Fálkinn - 24.08.1929, Qupperneq 10

10
F A L K I N N
Solinpillur
eru framleiddar úr hreinum
jurtaefnum, þær hafa engin
skaðleg áhrif á líkamann, en
góð og styrkjandi áhrifámelt-
ingarfærin. — Sólinpillur
hreinsa skaðleg efni úr blóð-
inu. Sólinpillur lækna van-
líðan er stafar af óregluleg-
um hægðum og hægðaleysi.
— Notkunarfyrirsögn fylgir
hverri dós.
Verð aðeins kr. 1.25 — Fæst
hjá hjeraðslæknum og
öllum lyfjabúðum.
aoo
0000000000000000000000
s
8
o
g
Verslið
Edinborg.
ooooooooooooooooooooooooo
Aðeins ekta
Steinway-
Piano og Flygel
bera þetta merki.
Einkaumboðsmenn:
Sturlaugur Jónsson Gi Co.
Þjer standið yður altaf við að
biðja um „Sirius" súkku-
laði og kakóduft.
Gætið vörumerkisins.
V- --------- ■
I
Kaupiö ekki
nærföt í
Vöruhúsinu
vegna þess að úrvalið
9 er mest og verðið
H lægst, heldur vegna
þess að hjá okkur eru
fl vörurnar þær bestu
Jjg fáanlegu.
Wm*
Fyrir kvenfólkið.

Kross-saums fyrirmynd.
Kvenfólkið og íþróttirnar.
Fyrir 20—30 árum mátti svo lieita,
að karlmennirnir væru eiuir «m að
iðka íþróttir. Það var tæpast að það
þælti sæmandi að stúlka færi á skaut-
um eða skíðum og hjer á landi þótti
það mjög óviðeigandi í þá daga, að
stúlka sem vildi teljast til betra fólks,
riði i hnakk. Þær fáu stúlkur, sem
revndu að brjóta aldagamlan vana i
])á daga og fengust við í])róttaiðkan-
ir voru hafðar að háði og spotti, ekki
sist af stallsystrum sínum og kallað-
ar ókvenlegar gálur.
Nú er þetta orðið öðruvísi. Heim-
urinn liefir orðið að viðurkenna að
velferð mannkynsins væri engu síður
komin undir líkamlegri lieilhrigði og
þroska kvenna en karla. Aðstaða
kvenna í mannfjelaginu er orðin alt
önnur en áður var og munur sá, sem
gerður var á lcarli og kónu iildum
saman hverfur nú óðum, eftir ]>ví
sein konur ná stjórnarfarslegu jafn-
rjetti við karlmenn.
Síðan kvcnfólk tók að iðka iþróttir
hefir margt hreyst, og þá eigi síst
klæðaburður kvenfólksins. Hinn ó-
lientugi kvenfatnaður sem áður var
altíður og mishauð öllum heilhrigðis-
kröfum svo lierfilega, er að liverfa úr
sögunni. „Lifstykkin" eru orðnir forn-
gripir, síðu pilsin sem slettust um
öklana eru horfin, nema við þjóðhún-
inga, liálskragarnir sem náðu upp
undir eyru sömuleiðis. Hreyfingar
kvenfólksins eru orðnar öðruvísi en
fyrrum, þær eru frjálslegri og
fjörugri. íþróttirnar liafa kent kven-
fólkinu að taka tillit til licilhrigði
sinnar og gert út af við allskonar
lilægilegar kreddur og kollvarpað
tiskunni. Kvenfólkið tekur orðið þátt
í allskonar íþróttum og fegrar likama
sinn á heilbrigðum grundvelli.
Ennþá vantar að vísu mikið á, að
tískan taki fult lillit til ýmsra af
kröfum þeim, sem lögmál lieilhrigð-
innar gcfur. Háir stígvjelahælar og
fleira þvi iíkt er t. d. ekki í neinu
samræmi við heilbrigðiskröfurnar. En
])ó er hitt verra, að kvenfólk gætir
þess ekki sein skyldi, að tíska seni
getur verið skaðlaus í einu landinu er
oft stórskaðleg i öðru.
