Fálkinn - 13.04.1929, Side 5

F Á L K I N N
5
Sunnudagshugleiðing.
„Og engilljnn svaraði og sagði við
hana: Heilagur andi mun koma gfir
fig og kraftur hins hœsta mun yfir-
shyggja þig og fgrir því mun einnig
það, sem fœðast mun, kallast heilagt,
sonur Guðs. Lúk. 1, 35.
Hver getur rannsakað dýpt al-
visku Guðs? Öldum saman hafa
menn verið að leitast við að
leysa ráðgátur tilverunnar, en
þrátt fyrir alla mannlega þekk-
hig og framfarir í hverskonar
visindum, hefir þeim ekki mið-
að á veginum til þess, að ráða
þær gátur, sem vita að Guði og
almætti hans. Þar verður trúin
að ráða en ekki þekkingiu. Háð
og spott guðleysingja í garð
trúaðra manna liefir aldrei vant-
að, efa og vantrú ekki heldur.
En þrátt fyrir alt þetta mark-
ar koma Jesú í heiminn hin
merkilegustu tímamót í verald-
arsögunni. Hann er sterkasti
maðurinn sem komið hefir fram
í heiminum og áhrifum hans
hefir engum tekist að hrinda.
Hann er maður hins yfirnáttúr-
lega, og dauði hans á krossinum
hefir frelsað miljónir frá eilif-
mn dauða.
Síðan syndin kom inn í heim-
inn hefir ávalt ríkt neyð og
hungur eftir frelsun. Hún heyr-
ist í andvarpi allrar sköpunar-
innar, hún finst í sögunni um
glataða soninn, hún kemuv fram
' spurningum unga mannsins
rika til Jesú, er hann spurði
hvað hann ætti að gera ti! þess
að öðlast eilift líf. Þrátt fyrir
allar viðjar syndarinnar er í
mannhjartanu djiip þrá eftir
Kristi, þrá um hetra líf, lausn
frá syndinni og frelsun. Ef
mennirnir gæti veitt sjer þessa
lausn sjálfir, mundu þeir gera
það, því allir vilja vera sjálfum
sjer nógir. En sálarfrið getur
enginn iitvegað sjer sjálfur —
ekki. einu sinni fyrir peninga.
Sálarfrið getur hann einn veitt,
sem sendi son sinn í heiminn,
ekki til að dæma mennina held-
ur til þess að frelsa þá. Það er
sálarneyð vor og frelsunarþorsti,
sem Guð er að hæta úr er hann
lætur engil sinn segja: „Þú
munt fæða son, og kalla hann
Jesús, því að hann mun frelsa
fólk sitt frá sjmdum þess“.
Viðjar syndarinnar, sem mann-
kynið var reyrt i, varð að slíta
og ný lifsorka að koma í þeirra
stað. Hið nýja líf varð að eiga
rætur í Guði sjálfum. Þess-
vegna varð orðið hold og bjó
með oss. Þannig talar Guðs orð,
þannig mælir andans fyrirskip-
an, jafnvel þó dauðlegir menn
*ái ekki skilið það.
Kristur — Guðs sonur — sem
gerðist maður vor vegna og gaf
líf sitl í dauðann syndugum
mönnum til sáluhjálpar, hann
('i' sá frelsari sem vjer þörfn-
ostum. Hann hefir veit hrjáð-
l,m mönnuin og hjálparvana þá
gjöfina, sem dýrmætust er allra
gjafa eilíft sælulíf á himn-
um. —
,,KARLMAÐURINN“
SKM VAR KVENMAÐUR.
,, VlCTOR BaRICER ÓFURSTl“,
Nýlega hefir gerst i Englandi at-
burður, scin vakið hefir eigi minni at-
hygli en ])ó forsætisráðherrann hefði
dottið og hálsbrotnað. Það hefir sem
sje orðið uppvíst, að kona cin sem
heitir Valerie Smitli, hefir látist vera
karlmaður i siðustu i ár og meira að
segjá gifst konu, sem ekki þykist hafa
haft lnígmynd um annað, en hún væri
gift karlmanni. Skilji liver sem gctur.
