Fálkinn - 20.05.1933, Síða 4

4
F Á L K I N N
Sakleysissönnunin.::....
Það er því miður lítið
íííiman að mjer í kvöld, Cliele-
man, sagði jeg afsakandi.
Jeg skil að það er eitthvað,
sem mæðir þig, háttvirti bjarg-
andi lífs föður mins, svaraði
hái, ungi Kínverjinn með ró-
legu brosi.
Já, jeg er því miður mjög'
raunamæddur, svaraði jeg.
Útaf morðinu á berra In-
igo, hinum háttvirta kaup-
manni?
Þú lest altaf lmgsanir mín-
ar, Cheleman!
Les ekki hundurinn hugs-
anir húsbónda síns? spurði
liinn háttsetti mandarín, foringi
flokksins „Gula beltið“. Það var
ovenjulegt, jafnvel um IGnverja
að sýna óbrotnum leynilögreglu-
manni svona taumlausa virð-
ingu, en Cbeleman meinti þetta
i alvöru. Eins og hann sagði
sjálfur hafði jeg bjargað lífi
föður hans og hver mentaður
Kinverji þykist komast í eilífa
þakklætisskuld fyrir slíkt. Þvi
að það er trúarboð í Kína að
heiðra og virða foreldra sína.
Cheleman hafði greitt þessa
þakklælisskuld mörgum sinnum
og svo var valdi og ábrifum
flokks hans fyrir að þakka, að
hann hafði oftar en einu sinni
hjálpað mjer til að leysa ráð-
gátiir kínverskrar glæpasögu og
fyrir það liafði jeg náð áliti
meðal stéttarbræðra minna.
Morð mr. Inigo i verkfræð-
ingafirmanu Inigo & Ralilen-
back var hinsvegar auðsjáan-
lega hvítra manna verk og
Chelceman var auðsjáanlega
sömu skoðunar, því að hann
minlist á þetta fremur af kurt-
eisi en áhuga.
- Og livað er þáð, sem gerir
þig svo hryggan, Allian? spurði
liann — Er málið ekki ljóst
eins og fótspor í snjónum?
Það var það. Við höfum
náð i okkar mann, Doregaray
og sannanirnar gegn lionum eru
fellandi. Bara .... bara að. ...
Lítill leki nægir lil að
tæma stærsta ker, sagði bann
brosandi. — Það hlýtur að vera
veik uppistaða einbversstaðar í
málinu?
Ilefir þú lesið alt sem blöð-
in hafa skrifað um málið?
- Jeg verð að jála, að jeg
muni hafa gert það slælega,
svaraði hann og brosti. —
Heimspeki hins guðdómlega
Manciusar hefur tekið mig svo
föstum tökum, að jeg liefi van-
rækt að fylgjast með í þessu
morðmáli.
- Gott og vel. Jeg skal með
íau morðum segja þjer hvað
gerst hefir. Mr. Inigo fanst
dauður á skrifstofu sinni fyrir
tveimur dögum. Hann hafði
verið sleginn niður aftan frá
með skrúflykli, einu af sýnis-
hornunum sem lijengu á veggn-
um. Morðið hefir eflaust ver-
ið framið um kvöldið, eftir að
Inigo var orðinn einn i verk-
smiðjunni og það er Doregaray,
sem hefir framið það. Kiley
næturvörður hremdi hann þeg-
ar hann var að klifra yfir múr-
vegginn. Auk þess fanst silki-
vasaklútur með fangamarki
lians hjá þeim myrta.
Látum okkur sjá, sagði
Gheleman, — Þessi Doregarav
er kvnblendingur i aðra ætt?
Hann þagði um stund. — Og ef
jeg veit rjett, þá er hann eins-
konar hugvitsmaður, bætti hann
við hugsandi.
