Fálkinn - 27.02.1932, Blaðsíða 15

F Á L K I N N
15
Iðnsýningin 1932.
Ávarp til Iðnaðarmanna.
ISnaSarniannaf.jelagið i líeykjavík hefir ákveSiS aS gangasl l'yrir al-
inennri iSnsýningu á þessu ári og verSur hún væntanlega opnuð um eða
fyrir miSjan júní n. k. í Réykjavík.
Sýning jiessi á fyrst og fremst að vera almenn vörnsýnint/, þar sem
auðveldlega verður sjeð hversu fjölhrcytlur iðnaður vor er, og að hann er
fyllilega sambærilegur viS erlendan iðnaS að gæSum. Hinsvegar getur tæp-
lega verið um listiSnsýningu að ræða, til jiess er undirhúningstíminn ol'
stutlur. En hver tilgangurinn er með sýningu jjessari, hversvegna til henn-
ar er stofnað og hvers árangnrs sje af henni að vænta, er nánar skýrt i
greinargerS jieirri, er birlist hjer á eftir ávarpi |)essu.
Vjer undirrilaðir, sem kosnir höl'um verið lil aS hdfa forgöngu i j)essu
máli, höfum sent brjef um sýninguna til Jjeirra framleiðenda og iðnaðar-
manna, sem oss var kunnugt um. Vera má að ýmsir hafi |>ú af einhverjum
ástæðum ekki fengiS hrjef vorl, og jafnframt j>ví, sem vjer biðjum j)á af-
sökunar á þeim mistökum ])vi vjer viljum ná lil nllra Ireystum vjer á
jiá, sem aðra frainleiðendur, að leggjast á eitl með oss um aS gera sýning-
una svo fjölbreytta og fullkomna, sem koslur er á, og með þátlöku allra
jieirra, sem hlut eiga a'S máli, getur j)etta orSiS voldug og merkileg sýning,
sem markar tímamót í íslenskum iðnaSarmálum.
Vjer skorum j>ví á alla iðnaffarm'enn otj framleiðendar, hvar sem er á
iandinn, að taka þátt i Iðnsýningnnni 1932 og senda einhvcrjum af oss
undirriluSum tilkynningu um j)a8 fyrir 1. april n. k. og láta l)ess getið
um leið hvað j)eir óska að sýna og hve stórl rúm j>eir búisl við aS |)urfa,
fyrir sýningarmuni sína.
Vjer munum síðar tilkynna nánar um alt fyrirkomulag sýniugarinnar,
en j)eim, sem óska sjerstakra upplýsinga, veitir nefndin l>ær fúslega.
í sýningarnefn d I Sn aSarma n n a fje 1 agsi ns.
Jón Htdldórsson
t rjesmíSameist ari (form)
Skólavörðustig (>.
Gnttormnr Andrjesson
byggingameistari (gjaldkeri)
BergstaSastræti 7(1.
Um leið og ISnsýningarnefndin
birlir ofanritað ávarp, vill hún gera
nokkra grein l'yrir þeirri knýjandi
þörf, sem hrint hefir af slað þessu
sýningarmáli einmitt nú á yfir-
siandandi erfiðu tímum, svo og
hverju slík sýni.ng má til vegar koma.
Til að draga úr því atvinnuleýsi
sem allstaðar er fylgifiskur fjár-
málakreppu þeirrar, sem nú geng-
ur yi'ir heiminn, cr það heróp allra
jijóða tit landsmanna sinna, að nota
lyrst og fremst innlenda framleiðslu
og búa scm mest og best að sínu.
()g hjá mörgum þjóSum þarf enga
kreppu til þess að heróp þetta gjalli.
Rær eru sivakandi yfir mesta vel-
farnaðarmáli sínu: efling og notkun
innlends iðnaSar og framleiSslu.
Við íslendingar höfum hinsvegar
fram að þessu lálið að mestu fara
sem vildi um iSnaS vorn.
ViS höftun látið okkur lillu skifta
al'komu iðnaSarins og lálið ráðast
hver örlög honum væru sköpuð er
j)rengdi að j)jóSinni a sviði fjarmala
og viSskifta. Jafnvel löggjafarvaldið
hefir á mörgum sviSum og í veru-
legum atriðum i tollalöggjöf sinni
tekiö innlenda framleiðslu þeim
vandræðatökum, sem á ýmsum svið-
um skapa erlendri framleiSslu betri
aðslöðu Jijer á landi en vorri eigin.
Xú hefir islenska þjóðin þreytt
um skeið fangbrögS viS kreppuna
og hafa iSnaðarmenn vorir goldið
þaS afhroð i þeim viSskiftum, að
atvinnuleysi er nú meira meðal
þeirra en veriÖ hefir um langt ára-
bil. Og þó höfum vjer þá sjerstöðu
á j>essu sviði, að hjer á landi þyrfti
alls ekkert atvinnuleysi að vera með-
al iðnaSarmanna, ef þjóðin notaði
framar öSru innlenda framleiðslu.
