Spegillinn - 01.03.1971, Page 25

Orð af gefnu tilefni
Ég ók upp Hverfisgötu og stöðvaði
bílinn við stöðumæli. Þetta var góður
stöðumælir. Mér leizt strax vel á hann.
Reyndar er mér fremur vel við stöðu-
mæla yfirleitt. Sérlega eru þeir góðir
fyrir þá, sem þurfa á því að halda að
losna við krónur eða túkalla. Fyrir ut-
an hvað þeir eru góðir fyrir þá, sem
þurfa á stæði að halda. Ég þurfti á
stæði að halda og losaði mig við
túkall. Ég fór til tannlæknis. Þegar ég
kom aftur, stóð lögregluþjónn hjá
bílnum mínum. Hann virtist vera að
skrifa. Ég gekk til hans. Ertu að skrifa,
sagði ég. Já, sagði hann. Hvað ertu að
skrifa, sagði ég. Ég er að skrifa upp
bílinn þarna, sagði hann. Hefur hann
gert eitthvað, sagði ég. Það er rautt á
stöðumælinum, sagði hann. Er það
bílnum að kenna, sagði ég. Hann stend-
ur þarna, sagði hann. Ég á bílinn, sagði
ég. Ég skrifa samt, sagði hann. Ég fer,
sagði ég. Ég hugsaði, hvor yrði fljót-
ari, hann að skrifa, eða ég að setja í
gang. Ég held þér föstum, sagði hann.
Þá geturðu ekki skrifað, sagði ég. Ég
er að verða búinn, sagði hann. Ég set
annan túkall í stöðumælinn og kalla
100 menn til vitnis um, að það sé ekki
rautt á mælinum, sagði ég. Ég set putt-
ann fyrir gatið, sagði hann. Ég borga
aldrei sektir, sagði ég. Þá færðu dóm,
sagði hann. Ég keypti tvö kortér í
Austurstræti í gær, sagði ég, og notaði
ekki nema annað. Það fékk enginn
dóm fyrir það. Það verður að setja
reglur, sagði hann. Ég ber aðeins virð-
ingu fyrir einni reglu. Góðtemplara-
reglunni, sagði ég. Svo varð þetta
ekki meira. Hann gekk á braut. Breið-
ur aftan fyrir og fattur í göngulagi.
Ég skrapp inn í lampabúð. Þegar ég
kom út aftur, stóð lögreglumaður við
bílinn minn. Hann var með blokk í
höndunum. Ertu að skrifa, sagði ég.
Já, sagði hann. Það er búið að skrifa,
sagði ég. Ég skrifa meira, sagði hann.
Þið eruð alltaf sískrifandi, sagði ég.
Kemur fyrir, sagði hann. Þið ættuð að
skrifa í blöðin, sagði ég. Það er ekki í
okkar verkahring, sagði hann. Ef ég
væri í lögreglunni, mundi ég ekki sekta
þig, sagði ég. Jæja, sagði hann. Ég
myndi berja þig, sagði ég. Ætlarðu að
gerast dónalegur, góði, sagði hann.
Nei, það er ekki í mínum verkahring,
sagði ég.
w
Orðuveitingar
Að gefnu fordæmi forsetaembættisins
og að tillögum háæruverðugrar Orðu-
nefndar hefur Spegillinn sæmt eftirtald-
ar persónur blýkrossi álkuorðunnar:
Gísla Sigurbjörnsson á Elliheimilinu
Grund fyrir hagræðingu á ellilífeyri
aldraðra.
Guðrúnu P. Helgadóttur, skólastjóra
Kvennaskólans, í staðinn fyrir rekt-
orsstöðu við menntaskóla.
Halldóru Bjarnadóttur fyrir prjónaskap
og útsaum.
Magnús J. Brynjólfsson (enginn veit
fyrir hvað).
Benóný Benediktsson fyrir frábæran
sjónvarpsleik.
Einar Pálsson, útibússtjóra á Selfossi,
fyrir hagræðingu á sparifé bænda í
þágu einkaframtaks.
Sr. Jón Thorarensen, sóknarprest í
Vesturbænum, til þess að hann fari nú
að hætta prestskap.
Óla P. Kristjánsson, fyrrum póstmeist-
ara, fyrir að sleikja frímerki í fimmtíu
ár.
Knút Otterstedt, fyrrum rafmagns-
stjóra, fyrir varnir gegn Þingeyingum.
Sveinbjörn Jónsson forstjóra fyrir einka-
mál sín.
Þórhildi Ólafsdóttur forstöðukonu fyr-
ir meðferð á smábörnum annarra.
Vladimir Askhenazy fyrir að gerast
tengdasonur þjóðarinnar.
Led Zeppelin fyrir að bjarga listahátíð.