Rjett! Hann er kynbland-
aður og hann er hugvitsmaður
og telur þetta ástæðuna til að
hann var í verksmiðjunni. Hann
hefir vikum saman verið að
reyna að selja Inigo uppfundn-
ingu en Inigo hefir neitað að
tala við hann. Þegar hann vissi
að Inigo var einn í verksmiðj-
unni á kvöldin hefir bann laum-
ast yfir múrinn til þess að rek-
ast ekki á Kiley næturvörð og
hitta Inigo einan.
Talaði hann við Inigo?
- Hann viðurkennir að hafa
talað við Inigo og að hann liafi
verið fokvondur yfir átroðn-
ingnum. Já, bann viðurkennir
að liafa orðið reiður sjálfur, en
segist hafa farið, þegar Inigo
greip símann til að hringja eft-
ir lögreglunni. Ilins vegar sver
hann og sárt við leggur að Inigo
hafi verið lifandi þegar hann
fór.
Athugaði Kiley livort hús-
bóndi hans var lifandi þá?
— Nei, bann bafði ekki hug-
mynd um ódæðið fyri en morg-
uninn eftir, að hann fann lík-
ið. Kiley fór ekki inn til hús-
bóndans þó hann sæi að ljósið
logaði þar inni. Ilann Iijelt að
Inigo væri reiður vegna þess
að Doregarey hafði sloppið inn.
Þessvegna ljet hann Doregarav
fara. Við handtókum liann i
rúminu morguninn eftir, dauða-
drukkinn. Sjálfur segist hann
hafa drukkið til þess að jafna
sig eftir vonbrigðin, en við út-
skýrum þetta á annan veg.
Og það er enginn annar,
sem getur hugsast að hafa drep-
ið Inigo?
Enginn. Allir voru farnir
úr verksmiðjunni. Jafnvel Rahl-
c nback, hinn forstjórinn var
larinn fyrir nokkirum tímum.
’igo, Kiley og Doregaray voru
einu sálirnar í verksmiðjunni.
Iviley grunar enginn. Annars er
enginn vafi um þetta. Dore-
garay var i verksmiðjunni á
þeim tíma, sem læknarnir segja
að Inigo hafi verið myrtur.
Hann reifst við Inigo. Vasaklút-
urinn hans var hjá honum. Og
ástæðan er einsæ. Málið ofur
ljóst.
Og þó efast þú, allsvitandi
Alban. Hversvegna?
Jeg álit að Doregaray hafi
þrifið lykilinn og slegið Inigo
í höfuðið með honum. Lækn-
arnir segja að slegið hafi verið
með hægri hendi, en nú fullyrð-
ir verjandi Doregaray, að hann
hafi ekki getað slegið með hægri
hendi, vegna þess að liann var
skotinn í upphandlegginn í stríð-
inu og getur ekki reynt á hann.
vSannist þetta þá stend jeg illa
að vigi.
Nú mátti sjá undrunina á
andliti Cheleman.
Jæja, nafn þitt og heiður
er í veði, Alban. Það var gott
að þú mintist á þetta. Vertu
hughraustur. Cheleeman sjer
um, að enginn ráðist á heiður
þinn og virðingu.
Vinur minn! sagði jeg.
Jeg skil eklíi vel. . . .
Láttu mig um alt. Þetta
er alt í lagi. Tíu Kínverjar skulu
sverja í rjettinum, að Dore-
garay hafi getað slegið með
hægri hendi.
Jeg varð forviða. — Chele-
man, Irrópaði jeg. — Þetta er
hræðilegt. Heldurðu að jeg vilji
nota ljúgvitni til að bjarga mjer.
— En hvað þú ert enskur i
hugsunarhætti! Og viðkvæmur!
brosti hann rólega. — Vitanlega
er líf svona þorpara alveg verð-
laust. Hann er hvorki ríkur,
voldugur eða mentaður. Hvers
virði er þá hræ hans.
Rjettlætið er fyrir öllu.
Jafnvel morðinginn á heimtingu
á vörn og auk þess jeg er
ekki viss i minni sök.
Kæri Alban, sagði Chele-
man hægt, — jeg fer að efast
um, að þú hafir sagt mjer upp
alla sögu.
Þú lest hugrenningar mín-
ar eins og vant er, svaraði jeg.
— Það er satt, jeg er ekki viss,
eins viss og áður. Vitanlega er
jeg sannfærður um, að Dore-
garay notaði skrúflykilínn á In-
igo. En það eru engin fingra-
för á honum. Og þetta er því
merkilegra sem liann var
smurður i vaselíni. Það sjest
hvar tekið liefir verið um hann
en hvergi nein fingraför.
Hefir Doregarav þá ekki
verið með hanska?
Jú, en er það sennilegt.
Hafi hann verið með hanska þá
bendir það ekki á, að hann hafi
framið morðið í augnabliks æs-
ingi..
Rjett er það. Hanskarnir
henda á að ódæðið hafi verið
framið að yfirlögðu ráði og
Doregaray var ekki svo vitlaus
að drepa þannig manninn, sem
var líklegasti kaupandinn að
uppgötvun hans. Hafði liann
nokkurn hagnað af því að drepa
hann?
Nei. Hafi hann myrt
og alt hendir i þá átt — þá
hefir hann gert það í æðiskasti
en hvernig stendur þá á
hönskunum. Þetta er flókið.
—- Já, ef álitið er að Doregar-
ay sje morðinginn. En hver veit
nema það sje einhver annar, t.
d. innbrotsþjófur.
— Ekkert bendir á það.
En Kiley þá, næturvörð-
urinn ?
— Kemur ekki til mála. Hann
er gamall hermaður, tryggur og
h.eiðarlegur. Ekki er honum
hagur að fráfalli Inigo. Þvert
á móti, þvi að Rahlenback, sem
nú verður aðalforst.jóri, hatar
hann og segir honum upp.
En þessi Rahlenback sjáll-
ur?
Hann kemur heldur ekki til
mála.
Er enginn, sem hefur hag
af morðinu?
— Nei. Við liöfum skoðað
skjöl liins látna. Hann var einn
í heiminum. Rahlenback erfir
vitanlega hlut hans í firmanu
og eignir hans.
Hverskonar maður cir þessi
Rahlenback?
Venjulegur kaupsýslumað-
ur. Gestrisinn og á fjölda kunn-
ingja. Hann stjórnar verksmiðj-
unni en Inigo sá um skrifstof-
una. En það er til ónýtis,
Cheleeman að hugsa um Rahl-
enback.
Og þó gægist hann fram
eins og sár þumalfingur, sagði
vinur minn. Svo tók hann sím-
ann, bað um númer og sagði
fáein orð á ldnversku og skyldi
jeg þar aðeins nafn Rahlen-
backs.
Láttu þjer ekki detta Rahl-
hack í hug. Þjónarnir sáu hann
koma heim um daginn löngu
áður en morðið var framið og
síðan fór hann ekki út fyrir húss
ins dyr, fyr en símað var til
hans eftir morðið.
Þú ert mjög viss um Ralil-
enback, Alban, en getur hann
ekki hafa skropið að heiman
leynilega?
Ómögulegt. Bakhlið húss-
ins er á háum hamrabarmi og
úr glugganum á vinnustofu
hans er hægt að kasta steini
ofan fyrir bergið, 213 fet. Það
fer enginn, en þetta er eina leið-
in, sem liann gat komist út ó-
sjeðtir. Ef hann hefði farið út
um dyrnar varð liann fyrst að
fara fram hjá þjónunum og síð-
an ganga Lumpur Road, sem er
mjög fjölfarin gata, sömuleiðis
að ganga brúna jTir gjána fram
hjá lögregluþjónunum, sem
þekkja hann. Svo þú skilur að
hann hlyti að hafa sjest.
En látum okkur hugsa
okkur, að liann hefði komist
niður í gjána — hefði hann þá
geta komist ósjeður i verksmiðj-
una?
Já, en það nær ekki nokk-
tirr átt. Æfðasti klifrari gæti
*