Stúdentablaðið - 01.12.1926, Side 25

1926
STÚDENTABLAÐ
19
Þau horfðust í augu og kvöddust. Hann
horfði á, þegar hún synti frá klöppunum.
Þegar sjórinn luktist yfir höfði hennar,
sté hann feti framar og sagði: „Eg skal
muna þig, þótt himininn falli í hafið“.
— Tíminn leið, aldan fjell að ströndinni
og dó. önnur kom í staðinn og liún dó einn-
ig. Ljós og myrkur skiftist á, dagur og nótt.
Sumarið var liðið — veturinn einnig og
aftur komið vor. — Smalinn og hafmeyj-
an hittust er færi gafst.
— í höll sækóngsins var ys og þys. All-
ir fundu á sér, að stórtiðindi voru í að-
sigi. Kóngurinn sat í hásætinu, strangur
á svipinn og augun skutu gneistum, er
hann leit í kringum sig. Pramar í höllinni
stóð hirðfólkið, gamlir og grimmilegir
marbendlar stungu saman nefjum og hvísl-
uðust á.
Á miðju gólfi stóð dóttir sævarkóngsins
og skyldi n ú fá dóm sinn fyrir hásæti
föður síns.
„I ríki mínu er ekkert til, sem heitir
ást. I djúpi hafsins býr kuldi — eilífur
kuldi. En þú hefur brotið lög hafsins og
refsing þín er ákveðin. Seiðmenn mínir
I