Fálkinn - 15.09.1928, Blaðsíða 7

F Á L K I N N
7
F
1C
Verðlaunastúlkan.

Mr. Robert Henderson —
íinynd tískumannsins — kom
slagandi niður þrepin fyrir utan
Imperiai Hotel i Portsea-on-
Sand og horfði ánægjulega yfir
mannfjöldann, sem leið hægt og
letilega fram og aftur um
skemtistígana ineðfram sjónum.
Hann staðnæmdist og setti sig
í Valentino-stellingar fyrir • fram-
an hljómleikapallinn, tók upp
vindlingahylki úr gulli, náði sjer
í vindling og kveikti i. Bljes l)lá-
um reyk lit um nasirnar, hjelt
áfram göngunni og sveiflaði
Malaccastafnum sínum með gull-
hnúðnum á endanum eftir tón-
falli lagsins, sem verið var að
spila. - Lífið var fagurt!
Rjett hjá ísrjóma-sölustrokkn-
um stóð dálítill bekkur og var
ágætt útsýni þaðan út á sjóinn.
Og á bekknum sat ung stúlka.
Ung stúlka! Hm! Alein!
Mr. Henderson gekk l'ram hjá
henni. Og Mr. Henderson gekk
fimtíu skref áfram. Svo sneri
hann við og gekk aftur fram hjá
bekknum. Og ungu stúlkunni.
-—- Ja, hvert í heitasta! Mr.
Henderson staðnæmdist meðan
hann var að kveikja í nýjum
vindlingi. — Þetta væri nú
stúlka handa mjer!
Hann rólaði upp að girðing-
unni og kikti um öxl sjer — á
furðuverkið. Aldrei hafði hann
sjeð annað eins. Nei, það var ó-
hætt um það.
Hún sat alein á bekknum. 1
híjalínskjól. Og með segulmagn-
andi rauðan hatt.
— Augun stór og djúp og
fjólublá, hugsaði Mr. Henderson
með sjer og setti Panamahattinn
sinn á skakk og strauk felling-
arnar úr vestinu. Munnurinn er
eins og óskakkur Amorsbogi,
tennurnar eins og perlur og hár-
ið eins og á — Gloriu Swanson.
Reyndar hafði hann aldrei sjeð
hárið á Gloriu. En það var nú
sama.
Mr. Henderson tók nú á sínu
tígulegasta göngulagi og skálm-
aið frain stíginn á ný. Nú fór
hann rjett hjá bekknum. Hann
leyfði sjer að senda henni inni-
legt og ástsamlegt skeyti úr
hægra hornauganu um leið og
hann fór fram hjá.
En hún starði einhvernvegin
utan við hann, og augnaráð
hennar var eins og það kæini
heint úr íshúsinu. Hún starði á
skotska fjölskyldu, sem þaut eins
og köttur undan hundi, þegar
eftirlitsmaðurinn sem innheimti
aurana, sem greiða skyldi fyrir
afnot af bekkjunum í fjörunni,
kom og ætlaði að fara að krefja
unr aurana.
— Hún þykist vera köld eins
og is, hugsaði Mr. Henderson og
staðnæmdist svo sem 100 metra
áíengdar. Skyldi luin eltki kæra
sig um að kynnast ungum og
skemtilegum pilti, sem heitir
Roberl Henderson. Hm! Ætli
okki það? Og svo góndi hann út
a sjóinn.
-— Því skyldi hún hafa stung-
ið þessu blaði undir kjólbeltið
sitt? Jú, nú datt honum nokkuð
í hug. — Æ, nú skil jeg. Það
er sama blaðið sem jeg sá í
morgun. Ja-á!
Blaðasöludrengur var fljótur
að skilja bendingu frá honum.
— Weekh] Record, þökk. Hvað
kostar það. Tvo pence. Gerið
svo vel. Þakka fyrir.
Mr. Henderson fór svo lítið
bar á bak við stóra vörubifreið.
Þar fletti hann blaðinu og fann
það sem hann leitaði að.
— Datt mjer ekki í hug, dæsti
hann. Á blaðsíðu 4 stóð:
5 slerlingspund og 5 shillings
i verölaun!
