Fálkinn - 28.05.1932, Síða 12

12
F A L K I N N
S - I - L - V - 0
silfurfægilögur til
að fægja silfur,
plet, nickel o.s.frv.
S I L V O
gerir alt ákaflega
ölæfallegt og fljót-
legur að fægja
með.
Fæst í öllum verslunum.
— VIKURITIB —
Útkomið:
I. Sabantini: Hefrtd , . . 3.80
II. Bridges: Rauöa húsið . 3.00
III. — Strokumaðurinn 4.00
IV. Horler: Dr. Vívant . . 3.00
V. C. Hamilton: Hneyksli . 4.00
í prentun:
Ph. Oppenheim: Leyniskjölin.
Zane Grey: Ljóssporið.
Biðjið bóksala þann, sem þjer
skiftið við, um bækurnar.
Allir hafa rðð ð
Iað kaupa sjer
»Fálkann« hvern
laugardag. Munið
að heimilisfólkið
ALT vill fá hann
og hefir skemtun
og gagn af honum.
»Fálkann hvern laugardag!
e ■•%<♦ • ■'*,< • "tu.- O • ••%.■• • ■•K... •■••»»..' • •>IL< • •««..• • -"fc.- • 1
l Drekkið Egils-ö!
i
' • • •*%.■• ■•%«• •*%»• • ■"Hu' • •»•✓ ••%.• • ■•»**•• -'Hbe ••■•'%•• ••%.• •■•%■ •
Munið Herbertsprent. Bankastr.
Fyrir kvenfólkið.
Þegar sumrar.
Þegar „hið blíða vor sig býr í
slcrúð“ vill fólkið ósjálfrátt taka
náttúruna tii fyrirmyndar, afklæð-
ast vetrarhjúpnum og taka sjer ann-
an, ljettari og bjartari. Þetta á jafnt
við um karla og konur, um börn og
fullorðna. Það er segin saga, að
klæðskerarnir hafa aldrei eins mik-
ið að gera og á vorin.
Og á vorin giftir fólk sig fyrst og
freiíist eða á að gera það. Hjóna-
bandið á að byrja með sumri, því
áð þá verður bjartara yfir því.
Brúðarslœðan, eins og hún er liöfð
nú.
Alstaðar ræður tiskan. Jafnvel
blómvöndurinn, sem brúðguminn
gefur konuefninu sinu áður en þau
eru gefin saman, er háður lögmáli
hennar. Bósir hafa löngum verið í
mestu uppáhaldi, en þær eru ekki
i tísku i vor. í stað þeirra hafa kom-
ið allskonar liljutegundir. — Nú hafa
brúðirnar ekki ennisbaug, heldur
er slæðan látin leggjast yfir höfuð-
ið eins og myndin hjer að ofan sýnir.
Hvað tískuna annars snertir þá
þykir það auðsætt, að ullardúkarnir
verði i mestu afhaldi fyrsta kastið.
En vitanlega næfurþunnir, ljettir og
mjúkir, svo að enginn þurfi að sakna
silkisins. Það er ekki heldur svo að
skilja, að silkið sje að hverfa úr
sögunni. Það er notað áfram en ein-
göngu ,,matt“ en ekki gljáandi.
Kjólarnir eru heldur styttri í ár
en áður, mittið á rjettum stað eða
jafnvel ívið ofar, ermarnar gapaleg-
ar, jafnvel á yfirhöfnum, hnappar
notaðir ákaflega mikið, en fyrst og
fremst stingur hálsklúturinn, með
allskonar litum og munstrum, í stúl'
við það sem áður var. (Sjá 1. mynd).
Stór ,,revers“ einkenna alla frakk-
ana, ennfremur eru notaðir á þá
gyltir hnappar og skraut, svokölluð
liðsforingjatíska; margir hafa auk
þess lítið slag, sem þó má ekki vera
um of hringskorið, en verður að
vera sljett og með axlarfellingu, sem
gefur því mikla breidd yfir herðarn-
ar, eins og 2. mynd sýnir. Þessi litlu
4 -5) Laus lítil slög. 6, 7, 8, 9) Litl-
ar treyjur, vesti og hálsklútar. 10)
ttandprjónuð blúsa úr allar-knipli-
garni, tjós-möndulgræn með dekkri
jxverröndiim. Slifsi iir silkibandi, sem
dregið er gegnum möskvana i háls-
málinu.
slög koma fram alstaðar í tískunni
núna, bæði sem tvöföld slög á barna-
yfirhöfnum (sjá 3. mynd) og sem
sjálfstæð yfirhöfn, með öðrum lit
en kjóllinn, stundum notuð við sam-
kvæmiskjól, sem þykir of fleginn í
hálsinn og sumpart — úr hvitu efni
— notuð við dökka kjóla til þess að
„lífga þá upp“.
