Fálkinn - 18.04.1931, Blaðsíða 12

12
F A L K I N N

— HeyriS þjer, brimamaður. Mjer
finst það nú ósvífni að fleygja
þvottaborðinu beint ofan í rauðrófu-
beðið mitt!
----x----
Smith er að segja vini sínum frá
einhverjum ósköpum, sem komið
höfðu fyrir á heimilinu:
„Konan mín varS alveg mállaus af
reiSi“.
Vinurinn: „Aldrei kemur þaS fyr-
ir mina konu“.
SKEMTANAFÍKN.
— Hversvegna voruð þjer svona
önug við manninn yðar?
— Af þvi að nú hefir hann farið
til tannlæknisins einu sinni enn og
lútið draga úr sjer tönn. Vndir eins
og hann eignast eyrir eyðir hann
því undir eins í skemtanir eða ó-
þarfa.
Sá digri: — Jeg vík ekki úr vegi
fyrir minna en þriggja tonna vöru-
bílum.
hugsað sjer
nýja aðferð við
bjarndýra veiðar
— Heyrið þjer, þessi litli putti
á þó víst ekki að raka mig
— Jú, jeg hefi lofað honum því,
honum til gamans. Það er nefnilega
afmcclisdagurinn hans í dag.
— Hafið þjer staðið hjerna lengi
og beðið eftir henni?
— Jeg hefi staðið hjerna á hverju
kvöldi í tvö ár, því að hún er svo
gleymin, skal jeg segja yður.
D ó m ar i n n: — Þjer hafið verið
staðinn að því að reyna að stela
tösku ungfrúarinnar.
Á k æ r ð i: — Já, en það var að-
eins til þess að ná heimilisfanginu
hennar; jeg varð svo bálskotinn und-
ir eins og jeg sá hana, að jeg ætlaði
að skrifa henni bónorðsbrjef.
Skrítlur.
Adamson.
Adamson hefir
— Mámríia mundi verða fokvond
ef hún sœi þig í þessum baðfötum.
— Já, það mundi hún, því að það
eru baðfötin hennar.

137
— ó, Páll, klukkan datt og hefði
hún dottið mínútu fyr hefði him
komið í höfuðið á henni mömmu.
— Er það ekki það sem jeg liefi
altaf sagt, að klukkuskrattinn gangi
of seint.
S ú d i g r i : — Jeg var svo veikur
að jeg sveif lengi mvlli heims og
lieljar.
H i n n: —- Að þú hafir verið veik-
ur getur vel verið, en að þú hafir
svifið skaltii ekki reyna að segja
mjer.

COFWfiHT P. I.B.BOX6, COPEHHA.GCN
““T...............V.............. ' ' " .1.i ..imi ■ i ...i--..................' i.ii;i;nutUJ