Stúdentablaðið - 01.12.1955, Síða 42

34
STUDENTABLAÐ
háskóla. Hefir þetta nú tekizt, og munu skiptin
sennilega eiga sér stað fljótlega á næsta ári.
Hugmyndin er, að 2—3 íslenzkir laganemar
fari til Bandaríkjanna og dveljist þar við háskóla
um mánaðartíma og í staðinn komi jafnmargir
laganemar frá Bandaríkjunum og dveljist hér
við háskólann svipaðan tíma. Það er von okkar,
að ef þessi stúdentaskipti takast vel í fyrstu,
verði þetta fastur þáttur í starfi Orators.
Bandaríkin urðu fyrir valinu fyrst, en vel má
benda á, að æskilegt væri, að slík stúdenta-
skipti sem þessi komist einnig á milli okkar
annars vegar og hinna Norðurlandanna hins
vegar. Væru þá fleiri stúdentar á hverju ári,
sem kost ættu á því að dveljast við erlendan
háskóla og um fleiri lönd og þá fleiri skóla að
velja.
Allir munu sammála um það, að hverjum
ungum manni er hollt og gott að sjá og heyra
margt nýtt, kynnast sjónarmiðum annarra og
kynnast námsfyrirkomulagi og kennsluháttum
meðal annarra háskóla. Sá íslenzkur stúdent,
sem þannig dvelst erlendis við háskóla, þótt ekki
sé nema um tiltölulega stuttan tíma að ræða,
kemur því eflaust heim aftur með margt, sem
hægt er að skýra frá og góð áhrif hefir á þá
stúdenta, sem heima hafa setið.
Eg hefi rætt hér nokkuð um þetta vegna
þess, að ég álít, að aðrar deildir eða háskólinn
sjálfur ættu einnig að stuðla að gagnkvæmum
kynnum íslenzkra og erlendra stúdenta.
*
Frá upphafi hefir Orator átt því láni að
fagna, að pólitísku dægurþrasi hefir verið
haldið utan félagsstarfsins. Engar pólitískar um-
ræður eru leyfðar á félagsfundum, og stjórnir
félagsins eru valdar algjörlega án pólitískra
skoðana. Hefir þetta skapað skemmtilegra fé-
lagsstarf en annars hefði orðið, meiri fram-
kvæmdir og starf og þá eðlilega meiri sam-
heldni laganema.
Félagið felldi fyrir einu ári á fundi til-
lögu þess efnis, að deildin byði fram fulltrúa
sinn við stúdentaráðskosningar. A meðan þeirri
stefnu er haldið, er Orator á réttri leið. Póli-
tískt félagsstarf í háskólanum er fáum til
sóma. Þar er lítið aðhafzt ár eftir ár vegna
ósamlyndis og flokkadrátta. Virðist þetta ástand
fara síversnandi ár frá ári. Það á að vera Ora-
tor og öðrum deildarfélögum innan háskólans
mikil vörn gegn því, að hið óhreina pólitíska
loft komist inn í félögin, og það eitt skal haft
í huga að vinna sameiginlega að betra, fjöl-
breyttara og gæfuríkara félagsstarfi, sem
hverjum og einum megi verða styrkur, þegar
úr háskólanum er farið og út í lífið sjálft
komið.
LEIFUR BJÖRNSSON, stud. med.:
Stór átök eru nauðsyn
Á næsta ári verða liðin 80 ár frá því að
skipuleg kennsla í læknisfræði hófst hér á landi.
Læknaskóli var stofnaður hér í Reykjavík árið
1876, að mestu fyrir forgöngu Jóns Hjaltalíns,
landlæknis. Með honum voru sköpuð skilyrði
fyrir því, að þær öru framfarir í heilbrigðis-
málum, sem þá hófust í Evrópu, með mönnum
eins og Pasteur og Koch, gætu náð til Islands.
Áður höfðu einstakir héraðslæknar, einkum
hér í Reykjavík, kennt fáeinum læknisefnum
undir próf, en það gat ekki talizt skipuleg
kennsla.
Þegar við lítum á heilbrigðisástand þjóðar-
innar í dag og sjáum tölur um sjúka og
dána, og berum þær síðan saman við tölur frá
fyrri tíð, skiljum við þann reginmuii og þær
miklu framfarir sem orðið hafa.
Eitt veigamesta aflið, sem stuðlað hefur að
þeirri framþróun, sem orðið hefur, er tvímæla-
laust íslenzkur læknaskóli og arftaki hans:
Læknadeild Háskóla Islands. Án hans hefði
ekki verið unnt að mennta þá fjölmörgu lækna,
sem á undanförnum áratugum hafa staðið
fremst í baráttunni fyrir útrýmingu sjúkdóma.
— Það er erfiðleikum bundið fyrir fámenna
þjóð, til skamms tíma fátæka, að sjá lækna-
skóla fyrir því fjármagni, sem til hans þarf.
Hefur þá í mörgum tilfellum ekki verið gáð
að því, að hver króna, sem varið er beint eða
óbeint til þess að fyrirbyggja sjúkdóm eða
lækna, gefur á þann hátt meiri arð en flest
önnur fjárfesting. — Mikið hefur áunnizt frá
því er lækniskennsla hófst hér við frumstæð
kjör en því miður stöndum við samt enn
langt að baki öðrum menningarþjóðum í
mörgu er að læknakennslu lýtur. Ekki er
lengra síðan en í fyrra, að einn prófessor
læknadeildarinnar beindi þeim aðvörunarorð-
um til Alþingis að „. . . að [óbreyttu ástandi]