Spegillinn - 01.01.1953, Blaðsíða 17

SPEGILLINN
13
— Eins og hlustendum er kunnugt, þá hefur þessi þáttur
náð miklum og ákaflega víðtækum vinsældum og liefur því
áreiðanlega bætt úr aðkallandi þörf. Að sjálfsögðu mun
alla tónlistarunnendur, það er að segja alla unnendur góðrar
tónlistar, fýsa að heyra það, sem bezta fólk þjóðarinnar og
undirstaða liennar í margs konar menningarmálum, fýsir
helzt að heyra. Hingað kemur vitanlega bara intelligent
fólk, sem á útlenclum málum er kallað élite, og við eigum
ekki síður en aðrar og stærri þjóðir. Með öðrum orðum það,
sem ómissandi er, þar sem einhver menningarathöfn fer
fram, svo sem opnun sýningar á menningarverðmætum,
hátíðlegir tónleikar eða fyrsta skóflustungu fyrir hugsaðri
byggingu einhverrar framtíðarhallar í þágu vaxandi menn-
ingar þjóðarinnar, hvort sem er til andlegra eða líkamlegra
nota. Hér er nú komin ein slík kona, er stendur mjög framar-
lega í meistaraflokki íslenzkrar menningar og vill veg
hennar mestan í hvívetna, enda sýnt það margvíslega í orði
og verki á fleiri undanförnum árum, en máske er fullkomin
kurteisi að greina. Verið velkomnar hingað á þessu ný-
byrjaða ári, frú Blindskers. Ég þarf víst ekki að taka það
fram, að bæði ég og hlustendur væntum mikils af að lieyra,
hvað þér óskið að heyra og hvers vegna val yðar verður svo
ágætt, sem raun mun bera vitni um.
— Ég þakka yður ástsamlega fyrir fögur orð um mig og
menninguna, Jón minn. Og svo óska ég yður og hlustend-
unum góðs árs með vaxandi menningu, en alltaf lief ég reynt
að vinna fyrir hana eftir beztu getu, en skilyrðin liafa ekki
alltaf verið eins góð og æskilegt hefði verið og ég liefði
kosið, en til þess þarf líka nokkuð mikið. Það er líka ein-
hvern vegin svona, að til þess að eftir manni sé tekið og
starfseminni veitt nauðsynleg athygli, þá þarf maður að
vera í vissum klassa, ef svo mætti segja. Málefnisins vegna
er mér það óblandin ánægja, að allt hefur gengið vel hjá
mér, hvað þetta snertir og það má maðurinn minn eiga, að
hann hefur hið ágætasta vit á öllu, sem að velmegun lýtur,
þó ýmsu sé máske áfátt hjá honum með annað, en þá má
fremur segja að ég liafi tekið það að mér og höfum við
þannig náð hinni ákjósanlegustu verkaskiptingu og þá er
allt í lagi.
— Þetta er víst alveg rétt athugað hjá yður, frú Blind-
skers. Við vonum að listainenn okkar njóti vaxandi vel-
megunar í framtíðinni. En ættum við nú ekki að snúa okkur
að lagavalinu, því margt gott liggur yður sjálfsagt á hjarta.
—- Mér þykir nú alltaf mest til þjóðlegra verðmæta koma
og þá líka í tónlist. En valið verður ákaflega erfitt, því hann
Jón minn Leifs segir, að við eigum tónsmíðar til 100
klukkustunda. Það er nú reyndar nokkuð langt síðan liann
kom fyrst fram með þann útreikning og eitthvað liefur þetta
aukizt síðan, svo sem um ýms ágæt danslög fyrir atbeina
hans Freymóðs og annarra í þeim prýðilega klúbb, svo
reikna megi með allt að 105 stundum. Þetta vildi ég gjarnan
heyra nú, en það er víst ekki hægt. Ég vona líka að lista-
mennirnir megi verða vaxandi velmegunar aðnjótandi og
mér finnst að nú standi meiri vonir til þess en áður, þar
sem Stef er búið að koma svo ágætu skipulagi á f járreiðurnar.
Þið fenguð víst góðan glaðning fyrir jólin?
— Það var nú svona upp og ofan og allt miðað við lengd,
en ekki gæði.
— Það finnst mér lireint ekki rétt, en til þess að bæta úr
því þyrfti sennilega að koma gæðamati á. Það væri líklega
ekki á annarra færi en færustu tónlistarráðunauta. Eins og
horfir finnst mér útlit á, að við munum eignast fleiri löng
verk en stutt. Það hlýtur að borga sig betur að setja saman
langt óratóríum en lítið ljóðalag, þótt hreinasta perla sé.
Þetta getur reyndar líka verið gott, en samt mætti gera til-
raunir með mismunandi verðflokka. En getur flutningur
verkanna ekki haft sína þýðingu? Hvernig er t. d. hlutur
þess söngkórs, þar sem allar raddir hafa að mestu misst
röddina, ég meina svona vegna breyttra starfshátta eða
svoleiðis?
— Nú megum við vara okkur, því óðum styttist sá tími,
sem okkur er ætlaður að þessu sinni, svo úrval yðar getur
ekki orðið mikið úr þessu, en vafalaust gott eigi að síður.
— Ég hefði nú hugsað mér fyrst af öllu einn meiri háttar
ljóðaflokk, því mér þykir alltaf svo gaman að Ijóðaflokkum,
en þennan vildi ég gjarnan heyra æ ofan í æ. Efni kvæðisins
er víst eitthvað rómantískt og ég má segja að það sé líka á
útlendu máli, en það gerir ekki svo mikið til, því enginn
veitir textanum athygli hvort sem er. Þessi tónsmíð hugsa
ég að sé í nokkuð háum lengdarflokki, svo að Stef hlýtur