Fálkinn - 20.05.1933, Qupperneq 5

F Á L K I N N
5
ekki komist niður hamarinn um
háhjartan daginn og því síður i
mvrkri. Annars þurl'um við ekki
að brjóta heilann mn þetta, því
að Röhlenback var heima.
Voru gestir hjá honum?
Nei, hann var að skrifa.
Og jeg veit að hann fór ekki
nt úr vinnustofu sinni, því að
það töluðu fimm manns við
hann i sima, einmitt á þeim
líma, sem morðið var framið,
og þangað til liann fór að hálta.
Ileyrðu þjónarnir hann
síma?
Ekki röddina, vitanlega,
því að þarna er ekki hljóðbærl.
en þeir heyrðu hringingarnar
lrá herhcrgi hans í miðstöðvar-
borðinu. Og auk þess höfðum
við upp á þeim, sem hann tal-
aði við. Rahlenback skrifar
nefnilega allar hringingar lijá
sjer. Svo að þú skilur, að hann
var heima á þvi er ekki
nokkur vafi.
Það hringdi í símann á horði
Chelemans. Hann hlustaði,
lagði svo frá sjer símatólið og
sagði: — Þú ert ekki kunnugur
neinu, sem gæti verið orsök í
að þessi velvirði Rahlenhacli
færi að lmgsa urn morð. Til
dæmis fjárskort. Á hann fvrir
sknldum?
Vissulega. Jeg' hefi athugað
það. Hann hefir góðar tekjur
og skuldar engum neitt.
Er það víst?
Alveg áreiðanlegt.
Þá verð jeg að gerast fyrst-
ur til þess að skemma þessa
fallegu mynd af Rahlenback.
llann skuldar einhverjum Chi-
li-hong 50.000 dollara. Og hann
hefir skuldhundið sig til þess að
grciða upphæðina fyrir lok
þessa mánaðar, annars verður
hann gerður gjaldþrota.
Þetta er ómögulegt. Jeg
liefi aldrei heyrt á það minst.
Og þú hefðir aldrei heyrt
á það minst, ef þú hefðir ekki
bjargað lífi föður mins. Við
Kinverjar erum kannske heið-
ingjar en við höfum hugmyndir,
sem æran veltur á, og þag-
ínælskan er ein af þeim.
Þú ert viss um, að þetta
sje rjett.
Fjelágsmönnum „Crula
heltisins" skjátlast aldrei. Jeg
var að tala við skjalavörð fje-
lagsins. Við höfum levnihækur.
Jeg spurði hann hvort hann
vissi nokkuð athugavert um
Rahlenbach og þetta var svarið.
Rahlenback hafði átt í fífldjörf-
um fjeglæfrum og tapað öllu.
Að eiga að útvega 50.000 dollara
á fáum vikum er sannarlega á-
stæða til að reyna að ná ráðum
yfir firmanu Inigo og Rahlen-
hack og eignum þess.
Já, þetta er næg ástæða,
og mjög athvglisvert. En það
er ómögulegt. Hvernig á Rahl-
enbaek að hafa myrt Inigo með-
an hann sat heima hjá sjer og
símaði í allar áttir. Það er ó-
mögulegf.
Það ómögulega er altaf
Fimleikakepnin nm farandbikar
Osló-Turnforening fór fram sunnti-
daginn 30. apríl, síðgstliðinn. í sam-
kepninni tóku þátt: 10 mcmna flokk-
ur frá íþróttafélagi Reykjavikur
undir stjórn Benedikts Jakobssonar
fimleikakennara og 13 manna flokk-
ur frá Glimufélaginu Ármann und-
ir stjórn Jóns Þorsteinssonar fim-
leikakennara frá Hofsstöðum. Úr-
slit urðu þau að, glímufélagið Ár-
skemtilegt viðfangs, sagði
Cheleeman og þetta er mál, sem
mjer finst gaman að. .leg ætla
að athuga þetta betur — og þú
þú getur spurt Doregarv, sem
nú er nærri kominn i snöruna,
hvort liann hafi þekl Rahlen-
hack og hvorl hann hafi nokk-
urntima minst á uppgötvnn
sina við hann.
Næsta kvöld hringdi Clielee-
man til mín og bað mig um að
koma heim lil sín. ,Ieg fór þeg-
ar af stað. Jeg vildi fá ráðningu
á því hvernig i þessu lægi.
Cheleeman var rólegur að
vanda og fór að tala um kin-
verska trjesknrðarlist, meðan
við hlönduðum okkur whisky.
Jæja, vertu nú ekki að tala
um þetta, heldur um stóra mál-
ið.
.Iá, jjelta ómögulega. Tal-
aðirðu við Doregaray um Rahl-
enback?
