Fálkinn - 24.08.1929, Qupperneq 12

12
FALKINN
Á HEIMLEIfí ÚR BAfíSTAÐNUM:
— Jeg er alveg aS drepast undir
]>essum lcassa. Hvaða minjagripi hefir
fní eiginlega tekið með I>jer, jmrna úr
fjörunni.
— Jeg fann ekkert annað en sand,
pabbi, og fglti kassan af honum.
— Já, en gœttu a<7, elskan mín.
Vatnið er sjóðandi.
— I’að gerir ekkert til, Soffia min.
I>að er einmitt fiessvegnu, sem jeg
fer ekki úr sokkunum.
— Segið mjer, lœknir, er botnlang-
inn i raun og veru alveg ójiarfur i
mannslíkamanum'!
— Já, fgrir sjúklinginn. En ekki al-
veg ónýtur fgrir lœknirinn.
■— l'að var mús á snndi i mjólkur-
fötunni.
— I‘ú hefir vist tekið hana upp úr?
— Nei, jeg gerði ]>að sem betra var.
leg setti köllinn ofan i fötuna.
Adamson hefir
verið strákur
sjálfur.
Umboðssalinn: Jæja, svo faðir þinn
e.r farinn á slöðina. Ætlaði hann að
fara langf?
Drengurinn: Já, töluvert tangt. I.ög-
regluþjónninn, sem sótti hann bjósl
ekki við að hann kæmi aftur fgr en
e.ftir tvo mánnði. (Skritlan er útlend,
og orðaleikur i henni, sem bgggisl á
þvi, að í norðuUanclamátlum er
,,station“ ~ stöð bæði i senn tögreglu-
stöð og járnbrautarstöð).
— Ja, þó jeg væri allur n[ vilja
gerður, gæti jeg ekki skrifað góð með-
mæli mcð gður.
— I‘að gerir ekkert til, góði lœknir,
cf þjer aðeins skrifið jafn áhrifamik-
ii meðmæli eins og ]>je.r skrifið Igf-
seðla.
SPÁKERLINGIN: l‘jer trúlofist bráðlegal En hjer sje jcg annan kven-
mann, sem rcgnir að gera gður bölvun.
— Jeg ]>ori að sverja að það er konan mín.
— I‘að er ekkert hlægileqt að konan min er föst í Igflunni. asninn
þinn!
— Konan mín er líka í Igflunni.