um Ástraliuhcrmanni og cignaðist tvö
börn með lionum, en hjónabandið var
ófarsælt og þau skildu líka. Og Val-
erie komst að þeirri niðurstöðu, að ef
liún ætti að geta alið önn fyrir börn-
unum yrði hún að taka upp karl-
mannsgerfi. Nokkrum dögum síðar
hvarf frúin, cn samtimis kom spánýr
karlmaður á sjónarsviðið í Brigliton,
er nefndist Vietor Barker. Og Victor
Barlter giftist skömmu seinn.e stúlku,
sem hjet Emma Howard. Kemur þeim
báðum saman uin, að hjónabandið
liafi verið liið farsælasta, og Victor
Barker varð nú faðir barnanna, sem
hún eða hann liafði alið sjálf
Eftir brúðkaupið dvöldu þessi ein-
kcnnilcgu hjón i smábænum Andover
og siðan gerðist Victor Barker um-
ferðaleikari og ljck vitanlega karl-
mannshlutverk. Hann sagði konu sinni
og öðrum frá þvf, að hann liefði ver-
ið í stríðinu og sýndi á sjer ör undan
sprengju, sem nær hafði orðið honum
að bana. Hann hafði ýmsa lieiðurs-
peninga úr stríðinu, og beitti sjer fyr-
ir fjelagsstofnun meðal fyrverandi
hcrmanna i Andover og var formaður
Konan sem gift var ofurstanum.
sjálfur. Victor Barker söng í kirkj-
unni í Andover á hverjum sunnudegi.
Svo flutti hann með konu sína og
börn til London og gekk þar undir
ofurstaheiti. Hann fjekk stöðu sem
móttökuþjónn á einu gistiliúsi borg-
arinnar og þar líkaði öllum mjög vel
við „ofurstann". En einn góðan veð-
urdag kom liann ckki. Lögreglan bafði
tekið liann fastan fyrir einhverja smá-
muni og var farið með hann f tugt-
húsið. Og samkvæmt venju var „of-
urstinn“ tekinn og afklæddur eins og
aðrir fangar, þrátt fyrir grátbænir
hans. — Þá koinst alt upp. „Victor
Barker ofursti“ háfði aldrei verið
karlmaður nje ofursti heldur kven-
maður. Hún var samstundis flutt í
kvennafangelsið og nú verður höfð
gát á, að hún lialdi trútt við kven-
kyniö það sem eftir er æfi sinnar.
Iíarlmannshlutverk sitt liafði hún
leikið aðdáanlega. Vinnukonan færði
henni lieitt vatn að raka sig úr á
hverjum morgni; hún iðkaði mikið
hnefaleik og reykti sterka vindla og
drakk whisky.
Englendingar eru eltki lítið liissa á
öllu þessu. En þó er engin eins hissa
og Emma Howard, sem var gift -—
„ofurstanum" í sjö ár.
Irtgibjörg Steinsdóttir leikkona
í frjettum utan af landi sjest
stundum getið um, að ný leik-
rit liafi verið sýnd á Akurcyri
og ísafirði. Og þar er jafnan
eins leikandans getið mjög lof-
samlega: frú Ingihjargar Steins-
dóttur. Bráðum gefst Regkvík-
ingum kostur á <ið sjá hana, í
hlutverki Agnesar, í „Dauði Na-
tans Ketilssonar“. Er þetta eitt
af síðustu hlutverkunum sem
hún liefir leikið.
Frú Ingibjörg er mjög áhuga-
söm um leildist og hefir mikinn
hug á, að framast erlendis i list-
inni. Iltin hefir þega r leikið
fjölda hlutverka i ýmsum leik-
ritum, og jafnan tekist að
hrífa hugi áhorfcndu sinna. Hjer
birtast nokkrar mgndir af
frúnni. Efst er Disa i Galdra-
Lofii, en þá kcmur mgnd af
Agnesi í „Danða Nathans“ og
neðst i „Augu ástarinnar“.
„Victor Barker ofursti“.
Valerie Smitli hefir gifst þrisvar,
tveimur karlmönnum og einum kven-
manni. Fyrstu manninn sinn hitti liún
1918, það var ástralskur hermaður og
þau giftust eftir stutta viðkynning
en skyldu eftir aðeins 6 vikna lijóna-
hand. Skömmu síðar giftist hún öðr-
Ofursinn hefir verið l'ÆRÐUR
í KVENMANNSFÖT.