Stúdentablaðið - 01.12.1926, Page 22

16
STÚDENTABLAÐ
1926
mér tjáð, að hér yrði hver maður að
drekka lögboðnar skálar og í botn, þegar
heimtað var, en heita minni inaður ella.
Flaug mér í hug vísa Egils:
Drekkum ór þótt Ekkils
eykríðr beri tiðum
hornasund at hendi
hvert full, bragar Ulli.
Daginn eftir var farin skemtiferð til
Holsteinische Schweiz, en svo er nefnt
héraðið umhveriis Plön á Suður-Jótlandi.
Þar var sumarbústaður Danakonunga frá
1845—186B og gaf Christian VIII þar út
hið fræga „opna bréfu, sem Schleswig-hol-
stenska frelsishreyfingin hefir síðan stuðst
við. Síðan bjuggu þýsku prinsarnir þar á
snotrum búgarði, er þeim var gefinn. Land-
ið umhverfis er yndisfagurt. Segir í kvæði
einu, að hér hafi fegurðina dreymt vor-
draum sinn og hverfandi til himins hafi
hún gleymt draum sínum á jörðinni. Við
sigldum í blíðviðrinu um vötnin umhverfis
Plön, á tveim skemtibátum, fyrst til Prinsa-
eyjarinnar, en síðan til Fegetasche, ein-
hvers elsta veitingarstaðar í Norður-Þýska-
landi. Þar var og þingstaður frá 11. og
fram á 15. öld. Borgarstjórinn í Plön hafði
boðið okkur þar til miðdegisverðar. Hann
var leiðsögumaður okkar á skemtisigling-
unni. Síðan var siglt til Malente og það-
an yfir til Eutin. —
Þegar sólin hlær yfir þessum friðsælu
8kógarvötnum og beykitrén lyfta krónun-
um í tignarlegri ró upp í himinblámann,
þá finst öllum hér vera jarðnesk Paradís.
Skapið mildist ósjálfrátt og hugirnir svella
af næstum barnslegri lífsgleði. Von bráð-
ar berst ómurinn af margrödduðum söng
út yfir gáralausa vatnsbreiðuna. Það er
þýski stúdentasöngurinn fagri:
Student sein, wenn die Veilchen bluhen.
das erste Lied die Lerche singt
dev Maiensonne junges Gluhen
triebweckend in die Erde dringt.
Student sein, wenn die weiszen Schleier
vom blauen Himmel grúszend wehn.
Das ist des Daseins schönste Feier!
Herr, lasz’ sie r.ie zu Ende gehn!
Þann 3. júní lauk svo mótinu með fyrir-
lestrum og umræðum í Jugendheim.
Flutti dr. Paul Greifswald fyrirlestur
um þýsk-norræna menningu. Rakti hann
í fáum dráttum þroskasögu hinna norrænu
þjóða, mintist á víkingana, sem þegar löngu
fyrir daga Kolumbusar höfðu lagt i háska-
ferðir til nýja heimsins. Síðan drap hann
á hina afdrifaríku þátttöku Gustafs Adolfs
í þrjátíu-ára stríðinu, sem hann sagði, að
aldrei hefði verið fyllilega rétt metin.
Taldi hann, að Þjóðverjar liefðu fyrst 1918
goldið hinum norrænu ríkjum þessa gömlu
þakkarskuld, með þeirri aðstoð, er það
veitti Finnlandi. Þá minti ræðumaðurinn
á hjálparstarfsemi Svía í garð Þjóðverja
eftir stríðið, hjálparstarfsemi, er hann taldi
einstæða í allri veraldarsögunni. „Fyrir
þessa hjálp, sem Þjóðverjar munu aldrei
gleyma“, mælti hann, „varð norræn endur
reisn i landi voru, því að í þrautum lær-
um vér fyrst að þekkja sannan vin. Vér
eigum að læra að skilja hinar norrænu
þjóðir. Hver sem með þeim hefir dvalist,
hlýtur að binda órjúfandi ást við þær.
Vér verðum að varðveita hinar norrænu
sifjar“.
Því næst flutti Dipl.-ingenieur H. Gerloff
fyrirlestur um sjálfstjóm og sjálfsbjargar-
viðleitni þýsku stúdentanna og þau stefnu-
hvörf, sem orðið hafa meðal þeirra eftir
stríðið. Gerði hann mjög skilmerkilega
grein fyrir því, hvernig megin viðfangs-
efni stúdentasambandsins þýska (der deut-
schen Studentenschaft) væri snúið úr þrem
þáttum: bræðralagsanda, skálmaldaranda
og menningarviðleitni leiðandi stúdenta.
Hefir bræðralagsandinn einkum komið í
ljós í matgjöfum þýska Stúdentasambands-
ins, sem á verstu krepputímunum eftir
stríðið forðaði fjölda stúdenta frá hungur-