Fálkinn - 18.04.1931, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Frainkvæmdastj.: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavík. Sími 2210.
Opin vjrka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa í Oslo:
Anton Schjöthsgade 14.
Blaðið kemur út hvern laugardag.
Áskriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Aaglýsingaver*: 20 aura millimeter
HERBERTSPRENT, Rvík.
Skraddaraþankar.
Margir greindir menn hafa fyr og
síðar brotið heilann um þessa spurn-
ingu: Á jeg að koma til dyranna
eins og jeg er klæddur, eða að taka
á mig yfirskinshjúp? Sumir eru svo
gerðir, að þeir geta tekið á sig fas-
hjúp, svo að segja óaðvitandi, eftir
því sem við á i hvert skifti og bera
hann rjett uppi, alveg eins og lif-
ið væri grímudansleikur. En það
hendir þessa menn, að gríman verð-
ur samgróin andlitinu, þeir um-
myndast svo fulllcomlega, að aðrir
hafa ekki hugmynd um, að þeir eru
grímur. Oft hafa sjest óútreiknan-
legir, kaldir og lævísir menn, sem
mistu grímuna alt í einu, svo að sást
í vesælt, aumlegt og bleyðilegt and-
lit — þeirra eigið!
Þegar á það er litið hve margþætt
mannlegt eðli er, verður skiljanlegt,
að þeir sjeu aðeins fáir, sem geta
leyft sjer að koma óhjúpaðir til dyra.
Mennirnir eru oftast dæmdir óþarf-
lega hart, einkum þeir, sem eru
dutlungafullir, stirðlyndir og vilja
sína stundina hvað. Það er eigi vist,
að þessir menn sjeu verri en hinir.
En innri barátta þeirra og yfirveg-
anir fara fram fyrir opnu tjaldi, ef
svo mætti segja.
Er þetta nú vottur einlægni eða
blátt áfram menningarvöntun? Hvort
heldur er þá er það óhentugt, að
vera eins og opin bók, sem Pjetur og
Páll geta rýnt í, því að það verður
áreiðanlega misbrúkað. Maður legg-
ur heldur ekki spilin á borðið, þeg-
ar aðrir sýna þau ekki, nema í
jieim fáu tilfellum, sem maður er
viss um annaðhvort að vinna al,la
slagina eða fá engan.
Voltaire sagði, að maðurinn yrði
að vera smekkvís í valinu á grím-
unni sinni. Og hann var vitur maður
og kænn, mikill fordildarmaður að
vísu, en hafði jafnframt lag á, að
iáta aðra líta up til, sín. Hann var
smekkvís í notkun hinnar síspott-
andi spekingsgrimu sinnar. Og hann
sá um, að gríman þrengdi ekki að
eðlilegum svipbreytingum andlits
sins sjálfs. Þessvegna lifir hann enn.
Þvi að gríman má aldrei verða svo
stif, að hún meiði andlitið — upp-
gerðin aldrei svo rík, að hún kæfi
innrætið.
Lífið er ekki grímudansleikur. En
gríman er nauðsynleg samt, þvi að
maðurinn lifir ekki á eintómri hrein-
skilni, fyr en allir menn verða hrein-
skilnir. Og hvenær verður það.
Herbert M. Sigmundsson
prentsmiðjueigandi.
Þetta blað er ekki vant að
minnast fráfalls manna. Að það
bregður, út af þeirri venjn í
þetta sinn, stafar af því, að ný-
lega er hniginn til moldar mað-
ur, sem blaðinu stáð nær en
flestir aðrir, Herbert M. Sig-
mundsson prentsmiðjustióri, en
prentsmiðja hans hefir prentað
btaðið nú á dnnað ár. Hann and-
aðist síðastliðinn þriðjudag. Á
sunnudagskvöldið hafði hann
gengið alheill til hvílu, en um
nóttina fjekk hann óráð, staf-
andi af heilablóðfalli og lá
rænulaus hálft annað dægur
uns hann andaðist.
