Fálkinn - 18.08.1928, Side 7

F A L K I N N
7
Hálsbandið hennar frú Copieux.
Þegar jeg kom inn í anddyri
gistihússins duldist mjer ekki að
eitthvað óvenjulegt hefði borið
við. Gestirnir stóðu i hnðppum
hjer og hvar og pískruðu sani-
an í ákafa, Gistihússtjórinn og
aðal-dyravörðurinn voru sjáan-
lega mjög órólegir. 1 sama bili
kom frú Copieux lit úr skrif-
stofunni. Hún var föl, og henni
virtist vera mjög mikið niðri
fyrir. Jeg flýtti mjer til hennar.
— Hvað er að, frú Copieux?
Hún fór með mig út á sval-
irnar. Það var hið yndislegasta
litsýni yfir fjöruna og sjóinn í
Biarritz.
•— Hálsbandinu mínu hefir
verið stolið, inœlti hún með
kökk í hálsinum. — Afar fal-
legt hálsband úr 88 perlnm og
minst 250.000 franka virði ....
Gjöf frá fráskilda manninum
mínum .... Það er voðalegt!
— Eruð þjer vissar um, að
því hafi verið stolið?
— Já, það er jeg handviss
um .... Jeg lagði það á arin-
hylluna í nótt, þegar jeg kom
heim úr spilabankanum ....
Þar lá það líka í morgun uin
klukkan níu, þegar jeg vaknaði.
Þegar jeg fór niður á hár-
greiðslustofuna aflæsti jeg hurð-
inni að herberginu mínu og
stakk lyklinum á mig. Jeg kom
upp aftur klukkan ellefu og þá
var hálsbandið horfið . . . . !
—- Gistihúsþjófur? Eða ein-
hver af starfsfólkinu?
—- Annaðhvort hlýtur það að
vera .... Jeg hefi sagt forstjór-
anuin 'af þessu og hann er bú-
inn að tilkynna lögreglunni það.
— Hafið þjer talað við þern-
una?
— Hún fullyrðir að hún hafi
ekki komið inn í herbergið frá
því að hún kom inn með morg-
unkaffið og þangað til jeg
hringdi til hennar, eftir að jeg
hafði uppgötvað þjófnaðinn . . .
Mikil ógæfa að þetta skyldi
koma fyrir! Mjer þótti vænna
um þetta hálsband en alla hina
skartgripina mína til samans.
.... Og það einkennilegasta er,
að á náttborðinu minu voru
tveir hringir og þrjú armbönd,
sem eru að minsta kosti eins
mikils virði og perlubandið. En
Hálsbandið er horfið .... hitt
liggur óhreyft.
— Það er mjög einkennilegt!
— Þjófurinn hefði ekki þurft
tíu sekúndur til þess að hirða
það um leið .... Það er afar
einkennilegt.
Mjer þótti málið skrítið. Jeg
hefi altaf haft mikla unun af
einkennilegum viðburðum af
þessu tagi. Og væri jeg eklci
bankastjóri mundi jeg ekki
skoða huga minn um að vera
leynilögreglumaður.
'•— Kæra frú Copieux, sagði
jeg ,— það var rjett af yður að
láta gistihússtjórann vita urn
I>jófnaðinu, en liitt finst mjer
'i'll mikið hráðræði, að fara að
kalla lögregluna til aðstoðar
• • . . A'iljið þjef leyfa mjér að
bjálpa lil í þessu máli? Ein-
göngu af áhuga mínum á svona
viðburðum.
— Er það alvara yðar að vilja
hjálpa mjer. — Jeg er einmana
hjer í Biarritz og þjer getið
nærri, að það væri mjer mikils
virði ef þjer vilduð liðsinna
mjer. — Gerið þjer það sem
þjer getið, til þess qð finna
aftur hálsbandið mitt .... Mjer
er grunur á, að það sje kven-
maður, sem hefir stolið því ....
Mjer finst það einhvernveginn
á mjer.
