Fálkinn - 08.08.1931, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
11
Androkles og Ijónlð.
arga dýr í viðurvist fólksins. Þetta
var ein af skemtunum Rómverja og
m.a. var það venja, að lifláta hina
fyrstu kristnu menn þannig. Honum
var tilkynt, að það ætti að varpa
honum fyrir ferlegt og tryllt ljón, sem
nýlega hefði veiðst suður i Afríku og
hefði verið svelt í marga daga, til
þess að gera það grimmara. Þvi að
dýrin voru vanalega svelt undir
svona „skemtanir", til þess að gera
þau nægilega blóðþyrst.
Androkles lokaði augunum og beið
þess, að ljónið æddi á hann, en þó að
það ræki upp æðisgengið öskur, er
það kom fram á leiksviðið, virtist
það spekjast eftir því sem það kom
1 M á I n i n g a -1
: s
vörur
■ ■ . S
■ ■
Veggfóður
■ ■
■ ■
■ ■
: Landsins stærsta úrval.
j»MÁLARINN«
Ljóninu er hleypl fram á leiksviðið.
Á stórveldistímum Rómverja áttu
þeir mikinn hluta Norður-Afriku
og áttu höfðingjarnir rómversku þar
stórar bújarðir og höfðu íbúana í
ánauð og ljetu þá þræla fyrir sig, en
hirtusjálfirarðinn af atvinnu þessara
innfæddu manna. Það var auðvelt
að verða ríkur með þvi móti, enda
rökuðu hinir rómversku liöfðingjar
saman fje, en með hverjum eyrinum,
sem þeir græddu óx grimd þeirra og
harðneskjan við hina ánauðugu
þjóna sina, sem þeir þó áttu auðæfi
sin að þakka.
Einn af þessum þrælum hjet
Androkles. Húsbóndi hans var
grimmur og liarðneskjufullur og
Ándrokles vildi losna úr klóm hans
og beið því tækifæris tiL þess að geta
flúið og orðið frjáls maður, eða að
minsta kosti geta komist i ánauð
hjá veglyndari húsbónda.
Svo var það, eina níðdimma nótt
að hann flýði. Hann hafði ætlað sjer
að komast á skip og úr landi en
myrkrið var svo mikið, að hann vilt-
isl upp í fjöll. Úrvinda af þreytu
og hungri lagðist hann l'yrir í hellis-
skúta, sem fyrir honum varð, og
steinsofnaði innan stundar.
Hann vaknaði við liræðilegt urr
og öskur og varð heldur en ekki bylt
við er hann sá stóreflis ljón leggjast í
hellismunnanum fyrir framan sig.
Munninn var svo þröngur, að það
var ekki viðlit, að Androkles kæm-
ist út, framhjá ljóninu. En það var
eins og ljónið skeytti ekkert um
hann. Það hafði rekist stór flis upp
i aðra framlöppina á því, og nú sá
Androkles, að það var í sifellu að
reyna að draga flisina út.
Androkles sá, að ljónið verkjaði
mikið undan flisinni, og nú gleymdi
liann, hve hræddur hann var við
ljón. Hann stóð upp og gekk í áttina
til þess, og það var eins og ljónið
gæti lesið hugsanir hans, því að það
rjetti veiku löppina á móti honum
þegar hann kom. Og Androkles tókst
að draga út flísina í einni svipan.
Vinur i raun.
Þegar ljónið hafði losnað við flis-
ina og verkinn, sem af henni staf-
aði, hljóp það út og kom að vörmu
spori með kaninu, sem það Iagði hjá
Androklesi. Þrællinn kveikti bál og
steikli kaninuna, þangað til angaði
af henni og át hana svo og saddi
hungur sitt. Hafði hann aldrei bragð
að betri mat. Þegar hann hafði satt
hungur sitt fór ljónið með hann að
vatnslind og þar drakk hann nægju
sína af svaLandi og tæru vatni.
Androkles og ljónið urðu brátt
hinir bestu vinir. Þau bjuggu saman
þarna i hellisskútanum og Androk-
lesi hafði aldrei liðið betur á æfi
sinni. Þannig liðu nokkur ár. En
smám saman fór Androklesi að leið-
ast að sjá aLdrei mann og heimþráin
greip hann. Hann kvaddi Ijónið, vin
sinn mjög innilega og hjelt af stað
niður til hafs. En lukkan var honum
enn launráð. Hann var handtekinn
á leiðinni og eins og aðrir stroku
fangar sendur til Rómaborgar til
þess að þola dóm og hegningu. —
Rómverjar beittu hörðustu refsingu
við strokufanga. Þeir voru venjulega
líflátnir og pyntaðir.
