Fálkinn - 22.08.1931, Blaðsíða 13

F Á I. K I N N
13
Um víða veröld.
GRAFHÝSI LAMAPRESTANNA.
í þorpiriu Wai-guan, svo scin háK
tima leið l'yrir norðaustan Peking,
er grafreilur prestanna frá Yung-lio-
gungmusterinu í Peking, en það er
helsta musteri Kíuverja. Prestarnir
eru látnir i skrautlegar kislur, sem
(‘iii ólíkar venjulegnin likkistum, en
mannúðarverkum. í þakklætisskyni
fyrir þelta hefir þjóðin nú reist hon-
um minnismerki það, sem sýnt er
hjer að ofan. Konungshjónin belg-
isku voru viðstiidd athöfiiina.
HÁTÍÐ í SING-SING.
Nafnið Sing-Sing, sem er helsta
fangelsi i Bandaríkjanna lætur litlu
betur i eyrum en Tower eða Bastille
(illræmdustu fangelsi Englands og
l’rakklands fyrrum). Og ])ó að ekki
Þrátt fyrir harðan aga i fangels-
inu tiafa fangarnir þó dálitið frjáls-
ræði. Stundum er þeim I. d. leyft að
halda skemtanir. Svo var nýlega er
nýr fangelsisstjóri tók við embætti.
Gamli fangavörðurinn hafði verið
iila látinn og nú hjeldu fangarnir
einskonar grinnileik til að fagna
þeim nýja. í skrúðgöngunni sem tók
á móti honum gengu fyrstir þeir
tveir menn, sem hjer sjest mynd af,
með stórt spjald á milli sín og var
letrað á það: „Vertu sæll Dean.
Vertu velkiminn Tom Brown". Nýji
forslöðumaðurinn heitir alls ekki
þesu nafni beldur Tbomas Motl Os-
borne, en fangarnir gáfu honum
undir eins gælunafn.
eins og háir kassar í laginu, en al-
seftar ýmiskonar táknmyndum og
skrauti. Æðstipresturinn er þó ekki
lálinn i kistu slrax eftir andlátið
heldur settur í hásæti í grafhýsinu
og þar situr hann þangað til eftir-
maður hans deyr og tekur við sæt-
inu. Alls eru uin 80 kistur i grafhýs-
inu og er mikil helgi á ]jví. T. d. er
bannað að taka Ijösniyndir þar inni,
en Þjóðverja einum tókst að múta
verðinum og laka liær Ivær myndir,
sem hjer birtast. Á annari myndinni
sjest opin kista en á hinni kista
æðsta prestsins.
MINNISMERKI KARDÍNÁLANS.
í Louvain var nýlega afhjúpað
minnismerki yfir belgiska kardin-
álann Mereier. Nafn hans heyrðist
oft nefnt á ófriðarárunum, því að þá
var hann einskonar þjoðhetja Belga
og vann afar mikið slarf, einkum aö
sje beitt pyntingum eða eins mikilli
harðneskju í Sing-Sing og gerl var
i hinum fangelsunum, þá er Sing-
Sing alræmt, sumpart vegna þess hve
menn eru stundum dæmdir þangað
í harða og langa refsing fyrir litjar
sakir, en sumpart vegna þess, að í
Sing-Sing eru samankoninir 180(1
verstu glæpamennirnir i Bandaríkj-
ununv, þ. e. a. s. þeirra, sem ekki
ganga lausir.
GARÐAIILAUP FYRIR ÞJÓNA.
Þjónarnir i Manchester hljóta að
vera mestu fimleikasnillingar. Þejr
komast leið.ar sinnar með bakkana
á fingrunum lvvaða torfærur sem
fyrir eru og ]>jóta eins og elding
með þá milli borðanna. Á lvverju
ári hafa þeir samkepni til þess að
sanna lipurð sína, m. a. hlaupa þeir
yfir grindur, sem eru einn meter á
liæð, með bakka með flöskum á i
hendinni.
Ralph Booth, fyrverandi sendi-
herra Bandaríkjanna i Kaupmanna-
höfn, er nýlega látinn. í arfleiðslu-
skrá sinni ánafnaði hann listasafn-
inu í Detroil 200.000 dollara lil tista-
verkakaupa en skildi það til, að upp-
hæðin ásamt vöxtum skybli notuð
að fullu á næstu tiu árum. Illjóm-
sveitin í bænuin fjekk 5000 dollara,
ein kirkjan 10.000 lil |>ess að kaupa
gluggamálverk og 50.000 dollurum
ráðstafaði hann lil liknarfyrirtækja.
Þessar upphæðir eru ekki neiria brol
af eignum þeim, sem hann Ijet ell-
ir sig.
Horfna miljónin.
