Fálkinn - 02.02.1929, Qupperneq 5

F Á L K I N N
5
Sunnudagshugleiðing.
„Auk l>ú oss trú!“ Lúkas 17, 5.
Trúin er meira en þekking.
Þa6 eru margir sem hafa þekk-
ingima og vitneskjuna um synd-
ina og þann sem friðþægði fyrir
syndirnar. Margir sem þekkja
laun syndarinnar. En samt lifa
þeir í synd.
Sá sem lifir í trú hættir lifi
sinu fyrir það sem hann trúir.
En þetta er ekki nægilegt til
þess, að himnarnir opnisl fyrir
honum þegar hann ber að dyr-
um. Margir segja aðeins: Jeg
vil snúa við frá villu míns veg-
ar, en ekki í dag heldur síðar.
Þeir trúa því að þetta sje hægt
og hætta lífi sínu fyrir þá trú,
en enda með því að ganga veg
glötunarinnar til æfiloka. Ýxnsir
segja, að Guð sje svo góður og
svo mikið langlundargeð hans,
að hann láti engan glatast en
finni ávalt ráð til þess að bjarga.
Og menn hætta lífi sínu fyrir
þessa trú.
Surnir þykjast liafa þekking-
una og segja: Guðs orði, eins og
það er í ritningunni, er ekki
treystandi. Menn verða að gagn-
í-ýna það, lesa það með visinda-
legri nákvæmni, hafna sumu og
trúa því sem manni þykir trú-
legast. Þeir hætla lífi sínu fyrir
jxessa trú. Þeir hætta velferð sál-
ar sinnar.
Sá sem lifir lífi sínu í trú á
Jesú, mun lifa þótt hann deyi.
Sú eina trú gefur fyiirheit um
eilíft líf. Jesús heyrði margt tal-
að um trii á hjervistardögum
sínum, en sú trú var ekki í hug
og sál, heldur var hún fólgin i
helgisiðum og ytri Guðsdýrkun.
Hann heyrir margt og sjer um
trú og triimáí nú á dögum. Og
ef til vill er það ekki svo ósvipað
því, sem hann heyrði hjá Farí-
seunum á hjervistardögunum.
Jesús sjer alt og alla. Og við
þekkjum það frá lífssögu hans,
að ekkert var honum jafn geð-
felt að sjá eins og heita og sterka
trú. Hann fór ekki að mannvirð-
ingum — hann fór eftir trúnni.
Þegar hann hitti þá sem trúðu
— oftast nær sjúka og sorg-
mædda menn — þá sagði hann:
Trú þín hefir frelsað þig. Og
þessi frelsandi trú var eigi að-
eins trú íi mátt hans og náð,
heldur og einlæg sannfæring urn,
að án þess mættu þessir menn
sjer einskis, án hans væiá þeir
hjargþrota. Og trúin var eigi að-
eins sannfæring um mátt hans
heldur einnig óbifanleg vissa um,
að þeir mundu verða bænheyrð-
ir. Og það var jiessi trú, sem
hjálpaði þeim seni til hans leit-
uðu. Og þegar þeir höfðu dirfst
að leita fundar Jesú og bera
fram fyrir vandamál sín, og
höfðu sjeð að hann var reiðu-
húinn til að hjálpa, þá varð
kærleikur þeirra til hans svo
sterkur, að þeir síðar voru boðn-
ir og búnir til að fórna lífi sínu
fyrir hann. Þeir Iærðu að finna
til þess, að Jesús er alt í öllu, að
hann er líka nálægur í daglega
lífinu, að hann sjer jafnvel hið
smæsta. Og þeir lærðu að yfir-
vinna sinn innri mann og fram-
kvæma þau hoð, sem andinn
hljes þeim í brjóst.
Hvað er það sem Jesús lítur á
þegar hann vitjar mannanna?
Hið sama sem hann leit á með-
an hann var hjer á jörðu: trúna.
Finnur hann trúna hjá þjer, ef
hann kémur til þin í dag? Hina
lifandi trú, sem opnar þjer
hliðin til eilífa lífsins!
Trú vor er sá lykill, sem get-
ur opnað svo margar lokaðar
dyr. Trúin færir frið og hvíld.
Trú vor er það sigurafl, sem
yfirvinnur heiminn.
U M V í Ð A
VERÖLD.
Ohepni lögregluþjónninn.
I>að er ómögulegt a'ð segja annað,
en að George Wandling sje óheppinn.
Því fallegasti lögregluhjónninn i New
York ætti sannarlega að lifa i far-
sælu hjónabandi, en j>ví fer fjarri,
að George liafi gert j>að.
Fyrir strið var Georgc bifreiðar-;
stjóri hjá miijónamæring og hefði ef-
laust komist i hærri stöðu hjá lion-
um, ef striðið hefði ekki komið. Ge-
orge var kvaddur í herinn, vann mörg
frægðarverk og fjekk heiðurspeninga
fyrir iireysti. Þegar heim kom gerðist
liann bifreiðarstjóri á ný lijá auð-
manninum Candler. Átti liann góða
daga þar og margar fristundir, sein
liann notaði oftast tii að leika tennis.
Francis Ingram.