Með Herbert Sigmundssyni er
fallinn í valinn einn af mætustu
mönnum íslenskrar prentlistar-
stjettar. Hann var sonur hins
landskunna prentsmiðjueig-
anda Sigmundar Guðmundsson-
ar, og byrjaði þegar um ferm-
ingaraldur á prentnámi og helg-
aði þeirri iðn krafta sína ætíð
síðan. Að afloknu prentnámi
í ísafoldarprentsmiðju sigldi
hann lil f ramhaldsnáms en
rjeðist að því loknu til ísafold-
arprentsmiðju sem yfirprentari
en prentsmiðjustjóri hennar
varð hann 1916 og fram-
kvæmdastjóri frá 1919 til 1929.
Var hann þvi starfsmaður þess
fyrirtækis í 35 ár, að frádregn-
um árunum 1902—0A er hann
dvaldist erlendis.
En árið 1929 setti hann upp
prentsmiðju í luísinu við Banka-
stræti 3, er hann hafði árið áð-
ur keypt af Sigurði Kristjáns-
syni bóksala. Vandaði hann sem
best til undirbúnings þessarar
prentsmiðju og var vakinn og
sofinn í því, að gera hana sem
fullkomnasta. Það mun eigi síst
hafa ýtt undir þessa prent-
smiðjustofnun, að einmitt hús-
ið í Bankastræti 3 hafði Sig-
mundur heitinn, faðir Herberts
bygt en var nýfluttur þaðan
er Herbert fæddist liinn 20.
júní 1883. Var því sem Her-
bert væri kominn á fornar
stöðvar, er hann eignaðist hús-
eign þessa og settist þar að, og
hugði hann gott til framtíðar-
innar. En því miður varð dvöl
hans skömm i þeim .híbýlum.
Herbert var kvæntur Ólafíu
Árnadóttur, sem lifir mann sinn
ásamt fimm börnum þeirra
hjóna: Hauk, Ilrefnu, Hákoni,
Gerðu og Geir. Var heimilislíf
þeirra hið ástúðlegasta og heim-
ilið orðlagt fyrir innilegt viðmót
og gestrisni.
Sá sem þetta ritar átti þvi
láni að fagna, að gegna störfum
í ísafoldarprentsmiðju meðan
Herbert heitinn stjórnaði henni
og eins í prentsmiðju hans, að
kalla frá þvi að hún tók til
starfa og fram á þennan dag.
Og endurminningin um þennan
mann verður björt og lifandi.
Hann var lipur stjórnandi,
greiður í svörum, verkmaður
með afbrigðum, fljótur og hag-
sýnn og smekkmaður mikill á
alt sem að iðninni laut. Sam-
vinnan við hánn var jafnan á-
nægjuleg og tíminn leið fljótt i
návist hans, og rjeði þar eigi
litlu um hið einstaka glaðlyndi
hans.
Nú er hann kallaður burt á
miðju lífsskeiði, burt frá störf-
unum og hálfnuðu lífsverki.
Síðustu æfiár sín var hann að
búa sjer stað, sem hann gæti
unað á í ellinni og búið í hag-
inn fyrir sína. Fæstir mundu
hafa gert sjer í hugarlund, að
hann yrði kallaður svo snögg-
lega frá því starfi.
Fráfall hans vekur söknuð
allra þeirra, sem höfðu af hon-
um veruleg kynni, en verður
hörmulegast eftirlifandi konu
hans og börnum, sem liann
hafði verið ástríkur eiginmaður
og faðir. — Það er sárt að sjá
á bak slíkum manni, sem hann
var.
í Baltimore í Bandaríkjunum var
þetta hús nýlega sprengt í loft upp
með tundri. Húsið var liærra en
nokkurt hús i Reykjavik og má gela
nærri að það hefir orðið skarkali er
kofinn fjell.
F. A. Thiele
Bankastræti 4
er elsla ogþektasta
. gleraugnasjer- .
verslun á Norð-
urlöndum.
Þar fæst ókeypis gleraugnamátun.
Hin þektu Zeiss-gler af öllum
gerðum. Odýr, sterk og góð gler-
augu. Skrifið eða komið til okkar.