Föstudaginn 27. júlí verður
fimm verðlaunum, hverjum að
upphæð 1 — ein — guinea, út-
býtt í Portsea-on-Sands, af um-
boðsmanni okkar þar. Kaup-
endur blaðs vors á þéssum
kunna baðstað verða að bera
eintak af blaðinu á sjer, þannig
að nafnið Wéekly Record, sjá-
ist greinilega. Kaupið eintak
yðar i dag! Þjer getið unnið
eina guineu á því!
Mr. Henderson Ijet blaðið
detta ofan í ruslakörfu. í dag
var einmitt föstudagur, 27. júli.
Það var svo sem hægt að jesa
orðið „Weekly Record“ þarna á
blaðinu, sem unga stúlkan hafði
stungið undir lielti sjer. Ja,
hvort það var!
— Mjer finst ein guinea vera
hundódýrt! tautaði hann Og
Mr. Henderson gekk eða öllu
heldur dansaði að bekknum þar
sem stúlkan sat, og hneigði sig.
— Góðan daginn! mælti hann
og röddin var glaðleg og hreim-
þýð-
Stúlkan leit upp og horfði
kuldalega á hann.
— Má jeg leyfa mjer að
kynna inig? spurði Mr. Hender-
son með hattinn i hendinni. Jeg
er fulltrúi blaðsins Weeklg
Record. Mjer er það sannarlegt
gleðiefni, að sjá að þjer lesið
blaðið.
Hann horfði inn í fjólubláu
augun hennar og nærri því
umlaði af ást.
Nú brosti unga stúlkan. Það
komu spjekoppar í báðar kinn-
arnar á henni.
— Mjer þykir mjög vænt um,
hvernig þjer berið Wecklg Rc-
cord á yður, hjelt Mr. Hender-
son áfram með hrifningu. Það
er skylda mín, ljúf slcylda min,
að verðlauna yður með einni
guineu, verðlaunum þeim, sem
við höfum auglýst í blaðinu.
Og með miklum brettum og
beygingum rjetti hann henni eitt
pund og einn shilling.
— Ó, sagði stúlkan. En hvað
það var gaman!
— Jeg vona, mælti Hender-
son alvarlegur, að þjer haldið
ávalt áfram að lesa blaðið okk-
ar. Það er blað sem öllum
líkar. Eins og ritstjórinn sagði
við mig þegar liann sendi mig
hingað ....
— Mjer finst blaðið alveg á-
gætt, sagið stúlkan um leið og
hún stakk peningunum á sig.
Jeg skal altaf lesa það. Jeg full-
vissa yður um það.
— Gleður mig að heyra, svar-
aði Henderson og reyndi að
sýnast þakklátur. Gleður mig
afar mikið. Finst yður veðrið
ekki vera yndislegt? — Ætlið
þjer að dvelja hjer lengi?
— Nei, ekki lengi.
— Nú, ekki það. Hvað jeg
vildi sagl hafa. . .. Yður mundi
ekki langa til að ganga hjerna
svolitinn spöl meðfram strönd-
inni? Mjer mundi þykja það
virðing ef jeg mætti ....
— Jeg er önnum kafin fyrri
hluta dagsins, svaraði stúlkan
og horfði út á sjóinn. -— Mjer
þykir mjög leitt ....
— En seinna i dag?
— Því miður hefi jeg svo
mikið að gera þá, líka, svaraði
stúlkan.
— Já, það hafið þjer vitan-
lega, eins og jeg skilji það ekki.
En mætti jeg ekki bjóða yður
upp á svolítinn miðdegisverð,
.... í kvöld og við kæmum svo
á fjölleikahúsið á eftir. Má jeg
treysta því, að þier gerið mjer
þá ánægju?
Unga stúlkan horl'ði grand-
gæfilega á hann.
— Jeg er aldrei vön að gefa
mig að ókunnugum karlmönn-
um, svaraði hún. En af því að
jeg heyri, að þjer eruð starfs-
maður lijá stóru og merku
blaði ....
— Já, einmitt, svaraði Hend-
erson. Við erum orðin kunnug,
upp á vissan máta. Eigum við
þá að borða á „Imperial Hótel“?
