Fálkinn - 20.07.1929, Blaðsíða 10

10
F A L K I N N

ISkjala-
♦ 9
:möppur
♦ seðlaveski, peninga-
^ buddur í stóru úrvali
og ódýrast í
♦
{ ^Jarsl. Scéqfoss
♦
♦
♦
♦
Laugaveg 5.
Sími 436.
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦♦♦♦♦♦♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Húsmæður!
Gold Dust
þvottaefni og
Gold Dust
skúringar-duft
hreinsa best.
Sturlaugur Jónsson & Co.
r?----------------------------------------------^
„Sirius“ súkkulaði og
kakóduft nota allir sem vit
hafa á.
Gætið vörumerldsins.
vs — -..- —JJ
Póathússtr. 2.
Reykjavik.
Sítnar S42, <54
°s
304 (framUv.stj.).
Alíslenskt fyrirtæki.
Allskonar bruna- og sjó-vátryggingar.
Hvergi betri nje áreiðanlegri viðskifti.
Leitiö upplýsinga hjá nseata umboBsmannil
Kvensokkar í miklu
úrvali í Hanskabúðinni.
Fyviv kvenfólkið.
rs
II A T T
u n i iv rs
Hversu smeldílega klædd. sem
kvenfólkið er að öðru leyti, þá
getur hattur, sem eigi er val-
inn með rjettum smekk, gjör-
samlega skemt heildar áhrifin
af klæðnaðinum. Enda er jrað
reynsla, að kvenfólkið leggur
ekki eins mikið upp úr neinu
sem einmitt því, að ná í hatt
sem fer vel. Oftast nær duga
j>au ráð best, sem hattasalarn-
ir sjálfir gefa, því þeir hafa
öruggasta reynsluna fyrir því,
hvaða hattur samsvarar best
andlitsfalli, vaxtarlagi og
klæðnaði þeirrar konu, sem
hlut á að máli. Og í höfuð-
stað íslands eru l)egar komn-
ar verslanir, sem hafa slíkum
sjerfræðingum á að skipa,
enda dáðst útlendingar sem
hingað koma að því, hve vel
Reykjavikurkvenfólkið fylgist
með kröfum tískunnar.
Á hverju einasta sumri er
það eitthvert hattalagið, sem
fær almenningsdóm i því, að
það fari flestum vel en fáum
illa. Slílra tegund hatta er vit-
anlega áhættuminst að velja,
en sumar konur geta vitanlega
átt á hættu, að þær gæti fund-
ið annað iiatt, sem færi þeim
hetur. Hjer að ofan er sýnd mynd af sjest á mörgu kvenhöfðinu i Reykja-
hatti með þessari Iögun. Hann hefir vík i vor, og fer flestum vel.
Ráð leikkonu.
Fögur ensk leikkona, ungfrú Elisa-
heth Jeans, hcfir nýlega gefið öllum
ungum og gömlum frúm það ráð, að
ef þær verði varar við að dálæti l)ús-
l)óndans fari að kólna, sltuli ]>ær dufla
eins og þær frekast geti við j)á inenn,
sem verði á vegi þeirra, að húsbónd-
anum viðstöddum, og meira að segja
dufla við eiginmanninn sjálfan. „Ef
þjer gerið það“, segir þessi ungi ásta-
spekingur, „lætur maðurinn yðar sjer
aldrei detta i liug, að j)jer sjeuð leið-
inleg. En karlmennirnir eru þannig
gerðir, að cf þeir eiga konu, sem hætt-
ir að dufla eftir að hún hefir gifst,
og getur ekki gert manninn sinn svo-
lítið afbrýðissaman, ])á fer honum að
leiðast liún þegar minst vonum varir.
það er list að halda ást eiginmanns-
ins ávalt vakandi og sú list lærist
hest með því, að muna jiann sann-
leika, að inaðurinn iætur sjer í ljettu
rúmi liggja jiann sigur er liann hefir
uimið í einu vetfangi. Hann verður
ávalt að vera sjer þess meðvitandi,
að sigurinn sje ekki að fuliu unninn,
lieldur verði hann í sifellu að Jialda
vörð um „herfangið sitt“ — alveg
eins og brunaliðsmaður, sem vakir
yfir rústuin ])ó slökt hafi verið í j>eim,
— svo notuð sje andstæð samlíking.
