Fálkinn - 17.10.1931, Side 13

F Á L K I N N
13
Karlmannafatatískan.
Síðustu Lundúnafregnir.
Eftir Andrjes Andrjesson, klæðskera.
Framhald.
Af samkvæmisklæðnuSuni hefi jeg
þegar gefiö lýsingu af jakkafötum
og jaket. Því vil jeg nú bregða upp
mynd af smoking, sem er mjög mik-
ið notaður á Islandi sem og ví'Öa um
lönd, er mentaöir menn byggja.
Smoking er einkar snyrtilegur,
viðfeidinn og hentugur klæðnaður,
sem nota má við mörg tækifæri. Sök-
um slikra kosta má telja víst, að
þessi samkvæmisklæðnaður hcfir
nóð svo mikillli hylli, sem raun ber
vitni.
Smoking.
Nýtisku smoking-jakkinn læfir
ekki tekið miklum breytingum frá
því, sem hann var, siðasta vetur.
Jakkahornin eru lítilsháttar styllri,
ög eru þau enn mjög breið og sjer-
lega oddmynduð. Er jakkinn með
sama bak- og axlarsniði og eirihnepti
lískujakkinn. Þarf því ekki að bera
kviðboga fyrir því, að hann hiridri
hreyfingar, ])egar dansað er i hon-
um. Ermarnar eru uærskornar, og
ermaopin eru svo lilil sem frekast
má vera, ekki víðari en um 14 cm.
við úlnlið, og er það vel tilfundið,
því að við það nýtur útlit jakkans
sín betur, þegar hreyft er sig i hon-
um. Á ermunum er saumur, sem
settur er i hæfilegri hæð frá fram-
jaðri, og myndar einskonar upp-
brot. Við það, að saumur þessi
er pressaður upp kemur upp-
brotsútlit. Á ermunum er klauf og
3 hnappar. Vasalok eru eiigin, en
brjóstvasi er með lista. Smoking-
jakkinn er hneptur með einum
hnapp.
Það er augljóst, að smoking-jakk-
inn ber i aðaldráttum öll höfuðein-
kenni venjulegs jakka. Þvi má með
sanni segja, að það sje mjög smekk-
lega tilfundið að klæða jakkahornin
með silki. Við það fær jakkinn frá-
brugðin og hátíðlegan svip, sem í
raun rjettri gerir hann samkvæmis-
hæfari heldur en vcnjulegan jakka.
Vestið er venjulega úr sama efni
og jakkinn og buxurnar, og ríkir nú
sú tíska, að það sje einhnept og
hneppist með 4 hnöppum. Það fer
vel á þvi að nota hvítt vesti á dans-
leik. Svart silkivesti er þó langsam-
lega fínast við smoking; en sá ljóð-
ur fylgir því, að það kostar helst til
mikið að veita sjer l)að, og svo er
sjaldan, að það endist lengi.
Huxurhtir eru um 48 cm. að vídd
Ni/tisku smoking.
að neðan, og er silkiband á utanfót-
arsaum.
Nokkurar bendingar.
Á stundum vili það verða, að
nokkurs ósamræmis kenni um klæða-
burð manna. En, þegar þess er gætt,
hve lítið hefir um það verið hirt,
að benda opinberlega á það, sem
betur má fara í klæðaburði karl-
manna, þá undrast jeg stórlega, að
misfellurnar skuli ekki vera meira
áberandi en nú er. Er hjer enn eitt
dæmi þess, hvað íslendingar eru
sjerlega eftirtökusamir um það, er
betur má fara, og hafa fullan hug á
því að semja sig að háttum annara
menningarþjóða, sem fremst standa
í þessum efnum. Að sjálfsögðu eiga
hjer mikinn og góðan hlut að máli
þeir, er ferðast hafa og dvalið, um
langan eða skamman tima, meðal
Evrópuþjóða, og flutt hafa svo ótal
margar heilbrigðar og góðar nýj-
ungar til föðurlandsins, sem liggur
svo langt frá öðrum þjóðum. .
Jeg minnist þess að hafa eitt sinn
sjeð mann, á einu stóru kaffihúsi
þessa bæjar, klæddan smoking og
með hvítar ristarhlífar. Þetta er al-
gjör misskilningur, því að ristarhlíf-
ar á ekki að nota við samkVæmis-
klæðnað. Eigi heldur eru notaðar
ritsarhlifar við smoking eða aðra
Haorice Decobra
Sfmxinn ranf þögnina...
Skáldsag-a
„Þegar jeg gekk um (lalinn í
dauðans skugga, var þitt bróð-
nrlega hjarta i för með mjer“.
Exodus.
Þórhallur Þorgilsson
snaraði úr frönsku
með leyfi höfundar.
TILEINKUN IIÖFUNDA lt.
Jeg tileinka þessa bólc hinum hug-
prúÖu liðsforingjum ensk-indverska
hersins, sem halda vörð um indverska
keisaradœmið milli Indus og norð-
vestur landamæranna. Einangraðir í
tandi óvina með hrikaleg öræfi Af-
ganistans i Ixtksýn verðskulda þeir
þakklæti samborgara sinna og virð-
ingu tdlra þeirra, sem hafa átt kost á
að metct rjetlilega áhættur hinnar á-
bgrgðarmiklu köllnnar þeirra. M. 1).
I.
Lækkandi sólin gyllir hina livítu húsmúra
í Pesliawar áður en hún hverfur bak við
fjöllin í Afganistan. Með kvöldinu verður
fjörlegra um að litast á þröngu götunum i
borg Paþananna. Múhameðssinnar koma út
úr hænahúsum sínum eftir kvöldbænirnar.
