Fálkinn - 27.04.1929, Blaðsíða 6

6
F Á L K I N N
r-
Tvíbura-vasahnífar, slípivjelar
fyrir rakvjelablöð, hitamælar fyrir
útungunarvjelar (Fahrenheit),
LINDARPENNAR o. m. fl.
Best og ódýrast í
GImupalíÉni,Laip2
, Cdaucfi TjTaícins TTCqÍíÍs.
ssonar
Leikfjel. Reijkjavíkar hafði í siðuslu viku frumsýning á leikriti
Eline Hoffmann skáldkönu um Natan' Ketilsson. Snýst leikurinn
aðallega um síðustn siundir Natans og aðdragandann að morði
hans. Eru þeir atburðir cnn í fersku minni flestum íslendingum
þó liðin sjeu um hundrað ár siðan þeir gérðust. — Leikurinn
sjálfur er nokkuð gallaður og einkum bregst höfundi listin, er
hún reynir að teikna nujndir af tveimur aðalpersónnnum, Natani
og hinni þjóðkunnu gáfukonu Skáld-Rósu. Verða þau tvö þvi með
mildu meira vatnsbragði, en maður skyldi búast vio.
Stærsta hlutvcrkið, Natan, leikur Tómas Hatlgrimsson, en
þau tvö önnur hlutverk sem mest lwcður að leika tvær konur,
scm nýjar eru hjer á leiksviði, frú Svava Jónsdóttir á Akureyri
og frú Ingibjörg Steinsdóttir á Isafirði; leilca þær Rósu og Agnesi.
Aðrir lcikendur eru Haraldur Björnsson, sem leikur tvö lítil
hlutverk og hefir sjeð um stjórn leilcsins, Iljörleifur Iljörleifs-
son, Gunnþórunn Halldórsdóttir, Arndis Björnsdóttir, Friðfinn-
ur Guðjónsson, Jóhanna Friðfinnsdóttir oð Guðlaugur Guðmunds-
son. Hjer á myndunum sjást nokkrir af leikendunum: í miðju
cfst Natan og Iiósa að kveðast á i fyrsta þætti, efst til vinstri frú
Svava Jónsdóttir sem Rósa, efst til hægri frú Ingibjörg Steins-
dóttir. sem Agnes, en að neðan til vinstri Friðfinnur Guðjónsson
sem Danicl vinnumaður og iil hægri Arndís Björnsdótiir og Hjör-
leifur Hjörleifsson sem unglingsstúlkan Sigríður og Friðrik. Neðst
til vinstri er mynd af höfundinum, frú Eline Hoffmann, sem kom
liingað ásamt syni sínum og tengdadóttur til að vera viðstödd
frumsýninguna á leikritinu.
Sólarupprás.
Myndin sem Nýja Bió sýnir þessi
kvöld er um flest með öðrum hætti en
kvikmyndir gerast. Hún er gerð eftir
einni af skáldsögum Hermanns Sud-
ermanns, „Ferðin til Tilsit“ og búin
til leiks af F. W. Murnau, en aðal-
lilutverkin leilca Janet Gaynor og
George O’Brien. Sagan gerist ekki i
neinu ákveðnu umhverfi, hún á að
geta gerst hvar sem er og hvenær sem
er. Aðalhlulverkin eru maðurinn og
konan, Þau iifa bændalifi í kyrþey,
langt frá glaumi stórborgarinnar, en
þá kemur ný persóna inn í líf þeirra,
borgarstúlkan, lokkandi og laðandi og
dregur hug mannsins til sín — imynd
freistarans. Og henni tekst að telja
manninn á, að stytta konunni sinni
aldur, svo að þau fái unnist. Hún fær
hann til að hjóða henni til borgarinn-
ar til þess að sýna lienni glauminn
og gleðina þar, en á ieiðinni yfir vatn-
ið, sem þau fara á litlum bát, á hann
að drekkja hcnni.
En betri maður hans vinnur sigur.
Hinsvegar lenda þau í ofviðri á leið-
inni heim og báturinn brotnar í spón
og þau verða viðskila. Hann kemst
til lands en konan finst livergi. Og
þegar stúlkan fláráða sjer að maður-
inn kemur einn aftur þykist liún viss
um, að alt liafi farið að hennar ráð-
um og kemur til að sækja hann. Mað-
urinn verður frávita af reiði og ætlar
að taka líf stúlkunnar. En þá kemur
konan, hún hefir bjargast. Og með þvi
lýkur leiknum.
Það er einkum eftirtektarv’ert við
þessa mynd hve prýðilega leikstjór-
anum hefir tekist að segja sögu i
myndum. Þarna eru að kalla engir
textar, en liver myndin rekur aðra og
sýnir svo Ijóslega rás viðburðanna,
að textanna þarf ekki við. Leikur að-
alleikendanna er prýðilegur. Hjer á
myninni sjást O’Brien og Janet Gay-
nor.
2.000 ungar stúlkur i New York, sem
allar vinna fyrir sjer sjálfar, eru að
liugsa um að byggja sjer sameiginlegt
heimili, sem á að kosta 850 þúsund
dollara. Verða þar eintómar tveggja
herbergja íbúðir og baðklefi og for-
dyrir með hverri. Hefir stúlkunum
talist svo til, að þeim verði ódýrara
að búa þarna en lifa í matsöluhúsum,
en þægindin miklu meiri.
-— Er þá flaskan og glasið yðar
einasta huggun, maður minn?
— Já, með glasi og án þess.
t>