til
vinstri við Alþýðubandalagið,
hreyfingum og samfylkingar-
samtökum sem byggð voru upp í
kringum baráttuna gegn Viet-
namstriðinu, gegn hemum og
NATO hér á Islandi, róttækum
kvenfrelsishópum ó.sv.fr. — var
hreyfing sem hvíldi fyrst oe
fremst á róttækum stúdentum og
menntamönnum.Þetta var svona
víða um lönd. Það sem hefur svo
verið að gerast frá þvi um 1976
til '78 er að stúdentarnir fyrrver-
andi og menntamennimir nú-
verandi hafa gengið til liðs við
stóm umbótasinnuðu verkalýðs-
flokkana, vinna að því að koma
sér áfram á framabrautinni ýmist
í ríkiskerfinu einhvers staðar,
fjölmiðlaheiminum eða listinni.
Sumir em allir i einkalífinu. Með
öðrum orðum hefur það gerst
að félagslegur gmndvöllur Fylk-
ingarinnar er brostinn, að svo
miklu leyti sem þessi gmndvöll-
ur var myndaður af róttækni-
þróun námsmanna og mennta-
manna. Sem uppspretta liðs-
manna til að ýta nýjum verka-
lýðsflokki úr vör, þá er þessi
hreyfing steindauð. Hún bjó
yfir þróunarmöguleikum áður
fyrr, en ekki lengur. Þessum
nýju aðstæðum hefur Fylkingin
ekki mætt sem skyldi. Hún hefur
starfað eins og hún hefur alltaf
starfað: gefið út Neista, verið
með Rauða verkalýðseiningu
1. Maí, reynt að halda úti starf-
semi og starfað eins og þessi
gamla vinstrihreyfing væri enn
þá til. Á meðan hefur hún eins og
alltaf höfðað til verkafólks, en
staðið utan við samtök þess
að mestu. Þessu var nauðsyn-
legt að breyta. í nokkur ár var
ekkert aðhafst og samtökin
störfuðu með það eitt i sigtinu að
halda lífi og búa sig undir betri
tíð.
- ...og hvernig á svo að bregðast
við þessu?
Með þvi að samtökin beina
sér að öðru félagslegu umhverfi.
Við munum beina okkur beint og
milliliðalaust að verkafólki; og
við munum beina okkur að mjög
ungu skólafólki. Hvort tveggja
krefst sérstakra skipulagslegra
viðbragða. I fyrsta lagi þurfum
við að beina okkur til verkafólks.
Þetta verður ekki gert með þvi
einu að höfða til þess í
okkar blaði en standa enn sem
fyrr utan við skipulögð samtök
verkafólks og vinnustaðina. Við
verðum einfaldlega að staðsetja
okkur^á heppilegum stöðum í
atvinnulífinu 'og verkalýðshreyf-
ingunni og vinna þar að okkar
stefnumiðum. Það er engin önn-
ur leið til. Þetta þýðir að félagar-
samtakanna verða skipulagðir og
hvattir til að skipta um vinnu
og félagslegt umhverfi, þ.e.
vinna verkamannavinnu. Við
höfum kallað þetta «landnám i
atvinnulifinu og verkalýðshreyf-
ingunni». — I öðru lagi þurfum
við að skipuleggja æskulýðs-
starfið sérstaklega. Við munum
ekki ná til ungs skólafólks eins og
samtök okkar eru nú. Við erum
orðin of gömul sjálf. Það unga
fólk sem hefur gengið til liðs
við okkur þarf að skipuleggja sér-
staklega í samræmi við verk-
efnin, starfstakt og félagslegt
umhverfi. Fylkingin i heild getur
ekki lagað sig að þessu umhverfi.
I henni er nú fyrst og fremst
launafólk með lífið í tiltölulega
föstum skorðum og það getur
Stefna Fylkingarinnar um
«Landnám i atvinnulifinu» er
I samræmi við alþjóðlega
stefnu Fjórða Alþjóðasam-
bandsins. Þessi mynd sýnir,
hvernig hvernig hin alþjóð-
lega greining og lína koma
Teckning: LEIF ALMQVIST
sænska teiknaranum Leif
Malmquist fyrir sjónir, en
hann teiknar fyrir «Inter-
nationalen, blað Sviþjóðar-
deildar Fjórða Alþjóðasam-
bandsins.
ekki starfað eins og námsmenn-
irnir forðum; - nú getur maður
ekki starfað í upphlaupum og
skorpum, þar sem t.d. skróp í
skólanum er miskunnarlaust
notað í þágu samtakanna.
- Er þetta landnám i verkalýðs-
hreyfingunni ekki einhver
patentlausn? Ég er viss um að
margir spyrja þessa. Er það
virkilega meiningin að breyta
félögum Fylkingarinnar í verka-
fólk með þvi að senda þá út
til að vinna verkamannavinnu?
Við ætlum okkur auðvitað ekki
að byggja upp verkalýðsflokk
með þeirri aðferð að taka alltaf
inn nýliða úr röðum námsmanna
en breyta þeim síðan í verka-
fólk. Þetta er engin almenn lina
sem fylgt verður hér eftir um alla
framtið. En við getum ekki byggt
upp verkalýðsflokk við núverandi
aðstæður nema nota þann mann-
afla og þann styrk sem við höfum
núna, staðsetjum félaga mitt á
meðal verkafólks til að afla sam-
tökunum stuðnings og nýrra
meðlima í krafti þeirrar stöðu.
Það verkafólk sem við fáum með
tímanum til liðs við samtökin
verður það fólk sem framtíðar
uppbygging verkalýðsflokks
hvílir á, en ekki þessir fyrr-
verandi náms- og menntamenn
sem nema land í verkalýðs-
hreyfingunni núna.
- En leysir þetta eitthvert
vandamál?
Þetta leysir það vanda-
mál að við náum yfirleitt til
verkafólks með okkar stefnu. Við
staðsetjum okkur meðal verka-
fólks og í samtökum þess. Það
hefur einmitt verið okkar vanda-
mál að standa fyrir utan verka-
lýðshreyfinguna með okkar
stefnu og boðskap.
- Glatast ekki menntafólkið ef
það fer i verkamannavinnu,
verður það ekki óvirkt i póli-
tík eins og flest verkafólk er nú
til dags?
Að óttast að vera verkamaður
eða verkakona og halda að maður
glati hinni pólitísku hreyf-
ingu gangi maður til liðs við og
deili kjörum með verkalýðsstétt-
inni, eru hleypidómar gagnvart
verkafólki. Umhverfi verkafólks
og alþýðufólks yfirleitt er langt-
um uppbyggilegra umhverfi en
fyrra umhverfi Fylkingarinnar.
Eg hef verið verkamaður núna
frá því ég hætti námi og mér
hefur aldrei liðið betur á
ævinni. Fólk þarf ekkert að