Fálkinn - 25.05.1929, Page 5

F Á L K I N N
5
Sunnudagshugleiðing.
”Flll<J ]>ú mjer! Og hann gfirgaf alt,
stóö upi> og fijlgi honum". Lúk. 5, 28.
Eitt af því sem óvinir Jesú
reyndu að leggja honum til lasts
"var það, að hann umgengist al-
þýðuna í Gyðingalandi, tæki að
sjer tollheimtumenn og hersynd-
l!ga og hefði samneyti við þá.
Oftsinnis var frelsarinn áfeldur
lyrir þetta, en í öllu dagfari
sýndi hann, að fyrir honum var
enginri mannamunur til. „Ekki
þurfa heilbrigðir læknis við,
heldur þeir sem sjúkir eru. Jeg
tr eltki kominn til að líalla rjett-
láta, lieldur syndara til iðrunar",
sagði hann.
Dómsjúkir menn ættu að festa
sjer í minni, hvernig afstaða
Jesi'i Krists var til þeirra, sem
heðið höfðu skipbrot og Jent í
þeim fJokki manna, sem alment
er litið niður á. Mönnum er
gjarnt að spyrna við þeim, sem
hrasað hefir og dæma hann,
gleymandi því, að það er elílii
niannanna að dæma. Jesús Krist-
ur spyrnti ekki við þeim föllnu
heldur rjetti þeim höndina og
reisti þá við aftur. Og þeir menn
eru til enn, sem feta í fótspor
hans í þessum efnuni, menn og
konur, sem verja kröftum sín-
um til þess, að hughreysta þá,
sem freistingarnar hafa komið
á knje og auka þeim þrótt til
þess að standa upp aftur og
forðast villugöturnar. Dæmin
eru mörg um þetta, og Islend-
ingar eiga fallegt dæmi um eina
slika manneskju, þar sem er
kona, sem nú er látin fyrir
nokkrum árum, og starfaði mik-
inn hluta æfi sinnar í öðru landi.
„Fylgd þú mjer!“ sagði Jes-
ús við tollheimtumanninn Leví.
„Og hann yfirgaf alt, stóð upp
og fylgdi honum“, segir í guð-
spjallinu.
Fylg þú mjer, segir Jesús ávalt
síðan við alla, sem hans orð
heyra og þekkja. En það er ekki
oltaf, að svarið er á sömu leið,
°g í þetta sinn var. Mönnum
er ótamt að yfirgefa alt og
fylgja honum, eins og forðum
■var á hjervistardögum hans.
Þeir hafa ávalt nægar ástæður til
þess að færa fram fyrir því, að
þeir geti ekki yfirgefið alt og
fylgt honum, alveg á sama hátt
og sagt er frá í dæmisögunni um
boðið mikla, þegar svo margir
gátu ekki komið, vegna þess að
hugur þeirra var fastur við liið
jarðneska. — Fylg þú mjer, seg-
h- Jesús daglega við oss alla
breyska og brotlega menn. En
margir eru kallaðir og fáir út-
■valdir.
Fylg þú mjer, segja þjónar
kristinnar kirkju við söfnuði
sína, er þeir skýra fyrir þeim
Guðs orð og safna þeim saman
til bænar og lofgjörðar drotni.
Eylg þú mjer, segja góðir og
grandvarir menn, sem vilja
henda æskunni á holla vegi og
hjálpa henni inn á þá leið lífs-
ins, sem liggur til farsældar og
gleði.
En það eru aðrar raddir, sem
hka hvísla: Fylg þú mjer! Radd-
lr freistinganna og óhollustunn-
ar, sem á skamri stund getur
eitrað ungt og ístöðulítið líf, svo
að það lengist í „æfilangt eymd-
arstrik'. Og því miður eru þeir
ekki fáir, sem gefa þessu hvísli
gaum. Þeim er sjaldnast boðið
að yfirgefa alt. En í stað þess yf-
irgefur alt þá, — alt það góða
og fagra, sem veitir lífinu hinn
sanna unað.