Unga stúlkan fór alt í einu að
hrosa. — Þjer eruð svo ákafur,
svaraði hún. En það skal vera
eins og þjer viljið. Viljið þjer
koma og sækja mig í bifreið í
College Road 34, klukkan 7 í
kvöld?
— Þjer eruð yndisleg, mælti
Henderson í sjöunda himni. Þjer
skuluð vera viss um, að jeg
skal koma og vera stundvís.
Þegar klukkuna vantaði 10
mínútur í sjö kom Henderson
út úr dyrunum á Imperial Hotel.
Hann var skrautlega búinn.
Rendi augunum ánægjulega nið-
ur yfir strætið. Lífið var fagurt!
Dyravörðurinn náði í bifreið
handa honum.
Mr. Henderson jós í hann
vikafje og settist brosandi inn
í vagninn, lokaði hurðinni,
hneigði sig eins og konungur,
hagræddi sjer i sætinu og tók
vindling upp úr gullhylkinu.
Bifreiðin rann áfram.
Henderson heyrði klukkuna
slá sjö og í sama bili liægði bif-
reiðin á sjer og staðnæmdist.
Henderson steig út. Hann var
staddur fyrir utan svolilla fisk-
sölubúð.
Jeg kemst ekki alveg að
nr. 34, sagði ekillinn. Hjer er
fult af bifreiðum eftir endi-
löngu strætinu.
Mr. Hendenson lcit yfir göt-
una og varð elcki um sel. Þarna
var fult af bifreiðum og engin
þeirra hreyl'ði sig úr sporunum.
— Jeg get gengið þennan
spotta, sagði hann vandræða-
lega.
Og hann gekk. Hann taldi 30
bifreiðar þangað lil hann komst
á móts við þá fremstu. Hann
stóð fyrri utan nr. 34. En á hús-
inu því var spjald og á þvi stóð
L Ö G It E G L U S T Ö Ð .
Hópur af samkvæmisklædd-
um mönnum stóð við dyrnar.
Þeir voru reiðir og böhmðu
mikið.
—— Mig varðar ekkert um
þennan kvenmann, sem biður
eftir ykkur. Hún er í öllu falli
ekki hjer. En jeg líð ekki að þið
teppið umferðina hjerna. Þið
verðið að halda áfram!
Mr. Henderson borgaði bif-
reiðina og fór að vakka þarna
fram og aftur. Tuggugu og níu
bifreiðar óku burt og 29 vel-
klæddir menn lónuðu í College
Road. Og allir litu þeir með
heift hver á annan og á klukk-
una.
Klukkan rjett fyrir sjö greiddi
fulltrúi blaðsins Weeklg Record
síðustu verðlaunin sín. Það var
gömul kona sem fjekk þau; hún
hafði fest blaðið á hattinn sinn.
Þegar eimlestin blístraði sett-
ist fulltrúinn inn í klefa á
fyrsta farrými — og varp önd-
inni ánægjulega.
— Það er óhóf að aka á fyrsta
farrými, en jeg hefi ráð á því
úr því að jeg hefi grætt 30
guineur á ókunnugum velgerða-
mönnum.
Og fulltrúi blaðsins Weeklg
Record leit á sig i speglinum
og sá rauða hattinn, bláu augun,
perluhvítu tennurnar og rjóðu
varirnar, sem voru líkastar Am-
orsboga.
Sv. Jónsson & Co.
Kirkjustræti 8b. Sími 420
hafa fyrirliggjandi miklar
birgðir af fallegu og end-
ingargóðu veggfóðri.papp-
ír, og pappa á þil, loft
og gólf, gipsuðum loftlist-
um og loftrósum.
Verslið
ooaaoaoaaooaoooaoocfoaaaaa
1 i
o
o
o
o
o
o
§
§
o
o
o
o
o
o
Edinborg. j
1 I
0000000000000000000000000
otmooootitiQQaoooQGoooooaQO
£3 £3
g AS. Halby & Schjelderup’s Eftf, g
Kaupmannahöfn.
S I L K I .
Fjölbreytt sýnishornasafn hjá
TAGE MÖLLER.
Sími 2300 (heimasími 350).
OOOOOOOOOOOOOOOOQOOOOOOOO