Dómur Androklesar hljóðaði á þá
leið, að varpa skyldi honum fyrir ó-
Chaplin slær ekki slöku við. Ný-
lega er siðasta mynd hans, „City
Lights“ komin á- markaðinn, og er
það fyrsta hljómmyndin, sem Chap-
lin leikur í. Ennfremur hefir hann
ráðgert að taka þessar níu myndir á
næstunni: Hemle: sagan um Chaplin,
sem verður svo góður Hamlet-leikari,
að liann að síðustu inissir vitið og
heldur endilega, að hann sje Hamlet
sjálfur, en rankar loksins við sjer
þegar stúlka sem hann þekkir hefir
sett það í sig, að hún sje Ofelía. —
Napoleon ætlar hann lika að búa til
kvikmynd um og leika sjálfur aðal-
hlutverkið. Varði Chaplin miklum
tíma til þes að ransaka menjar eftir
Napoleon, þegar hann var síðast i
Frakklandi. — Dauði Chaplins heitir
mynd, sem hann hefir verið að leggja
drög að, síðan hjónabandið hans síð-
ast fór út um þúfur. Kvikmyndin
nær Androklesi. Allir áhorfendur-
nir urðu forviða, er þeir sáu, að þeg-
ar það kom að bráð sinni fór það að
dingla rófunni og sleikja hönd
Androklesar. Og nú þekti hann aftur
vin sinn úr eyðimörkinni og tók báð-
um höndum um háls ljóninu og há-
grjet.
Allir þeir sem viðstaddir voru i
leikhúsinu komust við af þessari
sjón, og keisarinn, esm var viðstadd-
ur, kallaði Androkles fyrir sig og
spurði hann spjörunum úr. Og sjálfur
keisari Rómverja komst svo við er
hann heyrði söguna, að hann leysti
Androkles úr ánauðinni og undan
hegningu. Androkles settist að í
Rómaborg og átti þar heima eftir
þetta, en ljónið fylgdi honuin ávalt,
eins og tryggur rakki.
endar með því, að Chaplin er dregin
með hryllilegu móti, af keppinaut
sinum í ástamálum. — Framhald af
„City Lights“ og koma þar fram all-
ar sömu persónurnar og í fyrri part-
inum. — Charlie og næsta styrjöldin,
skoplýsing á styrjöldum framtíðar-
innar. — Stutt skemtimynd i einum
þætti. Ennfremur þrjár almyndir,
sem Chaplin leikur ekki í sjálfur en
annast leikstjórnina.
Nýlega fór skýstrokkur yfir Prag
og varð úrkoman meiri, en þekkist
þar í manna minnum. Kjallarar fyllt-
ust af vatni á svipstundu og skemd-
ist það sem í þeim var, og á einum
staðnum druknuðu þrjár konur í kjall
ara einum.
----x-----
Reykjarfk.
■
:
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Stórfeld Wienar-nýung:
Hárliðnnargrelðan
Heimseinkaleyfi, verndað í öllum
menningarlöndum.
|ý Með almennri greiðu
hárliðunargreiðunnar „VIENA“.
Þessi greiða liðar og viðheldur lið-
un hárs yðar, ef þjer aðeins notið
hana daglega. Þjer fáið indæla hár-
liðun þegar við fyrstu notkun. Á-
byrgjumst góðan árangur og holl á-
hrif. Höfum hundruð þakkarbrjefa
frá ánægðum notendum, meðal ann-
ars frægum kvikmyndaleikkonum.
„Viena“-greiðan er ómissandi öllum
konum og körlum, sem vilja láta hár-
ið fara vel. Verð d. kr. 2.50 að við-
bættu burðargjaldi, 2 stk. burðar-
gjaldsfrítt. Send gegii póstkröfu....
Notkunarfyrirsögn fylgir.
Wiener Kosmetisk Industri
Skandinavisk Depot
Köbmagergade 46 Köbenhavn K.
Kinverski böðullinn Wang hjó með
einu sverðshöggi hausinn af illræmd-
asta bófanum í Kína, núna fyrir
skömmu. Þessi bófi hjet Hsu-Tien-
Jung og hafði yfir þúsund glæpi á
samviskunni, morð, mannarán, þjófn-
aði og fleira. Náðist hann loks í Ev-
rópuhverfinu í Slianghaj ásamt tveim
samverkamönnum sínum og voru þeir
allir dæmdir til dauða. Böðullinn
Wang gengur undir nafninu „Eitt
liögg“ þvi að han stærir sig af því,
að hafa aldrei þurft nema eitt högg
til þes að afhöfða þá, sem hann hefir
átt að lífláta. Hausarnir á bófunum
voru settir á stjaka, almenningi til
viðvörunar.
Tæplega hafði dómsttóllinn i Diiss-
eldorf kveðið upp dóminn yfir morð-
ingjanum Peter Kurten, þegar farið
var að tala um önnur morð, sem eru
þess eðlis, að Líklegt er að sami mað
urinn hafi framið þau öll. Hafa fjög-
ur gamalmenni i Holstein verið
myrt með axarhöggi, og verður ekki
sjeð að morðinginn hafi gert sjer
þetta til fjár. Lögreglan grunar verka
mann, sem heitir Carl Genschow um
glæpina, en hann er horfinn og hefir
ekki náðst ennþá.
----x-----
Elsta listasafn í lieimi er í Nora í
Japan. Það var stofnað árið 756 og
eru í þvi mörg sjaldgæf og óvenju
fögur listaverk.