En það er vandalítið að velja
rjett og fylgja því rjetta. Því
allir þeir, sem kristnir eru kall-
aðir vita, hverjum hollast er að
fylgja. Og þeir þekkja, hvenær
sem kallað er til þeirra: Fyíg
þú mjer, hvort leiðin liggur til
hans, sem fórnaði sjer sjálfum,
til þess að greiða mannkyninu
götu til eilífrar sælu, eða hvort
það er afl andstæðunnar sem
kallar.
Afdrif Hfsins er undir valinu
komin. En hver sá er sæll, sem
fer að dæmi tollheimtumanns-
ins, sem yfirgaf alt og fylgdi
honum.
Poul Reumert.
Innan skams eiga Reykvíking-
ar von á góðum gesti, þar sem
er Poul Reumert leikari. —
Johannes Poulsen og Poul Reum-
ert eru taldir langbestu leikar-
ar Dana, og verður varla úr
skorið hvor færari sje. En síst
mun aðdáendahópur Reumerts
vera minni en hins.
Fjölhæfni Reumerts er við
brugðið. Hann getur leikið hin
ólíkustu hlutverk með sama
snildarbragnum, svo að ekki
verður sagt i hvaða grein leik-
listarinnar hann sje frægastur.
En mjög er haldið á lofti með-
ferð hans á Henriks-hlutverkum
i Holbergsleikjum og tilsvarandi
hlutverkum hjá Moliere. Annars
hefir Reumert leikið alt hugs-
anlegt — og um eitt skeið —
fyrir nær 20 árum — A’akti
hann athygli sem óperusöngvari.
Reumert er tvímælalaust mesti
listamaðurinn sem nokkurntíma
hefir komið á leiksvið hjer á
landi. Og það mun sannast, að
hann myndi sjer hjer fjölmenna
sveit - aðdáenda, því fyrir list
lians beygja allir sig.
Eigi er ennþá álcveðið að fullu
hvaða leikritum hann sýni sig í
hjer, eri m. a. verður það í Tart-
uffe Molieres, sem er eitt af
frægustu hlutverkum hans, og
hann hefir leikið í sjálfri París.
Þá leika þau Anna Borg og hann
saman smáleik þann eftir Runar
Schildt, sem þau ljeku við svo
góðan orðstír á kgl. leikhúsinu
BERNARD SHAW
UM LlFIÐ
Bernard Shaw var nýlega .spurður
um hvort að hann vildi lifa iif sitt
upp aftur að nýju ef hann :etti ]>ess
kost.
Hann svaraði:
„Jeg vil aðeins vekja athygli á ]>ví,
að reynslan sýnir, að mennirnir læra
aldrei af reynslunni.
Það eru ekki endurminningarnar
sem ráða hegðun vorri hjer; vjer lát-
um leiðast af eftirvæntingunni.
Þessvegna mundi maðurinn, ef hann
Von Buddinge i „Genboerne".
Daniel Hejre
i Khöfn í vetur.
Hjer eru nokkrar teikningar
af Reumert, flestar eftir Valde-
mar Möller, sem er einna skemti-
legasti skopmyndateiknari Dana,
og teiknar nær eingöngu myndir
af leikurum. Lýsa þær allvel
því einkennilegasta í andlitsfalli
Reumerts. En kvenfólkinu til
liuggunar skal tekið fram „til
þess að fyrirbyggja allan mis-
skilning“ að Reumert er friður
maður sýnum, hár vexli og
glæsimannlegur.
lifði í 300 ár, vera alt öðruvísi en ef
hann aðeins lifir í 70 ár.
Að lifa sitt lif á ný er bara vitleysa.
Frægð er eklti eiginleiki hins fræga,
en sltilningur annars fólks á honum
(eða lienni). Frægð mín læknar ekki
kvilla mina, en hún skemtir þeim,
sem dáðst að mjer.
Góð heilsa og vinna er það sem gef-
ur lifinu gildi. Löngun eftir frægð og
það sem menn alment kalla hamingju
er brjálsemi og mjög brjóstumkennan-
leg tilfinning.
imillimiiiimiiiiliiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiLiiimiiiiimiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiLiiminiiimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiuiiiitíif