Fálkinn - 24.10.1931, Blaðsíða 12

12
F Á L K I N N
Skrítl
Kæri læknir, jey gel því miöur
aðeins borgað yður í smáskomtum.
— Það gerir ekkert til. Bendil-
ormurinn yðar kom lika í smáskömt-
um.
—- Jagist þið aldrei, þá og konan
þin?
— Nei. Þegar hún byrjar segi jeg:
Hulíu kjapti. Og svo held jeg kjapti.
COPYRIQHT P. I.B. B0X6. C0PENHA6EN
Adamson uerð-
ur fyrir óþœg-
indum af þvi
börnin tina blóm
— Þessi hattur fer yður ágættegu.
— Já, en hvernig fer, ef jeg verð
þreyttur i eyrunum?
— Kvenfólkið segist altaf vera
yngra en það er í raun og veru.
— Ekki altafl Jeg lofaði unmist-
unni minni perlufesti með jafn-
mörgum perlum og hún hefði lifað
ár, og undir eins varð hún fimm
árum eldri.
Tískudaman með fylgifiskinn sinn:
— Góða veistu ekki, að mittið á að
vera hátt i ár?
Jeg vil ekki sjá þig framar.
— Á, svo þú vilt þá að jeg sl ökkvi Ijósið.
Kenslukonan: — Útskýrðu nú fyr-
ir mjer, Friðrik litli, hvað það er
að stela.
Friðrik: ? ? ? ? ? ?
Kenslukonan: —. Ef jey t. d. fer of-
an í vasann lians pabba þíns og tek
þar tíu króna seðil, hvað er það?
Friðrik: — Það er að galdra.
Jeg skildi eftir fötin mín lijerna
í fjörunni og nú finn jeg þau ekki
hvernig sem jeg leita.
— Hafið þjer leitað undir stein-
unum hjerna?
Gerið þjer svo vel lierrar mín-
ir. Morðunverðurinn er skenktur.
Ætlið þjer ekki að veröa lijá
okkur og borða kvöldmat með kon-
unni minni og mjer?
Mjer er það því miður ómögu-
legt. Jeg ætla að sjá Hamlet í kvöld.
Æ blessaðir hringið þjer til
hans og segið honum að koma hing-
að. Ilann er velkominn.
Sá nýríki: — Komdu hjerna og
lýstu mjer með demöntunum þín-
um, Mínerva. Jeg get ekki fundið
dyrabjöllnna.