Siklis slátrararnir selja lcindakjöt morandi
í flugum, og matreiðslumennirnir sitja á
hækjnm fyrir framan lnisin sin, önnum
kafnir við að útbúa grunsamlega kjötkássu,
sem þeir hnoða milli handanna. Á milli
indversku borgarinnar og ensku herstöðv-
arinnar, sem umgirt er með gaddavir, aka
menn Jiratt fram og aftur i tvílijóluðum
kerrúm, svonefndum tongas, sem ungir,
Jivítir Iiestar eru spentir fyrir.
I>að Jifnar líka yfir klúbbnum í Pesliaw-
ar, Jdúbb ensku liðsforingjanna. Tveir
ofurslar í ljereftsstökkum eru búnir að
V'elvja Paþan’ann, sem svaf miðaftansdúr-
inn undir einu biljarðborðinu.
— Bog! .... Tvo chota pegs!
Barmaðurinn framreiðir tvo skamta af
viskíi með sóda. En sá, sem þeir vöktu af
svefni, tekur ábreiðuna af liinu stóra biljarð
horði og raðar marglitum kúlum á græna
teppið. Lesstofan hefir verið mannlaus all-
an síðari hluta dagsins, en nú er alt í einu
kvikl þar. Borðin eru þakin enskum tíma-
ritum, en veggirnir myndum úr íþróttalíf-
inu. Þarna er skopmynd af metböfunum í
pólóspili, minjagripum frá veiðiferðuin,
kopárstunga, sem kallar fram minninguna
um hreystiverk frá brottförinni úr Afga-
nistan.
Á binum þremur, báu kollstólum við
harinn sitja Rodney Johnson R.F.A. höf-
uðsmaður, W. B. O’Connell ofursti i 34.
herdeildinni í Penjab og Algernon Mac
Gregor liðsforingi í víg'virkjaliðinu. Þeir eru
enn í tennisklæðum. En samkvæmt óum-
breytanlegri og' vinsælli venju i Indlandi
eiga menn að fagna sólarlaginu með fyrsta
viskístaupi dagsins. Þá ólgar gosvatnið upp
úr glersprengjunum, og Virginía-vindling-
arnir boppa út úr silfurliylkjunum, sem
skreytt eru merki bersveitanna. Og samtal-
i'ð snýst þegar um iþróttir.
— Seinasta atrennan var snörp í dag',
Johnson ....
- Þegar þjer sláið, ofnrsti, er jeg bissa á
a'ð kúlurnar skuli ekki springa á vellinum
eins og púðurkerlingar.
— Já, en bandarhaksslögin v'ðar eru al-
veg makalaus.
— Maður reynir að verja sig eftir mætli.
Mac Gregor sötrar chola peg og blaðar í
tímaritinu Bystander. Nú grípur bailn fram
í fyrir tennisleikurunum:
-— Ilafið þið beyrt það! .... Nonna
Sullivan giftisl aftur.
Hvaða Norma Sullivan?
„Stjarnan“ í Hollywood .... Og vitið
þið hverjum bún giftist? .... Honum
Middleton. Munið þið ekki eftir Lewis
Middleton sveitarforingja í 28. deild kesju-
liðsins í Bengal? Maliarajab’inn I Kassendra
tók tíma hjá bonum í pólóspib ....
— Mögulegt! Að Middleton gangi að eiga
leikkonn frá Hollywood!
— Já, og sem liefir skilið við fyrri menn
sína, fjóra að tölu, skulu'ð þið vita....
Fyrst giftist Norma Sullivan bárgreiðslu-
manni sinum í Hollywood. Við hann skildi
hún og giftist leikstjóra sínum .... Svo
hljóp hún frá lionum og gekk að eiga með-
leikara sinn, hinn fallega Jolin Darew ....
Loks varð bún leið á honum og tók saman
við formanninn í American Film Corpora-
tion ....
— Saintals fjórir eiginmenn .... Og bún
þreytist ekki enn á þessum síðastaleik.
— Nú liefir sá fjórði orðið að vikja fyrir
Middleton.
— Ef þessu lieldur áfram, gleymir bún
honum bráðum líka og giftist einbverjum
bersböfðingjanum okkar.
— Þetta er brjálæði! Það er ekki kven-
maður, sem bann giftist, það er sjerfræð-
ingur á hjónabandstilraunum. Eins og það
eru bafðir sjerstakir menn í bílaverksmiðj-
um til þess a'ð reyna breyflana, áður en
kaupendurnir taka við þeim, eins tekur
lnin að sjer að þjálfa eiginmenn banda öðr-
uni konum .. . . Middleton er lystugur, verð
jeg að segja! ....
— Hann er ekki svo vitlaus. Þvi meiri
kynni sem konan befir af karlmönnunum,
þvi vatnsbornara er víni'ð, sem bún drekk-
ur, eins og þar stendur.
Yfirmennirnir balda áfram að ræða um
fjelaga sinn Middleton og æfintýri lians.
Skyldi liann segja af sjer og fylgja ,stjörnu‘
sinni til Bandarikjanna. Skyldi liann eign-
ast krakka? Ilvernig færi bann með 1800
rúpia launum á mánuði, að kaupa perlur
lianda leikstjörnu sinni? Alt í einu bættu
þeir bollaleggjingum sínum við það að ítur-
vaxinn og þrekinn kraftamaður bætist í
bópinn; liann er í Pabn Beach fötum, sól-
brendur i andliti, befir þjett bár, næstum
því litlaust, loðin handarbökin, augun bör-
blá. Það er R. C. Dunne ofursti úr 74. her-
deildinni.
— Eitt lítið viskístaup, Dunne?
— Eitt stórl .... En segið mjer, vinir
góðir, bafið þið hevrt það?
J