Spegillinn - 01.01.1953, Blaðsíða 6

2
SPEGILLINN
„Ríddu þig út í lundinn“
til Rannveigar,
mig grunar, að hún lumi enn
á loforSum þar.
Gegnum Okraramyrkrið
og Mangaraskóg
ferðast hún á taglskelltri
framsóknardróg,
og sjö hundruð þúsund sinnum
í sama knérunn hjó;
— gerðarleg voru höggin,
en geiguðu alltaf þó.
Gírugasti heildsalinn
úr greipum hennar smó,
skömmin sú arna,
og skellihló.
En fjáraflamenn
brýndu fjáraflaplóginn,
— frýsaði þá taglskellta
framsóknardrógin.
„Ríddu þig út í lundinn
og bittu þar þinn hest“.
— Andskoti er hún fúl
þessi framsóknarpest!
Sjáðu þessa þingmenn hér,
þeir eru að fara úr hárum.
Ljót er hjörðin, Eysteinn er
aumari en nokkru sinni fer (fyrr).
Bjarni hreif hann í hramma sér
heljartökum klárum
og fleygði honum upp á flœðisker
flakandi í sárum.
Um báða vanga bylta sér
býsnin öll af tárum.
— Blóðugum grcetur hann
brennivínstárum.
Á gagara vagara kjaftœðinu
er gamalt hundavað;
ekki trúi ég framsóknarmenn
forakti það.
Tíminn er þeirra helgidómur
og heimilisblað.
— „Agara vagara, ambara
vambara“,
eins og skáldið kvað.
Andagift þeirra Tímamanna
er ekki néinu lík.
— „Hafið þið heyrt um ána“
frá Herdísarvík?
Bragðmiklar fréttirnar
ber þar oft að garði.
— Hafið þið heyrt nýjasta nýtt
um Nasa frá Skarði?
Fallinn er hann í valinn,
fölur og bleikur nár.
— Far vel, gengni graðhestur
og gœðaklár!
•— Hins vegar kvað frú
Bergmann vera
með barni í ár.
Framsókn kallar á börnin sín,
nú á að fara að sjóða:
— „Komið þið hingað öll til mín“
með ólöglegan gróða,
Braskarakíkir, Bitlingasníkir,
Leppur, Skreppur, Luntapoki
og Leiðindaskjóða.
„Ríddu þig út í lundinn“
þar sem Rannveig situr hljóð
og blces inn í fölskvaða
framsóknarglóð,
kveðandi í hálfum hljóðum
kvenfrelsisljóð:
— Einu sinni barðist ég
við braskarcdýð,
og forherta mangara,
— „ég man þá tíð“.
í flatsœnginni hjá íhaldsmönnum
ekki er vistin blíð.
Láttu þá aldrei fífla þig,
„mín liljan fríð“.
— Kratahjörðin kyrkingsleg
kring um Framsókn vappar,
á báða vanga Vilhjálmur Þór
vesalingunum klappar.
Viti menn og viti menn,
viljið þið bara sjá!
Hann klappar þeim öllum,
svo kaupir hann þá.
Ekki veit sá höfðinginn
aura sinna tal.
Hann munar ekki um að kaupa
einn kjaftforan Hannibal.
Gakktu þig út í lundinn,
þar sem Rannveig blundar rótt.
Framsóknarhugsjónirnar
flugið lcekka skjótt.
Eins og bleik &g liðin lík
liggja þcer nú í hrönnum,
rúnar allri rómantík,
reisn og krafti sönnum.
Pað er af sem áður var,
er þcer voru skapaðar
og flugu vítt um fold og mar;
„fagrar heyrði ég raddirnar“.
— Fagrar heyrði raddirnar
í Framsóknarmönnum.
D ó r i .