Skáldsaga
eftir
ICdgar Wallacc.
liugarlmrður og fór aflur inn í lnirið til
jiess að liita sjer lebolla. Það var stein-
hljóð í húsinu, að undantektu tifinu í
klukkunni í forsalnuin.
Á verðinum hafði hann lilið tvisvar sinn-
mn út uni Ivorðstofugluggann, en |>ar var
diint inni, og verið lróun að jiví að sjá, að
varðmaðttr var úti l'yrir, á gangstjettinni, en
i jiessari svipan fanst honum liann vera svo
afar einmana og var af einhverju svo kvíð-
inn, að liann setti bollann frá sjer hálflæmd-
an og fór inn i dagstofuna til |>ess að líta út
á strætið. Nú var hvergi varðmann að sjá.
Philip datt í hug, að hann hef'ði lahhað út á
hornið og fyrirgaf honum jiað í liuga sjer,
j>ví áð hann fann, hve einnnma leiðinlegt J>að
numdi vera að slanda á verði. Það liðu marg-
ar mínútur, cn ekki sást varðmaðurinn. Hon-
um dall í hug að opna dyrnar og líta út, en
staðnæmdist með hendina á lásnum. Klukk-
an á11i stundarfjórðung ógenginn i tvö og
hann gekk i hægðum sínum inn í húrið aft-
ur, með höndina á skammhyssuskeftinu, i
vasanum, og það lagði kaldan gust á móti
honum, sem stafað gat af þvi, að eldhús-
hurðin var opin. Hann tók upp skammbyss-
una og spenti gikkinn. Svo læddisl liann eins
og mús síðustu sligaþrepin og rjetti hönd-
ina inn um opnar dyrnar til jiess að kveikja
ljósið. Hann heyrði hvin af einhverju sent
datt og reyndi að hörfa undan, en j>að var of
seint. Þungur stafur lenti á varnarlausu höfð-
inu á honum, svo að brakaði í, og hann datl
kylliflatur, eins og hann væri trjedrumbur.
Skuggahalduriun, sem hafði barið hann, tók
hann upp og bar hann inn i eldhúsið. „Troddu
vasaklút upp i kjaflinn á honum og fjötraðu
á honum hifurnar“, sagði hann og maðurinn,
sem með honum var gerði Jiað.
Joan svaf ekki vel Jiessa nótt. Ef til vill
luifði aðvörun Jintmys gert hana órólega,
eða máske kom þetta af Jiví, að molluhiti var
um nótlina. Hún reyndi að lesa sig í svefn,
en Jjó að hana væri farið að svíða í augun
vildi svefninn ekki koma, eft'ir að hún hafði
slökt á lampanum. Glugginn á móti rúmi
hennar var opinn; um klukkan 11/> kom svo-
lítill andvari svo að nokkuð dró úr hitasvækj-
unni; augu hennar lukust Jiá aftur og lnin
var í þann veginn að t'esta hlund, en hrökk
J>á upp við einhverja hreyfingu. Hún heyrði
að það hrakaði i gólffjöl fyrir utan dyrnar
hjá henni. Hún glaðvaknaði og fór fram úr
rúminu og stóð með ákafan hjartslátt við
fótagaflinn á rúminu. Svo læddist lnin yfir
Jivert gólfið út að dyrunum og tók hendinni
um lásinn. Nú lieyrði ln'tn ekkert, en alt í
einu var cins og hlóðið frysi í æðum henn-
ar, |>ví að lnin fann handfangið hreifast í
liendi sjer.. Sem betur fór var hurðin ávalt
aflæst og slaghrandur fyrir innan. Nú heyrði
hún hvíslingar.
„Ifver er þar?“ gat hún loks spurt með
ákveðinni rödd.
„Það er Philipp, ungfrú“, var hvislað á
móti, og hún var i Jjann veginn að snúa lykl-
inum i skránni |>egar hún gætti sín og slepti
hendinni af lásnum, eins og hún hefði hrent
sig. Philip mundi ekki revna á lásinn, án
]>ess að drepa á dyr l'yrst! „Bíðið þjer snöggv-
ast, Philip“, sagði hún og reyndi sem hún gat
að stilla sig. „Jeg ætla að hregða mjer í
morgunkjólinn“.
Svo kveikti hún, fór að rúminu sínu og
tók að klæða sig, en Jiað leyndi sjer ekki, að
mennirnir fyrir utan fóru að verða ójtolin-
móðir, því að sá, sem orð hafði fyrir þeim
sagði aftur. „Tekur Jietta langan tíma, ung-
frú? Það liggur mikið á“.
„Jeg verð ekki lengi, Philip“, svarði lnin.
Það voru hjól undir rúmlöppunum, og
nú tók hún á Jiví sem hún álti til og dró
rúmið út að dyrunum Jiannig að höfðagafl-
inn vissi upp að hurðinni. í sania hili hevrðisl
hrak og ein þiljan í hurðinni svignaði. Þeir