Fálkinn - 08.06.1929, Blaðsíða 12

Skrítlur.
GESTURINN: Þjer leikið vonandi
mörg lög, eftir þvi sem beðið er um?
— Já, með mikilli únægjn.
— Nú er jeg búinn að bíða um
stundarfjórðung eftir þrælnum. Rless-
aílir teikið eitthvað, sem vektir hann.
— Ilvar kennir gður mest til, frú
niin, i tánum eða hœlnum.
— Mjer líka skórnir mjög vel —
cn mig kennir til — — i buddunni,
því jeg á ekki fyrir þeim.
Adamson upp-
götvar hemil á
hjólbörur. '
/v
1J
Hvernig dcttur gður í hug að fara á
án þess að liafa skotfœri með?
Það er miklu ódýrara og svo hitti jeg
ei hvort sem er!
veiðar
ahlr-
— Jeg bað að uisu um að sligvjelin væru svo slór
að jeg gœti haft tvenna sokka í þeim, en það var
auðvitað œtlun mín að þau rúmuðu fótinn líka.
— Mjer er ómögulegt að sjúga í gegnum þetta
strá, sem þjer Ijctuð mig fá.
Þjónustustúlkan: llvað get jeg geri að því.
— Jeg er enginn 'pípuhreinsari.
— Iluldið þjer að það sje óheppilegt að gifta
á föstudegi?
- Já. hversvegna skgldi föstudagurinn endilega
vera undantekning.
— Þcssi tenorsöngvari minnir mig á Richard
Strauss.
— Góða mín, Iiichard Strauss var ekki söngvari.
— Það er þessi tenorsöngvari heldur ekki.
n tengdamóðir min var nærri dauð af
af hlátri gfir skrítlunum, sem þú sagðir henni
am daginn. Rlessaður komdu sem ftjótasi aftur!