Parisarborg er ennþá aðalhcimkynni
kventískunnar. A sumrum stynja Par-
isarbúar undan hitanum, sem gengur
yfir mestan hluta I’rakklands alt
miðsumarið og þarf enda ekki að
koma lengra en til Danmerkur eða
Jínglands að sumariagi til þess að
sannfærast um, að sumarið er alt ann-
að cii hjer, í þeim lönduin sem mestu
ráða um kventiskuna í Reykjavik og
enda viðar á Islandi. En hjer eru
köhl sumur eða jafnvel alls engin
sumur i samanburði við ])að sem er
í þeim löndum, sem tiskuna skapa.
Er því auðsætt, að erlenda tiskan
verður gráthrosleg ef islenskt kven-
fólk fer að haga sjey eflir iienni út
I æsar. Næfurþunnir híjalínskjólar eiga
ekki við á íslandi nema fáa daga úr
sumrinu.
Það er undantekning cf islensk
kaupstaðarstúlka notar nema útlenda
sokka, jafnt sumar sem vetur. Út-
lendingar hafa rekið augun i þunnu
sokkana, sem kvenfólkið gengur í á
götum Reykjavíkur . norðankólgunni
á vetruin og læknarnir hafa hvað eft-
ir annað varað við þeim. En það
stoðar lítið. Læknarnir liafa sýnt fram
á, að sjúkdómur sá sem nú er mestur
vágestur á Islandi og leggur árlega
fjölda af ungu fólki í gröfina, eigi
alloft rót sína að rekja til ofkæling-
ar í fyrstu, en ofkælingu má nær und-
antckningarlaust kenna ónógum
klæðnaði. Þau eru elcki fá dæmin,
sem nefna má að þvi, að stúlkur hafa
farið heitar lieiin ti! sín af dans-
leikjum eða úr öðrum samkvæmum,
orðið kalt á leiðinni, lagst í kvefi og
svo hofir farið að bera á tæringu í
lungunum á þeim nokkru síðar. —
Framhald þeirrar sögu cr ávult nokk-
uð raunalegt, stundum kosta véikind-
in langvinnar tafir frá daglegum
störfum, einmitt á dýrmætasta skciði
æfinnar, og þvi sein getað liefði orð-
ið ánægjulegast —- og stunduin cndar
sjúkdómurinn með hvita dauðanum.
innan veggja heilsuhælanna.
Með vaxandi iþróttaiðkunum kvenna
er ástæða til að vona, að þetta al-
vörumál breyt ist lil batnaðar. Fyrst
og fremst vegna þess, að ætla má að
lílcami iþróttakvenna verði stæltari og
veiti sjúkdómuin meiri mótspyrnu en
óþjálfaður likami gerir. Og í öðru
lagi vegna þess, að ætla má að kven-
fólk það, seni kynni fær af iþróttun-
um leggi svo mikla rækt við líkam-
lega heilbrigði sina, að það klæði sig
samkvæmt því sem liollast cr og kæri
sig kollótt um tiskuna, hvenær sein
hún brýtur í hág við lögmál góðrar
lieilsu. Kvenfólkið hefif, barist svo
duglega fyrir ])ví að ná jafnrjetti við
sina gömlu „kúgara": karhwennina, að
þvi ætti að vera vorkunnarlaust að
hrinda af sjer kúgun tískunnar.
Vandlátar húsfreyjur
kaupa
Hjartaás-
smjörlíkið.
Brasso
fægilögur
ber sem gull af eir af öðrum
fægilegi.
/ fótspor Francos.
Um það leyti sem enginu þugði
spænska flugmanninum Franco og
fjelögum hans líf, var |tað gert
lieyrin kunnugt, að spænsk kona væri
að búa sig til flugs yfir Atlantshaf,
söinu leið og Franco ætlaði. Hún ætlar
að fljúgá alein — eins og Lindbergh
forðum og leggja af stað eins fljótt
og því verður við komið. Stúlkan
heitir ungfrú Soriano og er kornimg.