Aldrei hefir því.veriS meiri þörf
en mi á aukningu innlendrar fram-
leiðslu, til að draga úr atvinnuleysi
og fjárhagsörSugleikum framJeiS-
enda, iSnaðarmanna og þjóSarinn-
ar i heild.
Aldrei -á síðari áratugum hefir
j)jóðinni verið meiri nauSsyn á því
en nú, að húa sem mesl aS sínu i
hvivetna og greiöa götu innlendrar
framleiðslu, með þvi að nota hana
undanlekningarlausl á öllum þeim
sviSum, sem unt er.
,\ldrei hefir íslenskl löggjafarvald
Gnðbjörn Gnðmundsson
prentsmiðjnstjóri (rilari)
Brekkustíg 19.
Jónas Sólmundsson
húsgagnasmiSur
Lækjargötu (i.
haft meiri skyldur gagnvart íslensk-
um iSnáSi en hú, þó ekki væri meira
krafist honum lil handa i tollalög-
gjöf vorri en jafnrjettis við þann er-
lenda iÖnaS, sem, hjer er boSinn
þjóðinni að þar.flausu henni til fjár-
hagslegs tjóns og aukins atvinnu-
leysis.
Jslenzka JjjóÖin greiðir árlega að
ój)örfu erlendum þjóðum fleiri
miljónir króna í laun fyrir vinnu,
sem hún sjálf getur int af hendi.
Höl'um vjer efni á |>essu‘?
Xei! j)ví fer fjarri og j>etta verð-
iir að breytast.
Til j>ess að vek.ja, enn belur en
hjer verSur gert, athygli á þessum
staðreyndum og fleiri atriSum er
iSnaðarmál vor snerta, er til sýn-
ingarinnar stofnað á komanda sumri
Auk ])ess, að j)ar vcrSur sýuis-
horn af fleiri framleiðslu vorri og
iðnaði, sem er fjölþættari en marg-
an grunar, verður þai- dregið l'ram
á einfaldan en skýran hátt hver að-
staða iSnaði vorum er veilt al' j)jóð
og þingi. Verður með línuritum sýnt,
að svo miklu leyti sem unt er, hve
mikiS vjer flytjum inn ai' vörum
sem vinna mætti hjer á landi, hverj-
ar erlendar vörur þjóðin notar frem-
ur en sambærilegar innlendar, hvern-
ig ýmsum iSnaði vorum er í|)ýngt
með lollum umfram erlenda fram-
leiSslu o. s. frv.
Takmark sýningarinnar verSur
því i höfUðdráttum þelta:
1. Að vekja athygli á öllum inri-
lendum iSnaði og framleiSslu, í
stórum og sináum slít, me'ð því að
safria ölhun sýnishornum saman á
einn slað og koma þeim svo fyrir,
aS el'tir j)eim sje tekið.
2. Aö sýna, aS svo miklu leyti sem
unt er, hve mikiS þjóðin greiSir ár-
lega að þarflausu erlendum þjó'Sum
i vinnulaun, meðan hún sjálf slyn-
ur undir oki alvinnuteysisins.
2. Að opna augu almennings fyrir
því menningárlega og fjárhagslega
gildi sem það hefir að nota framar
öðru framleiSslu sinnar eigin þjóð-
ar, og
4. Að brjóta skörS i þær slíflur
sem hefta eðlilega þróun iSnaðarins
og veita fram þeim lifsstraumi þjó'S-
arinnar, sem l'ólgin er i Ijósri með-
BÓLUSÓTT Bólusótt er orSin freiri-
í MÁLMEY. ur l'átiður gestur í
------------Vestur-Evrópu, svo er
framförum læknavisindanna l'yrir
að þakka. En þó verður altaf vart
viS hana öðru hverju i siglingahorg-
untim og oftast nær keiriur hún með
skipum austan úr löndum. Undir eins
og ]>aS vitnast, að hólan sje komin
hlcypur fólk upp lil handa og fóta
og lætur bólusetja sig, til jiess að
Iryggja sig gegn hættunni af þessum
vonda sjúkdómi, sem fyrrum var
hreinasta plága og drap fólkið í
hröiinum.
Xýlega varð bóhmnar vart í Málm-
ey og gerSu yfirvöldin þegar ráð-
stafanir til þess, að þeir gæti fengið
sig bólusetta sem vildu. Ryrptisl
vitund um að „sjálfs er höndin holl-
ust“ og „holt er heima hvat“.
En lil jiess að þessu takmarki
verði náS, cr j>að mikilsverl atriði
að allir islenskir framleiðendur,
stórir og smáir, taki þátt í sýning-
nnni!
i ráði er, að í sambandi við sýn-
inguna verði sjerstök söludeild, og
verða jafnframt teknir þar lil
sýnis og sölu ýmiskonar heimilis-
iSnaÖarmunir, er nefndinni kunna
að berast.