— Konan, sein gerir það sjer að lífs-
yndi að nostra við manninn sinn og
hefir ekki hugsun á, að láta liann
finna, að hún geti liaft jiað til að
líta ástarauguin til annara, brýtur
niður þann múr, sem á jiessum síð-
ustu og verstu timum er nauðsyn-
legur til þess, að lijónabandið verði
verulega farsælt“. Svona lílur enska
ieikkonan á málið. Vjer vitum ekki
hvort liún hefir nokkurntíma verið
gift, og þá ekki hvort hún hefir spek-
ina af cigin rcynslu eða rcynslu vin-
kona sinna. En ]>að getur vel verið,
að það sje ýmislegt satt i þvi sem
liún Segir.
UPPNÁM í BELGRAÐ
Borgarstjórinn í Beigrad hefir ný-
lega gefið út tilskipun, sem hókstaf-
lega hefir komið öllu kvenfólki í
borginui í uppnám og meira að segja
karlmönnunum líka, sumum hverjum.
Hann iiefir sem sje skipað svo fyrir,
að allar stúlkur, sem hafa einhverja
atvinnu lijá bænuin sjeu í samskon-
ar kjóluin. En jiar með er j>ó eklci
sagt frá ]>ví versta, en það er þetta:
Kjólarnir eiga að vera ríghneptir upp
í liáls — og ná góðan spöl niður fyrir
hnje. Ennfremur hefir þessi borgar-
stjóri — sem samkvæmt framan-
sögðu hlýtur að vera einhver farlama
forngripur — harðhannað, að stúlkur
notuðu farða og varasmyrsl meðan
þær væru staddar á skrifstofum liorg-
arinnar.
Kvenfólkið, sein i iilut á, vill auð-
vitað ekki sætta sig við svona þving-
unarráðstafanir. I>ær hjeldu fund um
málið nýlega og samþyktu einurn
rómi, að taka ekki neitt tillit til þess-
arar tilskipunar borgarstjórans. Ljetu
Jiær fylgja samþyktinni liótun um að
gera verkfail, ef einhverri þeirra yrði
settur tveir kostir um að lilýðnast
skipuninni. Borgarstjórinn liló að
þessari fundarsamþykt kvenfólksins.
En tveim dögum siðar liló liann ekki.
Því þá hafði lionum liorist mótmæla-
skjal frá 530 mönnum í borginni um
að afturkalla tilskipunina viðvíkjandi
kvenfólkinu, og nieðal jicirra voru
ýmsir máismetandi inenn horgarinn-
ar. Þessvegna lireyfði borgarstjórinn
livorki iiönd nje fót og ljet tilskip-
unina falla úr gildi. En liann vissi
ekki fyr en eftir á, að allir þessir 530
voru trúlofaðir stúlkum, sem unnu í
þarfir þæjarins.
Vandlátar húsmæður
kaupa
Tí gulás-
jurtafeiti.
Brasso
fægilögur
ber sem gull af eir af öðrum
fægilegi.
Blá augu til sölu.
Á læknaþingi, sem nýlega var hald-
ið í Minneapolis í Bandaríkjunum,
iijeit frægur augnalæknir þar vestra,
sem heitir Smithbrown, fyrirlestur og
var efni hans það, að hægt væri að
lircyta augnalit. Sagðist liann hafa
fundið aðferð til þess að breyta mó-
eygðum augum (og mislyndum) i l)lá-
eygð (og blíðlynd). Dr. Smithbrown
kvaðst hafa gert tilraunir uin þetta
í mörg ár, og loks liefði sjer telcist
að setja saman vökva, sem þreytti
augnalitnum þannig, að lilurinn á
auganu yrði þlár, undir eins og vökv-
anum hefði verið sprautað inn á regn-
liogahimnuna (iris), en við hana er
augnaliturinn kendur.
Alment er talið, að augnaliturinu
svari lijerumbil til hörundslitarins, en
nú á timum geta stúlkurnar, sem
vilja láta sjást að þær sjeu hláeygð-
ar og blíðlyndar vitanlega lireytt hör-
undslit. sínum þannig, að liann liæfi
bláum augum. En ])ví miður segist
læknirinn vcrða að játa, að ennþá
hafi liann ckki fundið ráð til þess
að breyta öðrum augum en móleitum
— og aðeins í ldáan lit. Hann er t.
d. alveg ráðaiaus ef hann er heðinn
um að gera blá eða grá augu, græn,
fjóluleit, ljósrauð eða þesskonar. Og
þessvegna er liann liræddur um að
haka einhverri stúlkunni vonbrigði,
einkum kvikmyndadísunum, sem ávalt
taka upp á einhverjum skramhanum
til þess að vekja eftirtekt, svo skrif-
að verði um þær í blöðin. — „Hver
veit nema þær heimti af mjer, að jeg
geri augun í þeim heiðgræn“, segir
augnalitarinn.