Kinu sinni kom Francis Iiigram, ung
og fögur stúlka, á tennisvöllinn. Hún
stóð lengi og iiorfði á leikinn og varð
bálskotinn i George undir eins. Ung-
frú Ingram var leikkona. Eftir þetta
var liún öllum stundum með bif-
reiðarstjóranum og loks giflust ]>au.
I>au settust að i Chicago og lifðu
eins og blóm í eggi þangað iil frúin
komst að raun um, að þetta var fölsk
ást. Hún bauð honum j>á að lána lion-
um 400.000 dollara til þess að setja
upp bifreiðarstöð, svo að hann liefði
eitthvað að hugsa um eftir að liún
væri farin. Hann þáði það eklci — og
liún fór samt.
George var eins og vængbrotinn æð-
ur, cn ekki lengi sem betur fór.
Han gerðist lögregluþjónn og fjekk
nóg að iiugsa um. En svo liitti liann
Claire Suggs, miljóiiamæringsdóttur
frá liuffaio. Og segir ekki af því fyr
cn þau voru gefin saman. En George
vildi ekki lifa á eignum konunnar og
hjelt áfram i lögregluþjónsstöðunni.
Hjónahandið gekk litlu lielur en
það fyrra. Frú Claire var skemtana-
sjúk , tiskudrós og fór hrátt að liafa
umgengni við fyrri kunningja sína.
Var hún með þeim ölluin stundum,
þegar George var hundinn við störf
sin. Og bráðum.komst George að öllu
saman og hcimtaði lijónaskilnað.
Nú hugsaði George sjer að alt
skyldi fara á annan veg i þriðja
hjónabandinu. Hann ætlaði að giftast
stúlku af lágum stigum og fór þegar
Claire Suggs.
að lita í kringum sig. En j>að versta
er, að hann fær aldrei tóm til þess.
Því tvær fagrar stúlkur heimsækja
hann á vixl og sitja fyrir honum öll-
um stundum; önnur er fræg ieikkona,
en hin auðmannsdóttir frá Buffalo.
Þær iðrast báðar af öllu hjarta. Og
nú brjóta New Yorlcbúar heilann um
spurninguna: Hvorri þeirra giftist
hann?
TRÚLOFUNARREIKNINGUR.
Amerikumenn eru hagsýnir inenn
og hafa lag á að gera sjer peninga
úr fleiru en þvi, sem i daglegu tali
er kallað verðmæti. Þetta fjekk ung-
ur auðmaður i New York að reyna
nýlega. Hann framdi fyrir nokkruin
mánuðum ]>á glópsliu að segja unn-
ustunni sinni upp. Og afleiðingin af
]>essu varð reikningur, sem mála-
færslumaður stúlkunnar kom með til
hans. Þar voru ýmsir skritnir póstar,
t. d.: Leit að unnustanum eftir að
hann hvarf 2000 dollarar, klæðnaður
ýmiskonar og trúlofunarhringur 8000
dollarar, ýmisleg útgjöld á trúlofun-
artimanum 4500 dollarar, sorg og tár
100000 dollarar og ýmislegt smávegis
fleira. Alls nam reikningurinn 125.-
500 dollurum.
Allar liorfur eru á, að maðurinn
verði dæmdur til að borga þcssa upp-
hæð, en liann tckur þessu með ró cigi
að siður. Þetta kemur sem sje alls
ekki við budduna hahs, þvi að liann
hefir verið svo forsjáll að vátryggja
sig gegn svona skaðabótum, ef þær
kynnu að koma fyrir. Og það verður
vátryggingarfjelagið sem borgar brús-
ann I
FÁ TÆICUR KONUNG UR.
Boris konungur i Búigaríu er allra
konuuga „ódýrastur í rekstri". Þing-
ið hefir nýlega veitt hoiium 50%
kaupliækkun, svo að nú licfir hann
um 100.000 kr. árslaun. Er þetta i 3.
sinn á tiu árum, sem hann fær iauna-
hækkun. Nýi konungurinn i Albaníu
fær 6 sinnum hærri laun og 6 vetra
konungurinn i Rúmeníu tiu sinnum
hærri. Boris gefur helming launa
sinna til fátækra en sjálfur er hann
bláfátækur og er sagt að það sje
vegna fátœktar að liann hefir ekki
gifsl ennþá. En nú er sagt að iiann
sjc kominn á biðilsbuxurnar og fari
bráðlega til Ítalíu til þess. að hiðja
Giovönnu prinsessu.
SMÁKORN.
Þegar ]>ú gerir þjer far um að sýna,
hvað þú ert gáfaður, þá varastu að
koma upp um heimsku þina.
Ilið sanna hugrekki er mitt á milli
ragmeiisku og fijótfærni.
----o-----
Engin góð bók er lesin fyr en hún
er tvílesin.
Það eru til tvenskonar konur, sagði
heimspekingurinn..... Þær, sem alt-
af eru sítalandi .... og þær, sem við
hlustuin á.
----o---
Að aðhafast ekkert er vísasti veg-
urinn til þess að verða ekkert.
----o---
Þessi maður hefir konuríki, minn
kæri Watson, sagði Slierlock Holmes
.... Það er ljósrautt veggfóður í lier-
berginu lians.
----o---