Já, hann virtist ekki kann-
ast við hann í fyrstu. Ekki vilja
hlanda honum í málið, því að
Rahlenback hafði tekið honum
vel. Og yfirleitt mátti skilja á
honum, að Rahlenback hefði
viljað kaupa af honum upp-
fundninguna ef Inigo hefði ekki
verið á móti því.
Mjög skritið, sagði Chele-
man og hringdi bjöllu. Indverji
með hornspangargleraugu kom
inn. Veslingurinn átti bágt með
að levna óttanum, sem hann bar
fyrir foringja „Gula beltisins“.
Þetta er Makepeace Thac-
kerv Dass, sagði Cheleeman
mann v<mn kepnina með 5,46,T1
stigum. íþróttafélag Reykjavikur
hlaut 512,87 stig. Þetta er í 5. sinni
í röð sem Ármann vinniir bikarinn.
Dómarar voru Þorgils Guðmunds-
son fimleikakennari Regkholti.
Rjörgiilfur Ólafsson læknir og Hali-
steinn IJinriksson fimleikakennari,
Hafnarfirði. Iíér birtist mynci
af keppendunum. Standandi, tal-
ið frá vinstri: Karl Gislason, Jón
þurlega. Hann er skrifari hjá
Inigo A Rnhlenback. Segðu nú
þessum manni hve hrifinn Rahl-
enback var af uppgötvuninni,
sem Doregaray vildi selja firm-
anu.
Hái herra, það hefi jeg
aldrei sagt. Jeg sagði þvert á
móti að Rahlenback hefði ver-
ið á móti kaupunum. Iiann hló
að uppgötvuninni. Þegar Inigo
gat jjess, að kannske væri gagn
í henni sagði hinn að hún væri
einslcisvirði og að Inigo ætti að
reka manninn út ef hann lcæmi
aftur. Jeg heyrði það með eigin
eyrum og það var þetta sem jeg
sagði þjer.
Hvenær var þetta?
Fyrir fjórum vikum, svar-
aði indverjinn og fór út með
miklum hneigingum.
Heldurðu að hann ljúgi,
mælti Cheleeman brosandi.
- Nei, öðru nær. En þetta er
skrítið, því að það er áreiðanlegt
að Rahlenback var mjög alúð-
legur við Doregaray. Rauð hon-
um meira að segja heim lil sín.
Og vann á móti honum á hak.
Skilur þú tilganginn með því.
Sem óverðugur og gáfna-
sljógur áhorfandi vil jeg álíta,
að Rahlenback hafi fundist
Doregaray hentugur maður til
þess að di'aga athyglina frá
sjálfum sjer viðvíkjandi öðru,
sem hann hafi haft á prjónun-
um.
Já, það er auðvelt að nota
hugvitsmanninn sem verkfæri.
Hann hefir máske talið hann á
að heimsækja Inigo einan og
Guðmann Jónsson, Páll Hallgrims-
son, Ólafur Stefánsson, Ágúst Krist-
jánsson, Sigurður Norðdal, Vigfús
Þórðarson, Gisli Sigurðsson, Þórir
./. Rjörnsson. Sitjandi: Ragnar Krist-
insson, Óskar Þnrðarson, Jens Guð-
björnsson form. félagsins, Jón Þor-
sleinsson, fimleikakennari, Guðm.
Kristjánss. og Steinn Guðmundsson.
espa hann upp gegn honum til
þess að geta notað sjer aðstöð-
una. Rahlenback gat beint grun-
inum af sjer á Doragaray. En
hvað þá um vasaklútinn?
Doregarav hefir kannske
mist hann. En annars er þorp-
ara það hægur vandi að stela
vasaklút af öðrum, vitandi hve
mikils virði lögreglunni er Jiað.
Mikill þorparaskapur
en ínundu að þetta er ágiskanir.
Það er engin sönnun til gegn
Rahlenback. Þvert á móti. Þvi
verður ekki neitað, að Rahlen-
hack sat heima og var að sima
þegar morðið var framið. Og
þetta er ómótmælanleg sönnun,
Cheleeman.
.Ia, það er einkennilegt.
Við eigum eftir að finna mögu-
leika i þessum ómöguleika,
sagði Cheleeman brosandi
Daginn eftir kom Cheleeman
heim til mín: Hvernig líður
því ómögulega, kæri Alban,
spurði hann kankvíslega.
■leg kemst ekkert. Jeg liefi
ent sporhunda mína til að þefa
al' Rahlenback, en árangurs-
laust. Sýknunársönnun hans er
ítviræð.
Tvö lmndruð bræður mín-
ir úr „Gula beltinu" fóru að
gamni sinu niður í gjána i gær.
Komdu, jeg skal sýna þjer hvað
þeir fundu.
Við fórum i skógarkjarrið á
ásnum í gjánni,, þar sem kúliar
hafast stundum við og kynda
élda. Við einn öskuhauginn
stóðu tveir Kínverjar á verði.
Framhald á bls. 7.