Þegar kaffið var komið á
borðið .... við frú Copieux
höfðum snætt dögurð saman —
stóð jeg u]ip frá borðinu og
sagði:
—■ Afsakið mig........Jeg ætla
að skreppa ii]ip á loft. Og jeg
fór.
Mjer gekk greiðlega að finna
herbergisþernuna. Hún fór með
mjer inn í herbergi frú Copieux,
og eftir að jeg hafði stungið
að henni seðli sagði jeg:
— Ungfrú! Getið þjer gefið
mjer upplýsingar um, hvaða
fólk býr í herbergjunum hjerna
í kring? — Hver býr hjerna til
vinstri?
— Ameríkuinaður, herra Daní-
els held jeg hann heiti.
— Hefir hann verið hjerna
lengi?
— Nei, hann kom hingað
rjett fyrir tennis-mótið. Hann er
mjög snyrtilegur maður og
iðkar sjálfsagt mikið íþróttir —
eftir öllum leikfimisáhöldunum
á herbergi hans að dæma.
— Og hver býr í herberginu
lil hægri?
— Herra Letillac og frú hans,
frá París.
— Vitið þjer ekki neitt um
þau? Hvað getið þjer sagt mjer
um þau?
-— Þeim þykir ósköp vænt
hvoru um annað. í hvert skifti
sem jeg kem inn í herbergið eru
þau að kyssast.
— Hvort munduð þjer frem-
ur gruna um þjófnaðinn, Ame-
ríkumanninn eða hjónin frá
París ?
Þérnan varð steinhissa.
— Mjer dettur hvorugt í hug
að gruna .... Hali einhver hjer
á gistihúsinu stolið hálsbandinu,
þá er jiað einhver annar en
þau.
Jeg þakkaði henni lyrir upp-
lýsingarnar og fór síðan í leið-
angur til allra gimsteinasalanna
í Biarritz. Jeg spurði þá ákveð-
inn spurningar, sem að mínu
áliti stóð i sambandi við háls-
bandið. Jeg var ánægður með
svörin sem þeir gáfu, og hjelt
heim á gistihúsið aftur. Þar
hjelt jeg njósnum ínínum áfram,
og yfir miðdegisverðinum sagði
jeg við frú Copieux:
— Jeg leyfi mjer að koma
fram með skrítna málaleitun
.... Viljið þjer gera svo vel að
hafa herbergjaskifti við mig í
nótt? Þjer fáið herbergið mitt á
þriðju hæð og jeg fæ yðar, á
annari.
Frú Cojiieux varð mjög for-
viða. En hún fjelst á þetta og
sagði svo í hálfum hl jóðum:
Grunið þjer einhvern?
— Já og nei. En hvað sem
því líður, langar mig til að gera
svolitla tilraun.
Ivlukkan níu um kvöldið fór
jeg upp í herbergið á annari
hæð, en frú Copieux fjekk mitt.
Hún var full eftirvæntingar. En
áður hafði hún farið út lir
gistihúsinu svo að inikið bar á,
ldædd i viðhafnarklæði. Tilætl-
un mín var sú, að gestirnir sæi
hana og hjeldu að hún væri að
fara í spilabankann. En stund-
arfjórðungi síðar kom hún aft-
ur — inn um balcdyrnar.
Jeg beið lengi. Jeg sat í djúp-
um hægindastó! í hálfdimmu
herberginu og taldi mínúturnar
og stundirnar. Loksins, klukkan
undir tvö heyrði jeg þrusk við
dyrnar. IJað marraði ofurlítið í
lásnum, hurðin opnaðist í hálfa
gátl og maður einn læddist inn.
— Upp með hendurnar! hróp-
aði jeg og miðaði á hann
skammbyssunni, með fingurinn
á gikknuin, og með vinstri
heridinni kveikti jeg á rafljós-
inu.
Maðurinn hrökk í kuðung, svo
mjög brá honum við, og rjetti
samstundis upp báðar hend-
urnar.
— Herra minn! sagði hann.
Jeg grátbæni yður .... gerið
ekki veður út af þessu. Jeg kom
til þess að bæta fyrir brot mitt
.... Þjer trúið mjer ekki?
