Fálkinn - 26.07.1930, Qupperneq 12

12
F A L K I N N
Skrítlur.
X-
HNfííl-7
— Hefirðn ekki skyrtu til að vera
i, istað þessarar svellþykku peysu?
Jú, fjölda, en hún er í þvottinum
núna.
— Er það nú skíta vinna. Hend-
urnar verða eins svartar eins og
fæturl
— IJversvegna farið þjer á veiðar
i svona veðri?
— Vegna þess að jeg hefi stund-
um áður fundið lijera, sem elding-
arnar hafa drepið í þrumuveðri.
— u.iu /<i KróKódita-
skinn. Jeg held nú að kálfskinn
væfi fallegra.
Adam-
son.
102
Þegar Adamson
œtlaði að hafa
hœnsr.asteik.
COPíSÍSHT ?I1 IW«. ö)PEHHÁ<SSK
Hjá lækninum.
— Segðu tvisvar sinnum tuttugu
— og — tveir!
— U!
— Er maðurinn yðar úti, frú?
— Ifvar eruð þjer með augun, sjá-
ið þjer ekki, — að skyrtan hans
hangir þarna?
— Aðgöngumiðann yðar, herra
minn!.........................
— Sjáið þjer ekki, að jeg er mcð
hann í munninum.
— Jeg heyri sagt, að þú hafir átt
í mestu er.jum út af arfinum eftir
hana tengdamóður þína!
— Já, mjer hefir oft legið nærri
— Mamma hafði þó sannarlega að óska, að hún væri alls ekki dauð.
móti því, að jeg giftist þjer.
Já, jeg hef líka sannarlega iðr-
— Tannlæknirinn minn er ágæt-
ast þess, að jeg fylgdi ekki hennar ismaður — í hvert skifti sem hann
góðu ráðum.
ætlar að draga úr mjer tönn þá gef-
Prófessorinn:
— Bara að jeg gæti nú munað,
hversvggna jeg fór að hátta.
Jeg liefi fengið ristarhlífar i af-
mælisgjöf — jeg þarf endilega að
láta sóla þær!
ur hann mjer sterkan viský.
— þú lætur þá víst draga oft úr
þjer?
— Nei, því miður ekki núna. Þær
eru allar farnar, gómlurnar.