Litlar treyjur eru afar mikið not-
aðar og verða i sumar mikið not-
aðar hvitar, við svartan eða sæblá-
an kjól, og hvitt vesti með gyltum
hnöppum. Þar kemur fram ,liðs-
foringjatiskan“ (sjá 6og 7). Sniðið
á litlu treyjunum er margvislegt og
sama er að segja um klúta og vestin
(sjá 8. mynd) — vestin eru oft þrí-
lit og að jafnaði eru valdir frönsku
fánalitirnir, rautt, blátt og hvítt.
Stundum eru líka notuð tvö tilbrigði
af sama lit og dekkri tegundin þá
látin svara til litarins á hattinum
(sjá 9. mynd).
Nýjung í vortískunni eru blúsur
úr ullarknipling, sem fást ofin með
allskonar litum og munstrum. En i
verslunum fæst ágætt ullar-knipli-
garn og flestar stúlkur kjósa að
kaupa það fremur og prjóna úr því
biúsur og vesti, með þeim litum og
litarbreytiugum sem þær óska. Hef-
ir þessi prjónalöngun gripið um sig
öllúm löndum. Notaðir eru gildir
prjónar svo að verkið sækist fljótl.
Að lokum skal það tekið fram, að
blái liturinn hefur sigrað, og svo
lika það, að klukkuhatturinn eða
skemtileg og svolítið skáhöll gerð af
honum hefir sigrast á litla pott-
lokinu, sem hangir á öðru eýranu.
LEIKLIST OG RAUNVERA.
Það mun sjaldgæft, að leikari fær
tækifæri til að sýna á leiksviði at-
riði, sem eru að gerast i hans eig-
in lífi. En örlögin höguðu þvi svo,
qð ítalski söngvarinn Matteo Bruno
varð að gera þetta.
í söngleikahúsinu i Turin söng
hann hlutverk fíflsins Canio í söng-
leiknum „Pajazzo“. Annar þáttur
leiksins var byrjaður en Bruno leið
illa. Hann hafði í nokkrar vikur
íjrunað, að kona hans væri honum
otrú og nú hafði hann fengið sann-
ánir fyrir þvi. Vinur hans einn hafði
Sagt honum það nokkrum mínútum
áður en hann átti að fara inn á
leiksviðið. Þegar hann kom inn leit
hann upp í stúkuna, sem konan átti
að sitja í, en sæti hennar var ault.
ílann sá, að vinurinn mundi hafa
sagt satt: konan mundi nú hvíla í
örmum elskhuga síns!
Hann söng hinn fræga söng Cani-
os til enda og undir eins og hann
hafði slept síðasta tóninum þaut
hann burt á gistihúsið, þar sem
hann grunaði að þau væru. Hann
skeytti ekkert um að gegna Jófa-
klappinu, sem kvað við í húsinu en
hafði staðráðið að fara eins að og
Canio gerir í söngleiknum. A gisti-
húsinu fann hann konu sína og
elskhuga hennar og skaut konuna
þegar til bana og særði hann. Sið-
an fór hann til lögreglunnar og
lýsti víginu á hendur sjer. Fjekk
saga hans svo mikið á dómendurna
að þeir sýknuðu Bruno. Og al-
menningur var á hans bandi. Lengi
á eftir var Bruno ófáanlegur til að
koma fram á leiksvið, en nú heíir
hann sungið hlutverk Canios á ný
og var tekið með ódæmafögnuði.
Dr. Fihlo, suðurameríkanskur
sor segir frá því, að í Rio sjeu menn
farnir að reykja nýtt eiturefni, sem
kallað er Diamba og er talið miklu
skaðlegra en ópíum eða kókaín.
Það svífur á mennina undir eins
eftir fyrsta teyginn og þeir verða
brjálaðir þangað til áhrifin fjara út.
Segir prófessorinn, að flestir di-
ambareykingamenn verði að aum-
ingjum á skömmum tíma,
1) Sæblár útikjóll með mjju sniði.Ermarnar pokaðar um albogann. 2)
Frakki með stórri ,,revers“ og litlu slagi, ófeldu. 3) Barnakápa með Ivö-
földu slagi.