I>á er og jiess að geta, að í sam-
handi við sýninguna verða væntan-
lega flntt útvarpserindi um iðnað
luinn og iðngreinar, sem á sýning-
unni verSa og ýmiskonar auglýsinga-
starfsemi notuð, auk alls annars,
sem gert verSur í sambandi við hana.
Auk þess mun nefndin af fremsta
megni leitast viS að gera alt, sem
má verða iSnaSarmálum vorum til
fremdar.
íslenskir iSnaðarmenn! ÞaS er
víst, að enginn yðar hefir efni á aS
taka ekki þátt í sýningunni.
Minnist jiess, að framtíð yðar er
ef lil vill að miklu legti komin undir
árangri þeim, sem af sýningunni
næst, en árangurinn af lienni er að
öllu legti koiniiin . undir liáttöku
ySar.
F. h. sýningárnefndarinnar.
Guðbj. Guðmundsson.
LONDON BYGtí- Borgarstjórnin i
IST Á HÆÐINA. London hefir á-
---------:------- kveðiS að nenia
úr gildi gömul lög, sem settu ákvæði
um, livað hús i borginni mættu vera
hæsl. I'essi fyrirmæti hafa valdið
þvi, aS London er hlut fallslega
stærsl um sig allra stórborga og alls
ekki sambærileg vi'S ameríkönsku
horgirnar. í úthverfum borgarinnár
er fjöldi einlyftra íbúSarhúsa og
jafnvel í hjarta borgarinnar er sjald-
gæfl að sjá hús sem eru yfir tiu hæð-
ir. AS jafnaði er ekki leyft að hygg'ja
liærra hús en 120 fet, en j>ar sem
sjerslaklega stendur á er leyft aS
hyggja 150 fet.
En sá höggull fylgir skammril'i,
fólkið nú á bólusetningarstaSina, en
þá kom bohh í bátinn. BóluefniS í
borginni þraut og ný sending, sem
von var á frá Stokkhólmi hafði lent
í skakkri járnbrautarlest og kom
ekki á tilsettum tíma. Yar þá símaS
til Kaupmannahafnar og beðið um
hóluefni jmðan og var j)að sent sam-
stundis með flugvjel yfir sundið. En
á meðán biSu lnisundir manna í kös
viS bólusetningarstaðina, þvi að
engin vildi hverfa heim óhóluscttur.
StóSst það á endum, að þegar bólu-
efnið frá Kaupmannahöfn var búið
kom sendingin frá Stokkhólmi í
leitirnar. Myndin hjer aS ofan er af
bólusetningarstað i samkomusal St.
Markúsárkirkjunnar í Málmey.
að ef aS leyfa skal hærri hús verður
jafnframt að sjá fyrir þvi, aS breikka
göturnar, svo að skýjakljúl'arnir taki
ekki alla birtu og sól frá lægri hús-
um umhverfis. Göturnar í clsta hluta
London eru mjóar og þola ekki
skýjakljúfa, nema þannig að þær sjeu
bygðar stöllóttar, jiannig að húsið
sje dregið að sjer með hverri hæð.
Er |) ví líklegt að framtiðarhúsin
stóru í London verSi ekki ósvipuð
stöllóttum vörðum í laginu.
Eitt af því sem breyta þarf í sam-
handi við þetta er brunaliðiS. ÞaS
verður að fá ný tæki lil j>ess að
j>aS verði því vaxið, að geta slökl
i skýjakljúfunum.
En ástæðan til j)ess, að Lunúna-
búar eru að ráðgera þessa breyt-
ingu er sú, að borgina vantar orSið
land lil ])ess að flæmast meira úl,
en hún er komin. Og j)á er aS flý.ja
i liina átlina, upp í loftiÖ, því að
þar er nóg undanfæri.
ÁSTIIt Otí Ameríkanskur stúdent
VÍSINDl. var nýlega tekinn fast-
------—-— ur fyrir það, að hann
hafði á tiltölulega skömmum tima
skrifa'S um hundrað ungum stúlkum
brjef og t.jáð þeim ást sína. Lögregl-
unni farist þetta eitthvað skrítið og
yfirheyrði piltinn. Bar hann |>að
l'yrir rjetti, a'ð hann hefði gerl þetta
í vísindalegum tilgangi, til ]>ess að
vita hvernig stúlkur brygðust við,
liegar ástin birtist þeim. Sagði hann
reynsluna af brjefaskriftunum þessa:
Allar stúlkur hlusta með samúð
á ógæfu karlmanna, en þær ljós-
hærðu eru hjartabetri. Allar
stúlkur halda, að ó])ektur maður
sem skrifar þeim ástarbrjef sje
fallegur maöur. Þegar stúlkur
vantar orð til að lýsa tilfinningum
sínum vitna þær i einhverja dægur-
visuna i staðinn. Lögreglan komst
að jieirri niðurstöðu, aS „rannsókn-
in" væri ekki saknæm og ljet pilt-
inn sleppa. En stúlkurnar urðu
sneyptar.
4* Allt iiteö islensktiin skrpiim1 «f»