Neisti - 08.03.1984, Qupperneq 34

1. maí 1983 í Managua.
1 " §l!l I m i IffliJ
h& * íil^lÉlÉÍilÍ
sama tíma og Kirkland er hinn ánægð-
asti með niðurstöður nefndarinnar, kall-
ar Jack Sheinkman forystumaður í sam-
tökum verkafólks í fata- og vefjaiðnaði,
skýrsluna „tillögur um áframhald
stefnu, sem aldrei mun sigra!‘
Innrásin á Grenada sýnir svart á hvítu
að Bandaríkjastjórn mun ekki veigra sér
við hernaðaríhlutun óháð skoðun þjóð-
arinnar. Samt sem áður telur ríkisstjórn-
in skýrslu Kissingernefndarinnar og
önnur áróðursbrögð mikilvæg til þess að
mæta andstöðu verkafólks í Bandaríkj-
unum gegn stríði, og gera þann toll eins
lítinn og frekast er unnt, sem Banda-
ríkjastjórn verður óhjákvæmilega að
greiða fyrir innrás í E1 Salvador og
Nicaragua.
Ógnun frá Sovétríkjunum og
Kúbu
Rauði þráðurinn í skýrslunni er sam-
hljóma þeirri skoðun stjórnarinnar að
hernaðaraðstoð sé nauðsynleg til að
mæta ógnun Sovétríkjanna, Kúbu og
Nicaragua við öryggi Bandaríkjanna. í
skýrslunni segir, að þótt félagslegt og
efnahagslegt óréttlæti geti gefið tilefni til
uppreisna í Mið-Ameríku, þá hefðu þær
aldrei getað ógnað ríkisstjórnum Mið-
Ameríku, hvorki í E1 Salvador né annars
staðar ef ekki hefði notið „stuðnings
Kúbu, Nicaragua og Sovétríkjanna.
Áætlun Sovétríkjanna og Kúbu að koma
Mið-Ameríku undir áhrifavald sitt, hef-
ur gert það að verkum að baráttan í Mið-
Ameríku er orðin að hernaðarlegu og
pólitísku vandamáli fyrir Bandaríkin og
alla álfuna!*
Þá segir að ekki einungis öryggishags-
munir Bandaríkjanna í Mið-Ameríku og
Karabíska hafinu séu í veði, heldur sé um
að ræða trúverðugleika Bandaríkja-
stjórnar hvar sem er í heiminum. Sovét-
ríkin og Kúba noti Nicaragua sem stökk-
pall til frekari áhrifa í Mið-Ameríku, þar
sem E1 Salvador sé næsta markmið og
þar með eru átökin þar orðin að hernað-
arlegum miðpunkti.
Eintómar lygar
í þessari 132 blaðsíðna skýrslu er eng-
in tilraun gerð til þess að koma með
sannanir fyrir þessum fullyrðingum.
Ástæðan er einföld: Þær eru ekki til.
Það eru hvorki kúbanskar né sovéskar
herstöðvar í Nicaragua og Reagan hefur
engar sönnur getað fært á staðhæfingar
sínar um að uppreisnarmönnum í E1
Salvador berist vopn frá Nicaragua. Hér
má minnast þess að næstum allar vopna-
birgðir þjóðfrelsishersins í Nicaragua
voru á sínum tíma eftir byltinguna 1979,
bandarískar annaðhvort keyptar á al-
þjóðlegum svörtum markaði eða hertek-
in vopn.
Allt frá siðustu öld og fram til dagsins
í dag er þetta „utanaðkomandi afl“ sem
hefur „lagt undir sig“ og rænt Mið-
Ameríku verið bandaríska heimsvalda-
stefnan. Á sama tíma og engar sovéskar
eða kúbanskar bardagasveitir eru stað-
settar í Mið-Ameríku eru 5000 banda-
rískir hermenn í Hondúras auk flotans
sem sætir færis fyrir utan ströndina. Þá
er stöðugt 10.000 manna herlið við Pan-
amaskurð og „hernaðarráðgjafar“ í E1
Salvador, auk fjölda leyniþjónustu-
manna á vegum CIA við landamæri
Nicaragua.
Ef einhver vafi leikur enn á því hvert
hið „árásargjarna afl“ sé, má minnast
þess er Bandaríkjastjórn sendir þúsundir
sjóliða í innrás og hernám á Grenada í
október síðastliðnum.
Arðrán, ekki samvinna
Samkvæmt skýrslunni er samband
Bandaríkjastjórnar og Mið-Ameríku
talin vera „saga samvinnu“. Einkum eftir
1961 hafi stefna Bandaríkjastjórnar
gagnvart Mið-Ameríku birtst í hvatningu
um „ýmsar umbætur i félagsmálum,
stjórnmálum, skattamálum og Iandbún-
aði!‘ í skýrslunni segir ennfremur að vax-
andi fjárfesting bandarískra fyrirtækja
hafi „valdið verulegum vexti á þessu
svæði!‘
Staðreyndin er sú að áratugadrottnun
Bandaríkjanna í Mið-Ameríku hefur
ekki leitt til umbóta, friðar, lýðræðis eða
velmegunar. Hún hefur leitt til hins
gagnstæða. Fjárfestingar Bandaríkj-
anna hafa aukist gífurlega síðastliðna
hálfa öld. Fjármálaöflin í New York hafa
stórhagnast og sömu sögu er að segja um
fámennan hóp ríkra kapítalista, stór-
jarðaeigenda og stjórnendur hersins á
svæðinu. Um leið hafa drottnungaráhrif
Bandaríkjanna stóraukist. Þessi drottn-
un hefur leitt óbærilega fátækt, harð-
stjórn, niðurlægingu og efnahagslega
vanþróun yfir verkalýð og bændur í Mið-
Ameríku.
í bók sinni „Efnahagsleg og félagsleg
heimskreppa“ bendir Fidel Castró leið-
togi Kúbu á, að fyrir hverja krónu sem
Bandaríkjamenn hafi fjárfest í þriðja
heiminum á árunum 1970—1979, hafi
þeir náð aftur verðmætum fyrir 4,25
krónur. Til þess að vinnuaflið í Mið-
Ameríku þjóni betur efnahagslegum
hagsmunum Bandaríkjanna, hefur
Bandaríkjastjórn lagt kapp á að draga úr
baráttunni gegn ólæsi, framförum á
sviði heilbrigðismála, réttindum verka-
lýðshreyfingar og öðrum félagslegum
réttindum og umbótum.
Skýrsla Kissingernefndarinnar neyðist
til að viðurkenna að á sama tíma og fjár-
festingar Badaríkjanna blómstruðu hafi
„ekki verið nægilega mikið gert til þess
að minnka bilið milli ríkra og fátækra,

34