Sjáið þjer, jeg held uppi hönd-
unum .... Stingið hendinni í
vinstri frakkavasa minn og
takið perluhálsbandið, sem jeg
.... sem jeg fjekk lánað í
morgun ....
Jeg stakk höndinni riiður í
vasa hans og tók upp perlu-
hálsband frú Copieux.
— Þjer eruð herra Letillac?
spurði jeg.
— Já, og þjer .... leyni-
lögreglumaður .... vitanlega?
Hlustið á mig áður en þjer tak-
ið mig fastan .... Jeg grát-
bæni yður um það .... Ef þjer
eigið nokkra mannúð til í sálu
yðar .... þá munuð þjer hafa
meðaumkvun með mjer og
skilja ástæður mínar. Jeg skal
vera stuttorður .... Jeg er gift-
ur. Jeg hefi tapað öllum heim-
anmund konunnar minnar á
fyrirtæki, sein mishepnaðist. Nú
voru horfur á, að jeg gæti náð
í góða stöðu hjerna .... Konan
mín og jeg áttum í dag að borða
árdegisverð með mönnum, sem
ætla að ganga í fjelagsskap við
mig. En það var nauðsynlegt að
láta þá halda, að við værum bet-
ur stödd efnalega en við erum
.... Reyna að sýna á sjer gyll-
inguna. Þjer skiljið það? Ivon-
an mín hafði stungið upp á, að
við reyndum að fá lánað perlu-
hálsband hjá einhverjum gim-
steinasalanum hjerna í Biarritz
.... Þú skilur, að það vekur til-
trú, ef jeg kem með perluháls-
band svo sem 100.000 franka,
um hálsinn .... En gimsteina-
salarnir sögðu allir, að ekki
væri nærri því komandi .... Jeg
hat’ði tekið eftir hinu íorkunnar
fagra perluhálsbandi frú Cop-
ieux og einsetti mjer að grípa til
þess að láni .... Ivonan mín
var með það uni hálsinn í
morgun. Alt fjell í ljúfa löð
með mjer og kaupsýslumönn-
unum .... Og' einmitt í sama
augnabliki, sem jeg keni' til þess
að skila aftur perlunum, sem
hafa hjálpað mjer út úr vand-
ræðunum, komið þjer og takið
mig fastari fyrir þjófnað. Jeg
bið yður, herra minn, að hafa
meðaumkvun með mjer!
Letillac grjet. Jeg gat ekki
annað en hrærst yfir örvænt-
ing hans. Hann horl'ði á mig
með augnaráði manns, sem
er kominn að druknun og
mænir til lífgjafa síns, sem
bjargaði honum frá voðanum.
Hann ætlaði að fleygja sjer á
knje fyrir fætur mjer. En jeg
afstýrði því og sagði:
— Herra Iætillac, við höfum
aldrei sjest fyr og munum al-
drei sjást framar .... Nú skul-
uð þjer fara út og loka hurð-
inni hljóðlega á eftir yður, og
þegar konan yðar kemur heim
úr spilabankanum, þá skuluð
þjer segja henni, að liún skuli
ekki gera sjer neina rellu lit af
þessu.
— Hvernig get jeg þakkað
yður eins og vert er?
— Og jeg segi frú Copieux,
sem er eigandi hálsbandsins . .
og hefir haft óþægindi af
grunnhygni yðar, að jeg hafi
i'undið hálsbandið á gólfinu fyr-
ir framan hægindastólimi
undir gólfábreiðunni.
Sv. Jónsson & Co.
Kirkjustræti 8 b. Sími 420
hafa fyrirliggjandi miklar
birgðir af fallegu og end-
ingargóðu veggfóðri.papp-
ír, og pappa á þil, loft
og gólf, gipsuðum loftlist-
um og loftrósum.
ooooooorioaoooooooooocuaoc
o
Verslið
Edinborg.
0000000000000000000000005
• r»v • v •'> r • ' r •> r i' r»' fiArÍArV'riA®
t OSRAM!
] PERUR i
(• v
(• hvergi ódýrari o
(. en hjá |
f H. P. Duus. >
C‘..... . •)