Fálkinn - 17.06.1933, Síða 6

6
F Á L K I N N
Sunnudags hugleiðing.
Ótti.
I. Mós. 3: 9—10.
En Gu'ð kalla'ði lil Adams og
sagði við hann: Hvar ertu?
Og hann svaraði: Jeg heyr'ði
rödd þina í aldingarðinum
,og varð hræddur.
Til cr ógurlegt afl, sem heitir
ótti. Þegar liann her að garði
leggur sjerhver gleði og ánægju
á flótta. Reynir þú að flýja hann,
á fák eða hjóli, þá situr hann
ýmist fyrir aftan þig í söðlinum,
cða á stýrinu fyrir framan. Það
er til æfintýri um „önund ótta-
lausa“, en jeg efasl um, að sá
Önundur hafi nokkurntíma verið
til.
Þekkir þú þetta afl? Fyr eða
sí'ðar munt þú komast í kynni
við það. — Á daginn hangir leð-
urblakan i leyni, hreyfingarlaus
og með samanlagða vængi; en í
rökkrinu leggur hún af stað á
hljóðlausu flugi. Með líkum
hætti levnist óttinn í einhverjum
afkima hjartans, meðan sumar-
sólin þín er hátt á lofti; en þeg-
ar kvöldhúmi'ð kemur, þenur
hann út gráu vængina og flögr-
ar ásækinn í kringum þig.
Með hverjum hætti kom ótt-
inn í heiminn? Adam hafði
svndgað. Og þegar skuggarnir
lengdust og kvöldsvalinn kom,
j)á varð hann óttasleginn, er
Guð kallaði á hann. Adam! hvar
crtu? Og hann varð a'ð gegna.
Synd og ótti eru förunautar.
Þegar barnið hefir verið óhlýð-
i'ð, er })að óttaslegið og niður-
lútt. Heiðingjarnir eru síhrædd-
ir. Rökkrið og kvöldnepjan og
óttinn, sem kom upp í aldin-
garðinum kvöldið forðum, j>að
grúfir enn yfir jörðinni.
Adam! livar ertu? Guð kallar
á j)ig inst inni í djúpi samvizk-
unnar, og þú verður að gegna.
En hve oft sagði ekki Jesús:
„Óttist ekki“!
Felum oss i faðmi hans, þá
hverfur óttinn, en hjarta'ð fvllist
friði og fögnuði.
Olf. Ric. Á. Jóh.
Hjarta yðar skelfist ekki.
Trúið á Guð og trúið á mig.
Eg er vegurinn,
sannleikurinn og lífið;
enginn kemur til Föðurins,
nema fyrir mig.--------
Ilver sem elskar mig,
mun varðveita orð mitt,
og faðir minn mun elska
hann,
og til hans munum við koma
og gjöra okkur bústað hjá
honum.
Frið læt jeg eftir hjá yður,
minn frið gef eg yður-------
Hjarta vðar skelfist ekki né
hræðist.
Jóh. U.
Fegursta fjallaleið á íslandi
Útvarpserindi eftir GUÐMUND EINARSSON frá Miðdal.
Ef þið lciti'ð að undralömpum
og óskasteinum við })jóðveginn
j)á hættið að leita á alfara-
vegum.
Leitið heldur til fjallanna og
viðáttunnar um órafjarlæg'ðir, í
hlámóðu sjóndeildarhringsins.
Því óskasteina er eigi að finna
við brákarpolla borganna og
töfralampar liggja ekki á ösku-
haugum.
Hjá þeim, sem leita við þjóð-
veginn þrengist sjóndeildar-
hringurinn með árunum uns
liann verður þrælbundinn inhan
þriggja veggja við þrjár málti'ð-
ir. -
Þegar öngþveiti efnishyggj-
unnar ste'ðjar að fólkinu hrópar
það: Hvernig eigum við að lifa?
Vitandi vel að hamingjuna er
frekar að finna innan um
hvannarætur og við yndi sum-
arvinda, heldur en á strætum og
torgum.
Þeir sem halda að veggir ó-
skapnaðarins sjeu að hrynja yf-
ir sig verða að forða sjer lengra
cn í dyragættina, annars geta
þeir ekki hugsað rólega um
hættuna.
En friðland þeirra, sem vilja
hugsa í næði, og komast í sam-
hand við reginöfl náttúrunnar
cru fjöllin háfjöllin — jökl-
arnir.
Nú fer sólarmánuður í hönd,
þá fara þeir að tygja sig til far-
ar, sem liugsa til fjallanna. En
þeiin þarf að fjölga. Enn eru
þeir svo raunarlega fáir, sem
geta rifið sig upp úr dægurj)ras-
inu og lagt af stað.
Ungir menn, takið hendurnar
úr vösunum og leggið af stað,
ungmeyjar, þurkið af ykkur
púðrið og fylgist með þið eig-
ið að kanna árnar og leita að
nýjum leiðum fyrir eldra fólkið.
Ef einhver gæti haft gagn af
stuttri leiðarlýsingu fyrir sum-
arferð sína, þá ætla jeg að segja
í fáum dráttum frá fegurstu
fjallaleið á Islandi.
Þau 14 sumur sem jeg hefi
ferðast um öræfin, hefi jeg haft
mesta ánægju af þeim slóðum.
Við skulum mætast á Arnar-
vatnsheiði, j)ið getið lagt upp úr
Borgarfirði, frá Húsafelli eða
Kalmannstuhgu um Arnarvatns-
heiði. Líka farið yfir Tvídægru,
cða að norðan úr Vatnsdai um
Grímstunguheiði. Hvar, sem j)ið
tjaldið vi'ð vötnin, j)á leggið mjög
snemma af stað næsta morgun
og stefnið á Stórasand. Sum-
staðar sjáið j)ið vörðubrot gamla
vegarins yfir Stórasand, en ann-
ars er vegur ekki nauðsynleg-
ur. Stefnið við framanvert
Lyklafell við norðausturenda
Langjökuls. Þar getið þið fund-
ið einn fegursta skjaldgíg, sem
til er, gígopið er venjulega liálf-
fult af snjó, en i þeim helmingi
Hrauneyjafoss í Tungná.
sem auður er sjest niður í kol-
svart gímaldið. Skamt fyrir
sunnan gíginú eru Hundsvötn
(ekki á korti); farið fyrir norð-
urenda lengsta vatnsins, því
su'ðurendinn nær upp í jökul.
Vatn þetta er fagurgrænt á lit
og undrafagurt. Stefnið svo fyr-
ir sunnan Helgufell eða hjerum-
hil í suðaustur, uns j)ið sjáið
revkinn al’ Hveravöllum, ef j)ið
komið að Seyðisá, j)á fvlgið
henni uns hún fellur i Blöndu,
því j)ar kemur maður á Kjalveg,
og á j)ví hægt með að finna
Hveravelli ef skygni er vont. —
Gleymið ekki timanum á Hvera-
völlum, ef þið j)urfið að flýta
ykkur, hcldur leggið af stað um
hádegisbil fram Tjarndali til
Fögruhlíða við upptök Fúlu-
kvíslar. Þaðan er best að ganga
á Langjökul eða að minsta kosti
á Rauðkoll hinn syðri. Tjaldið
liátt í Fögruhlíðum, j)ið munuð
aldrei gleyma útsýninu þar ef
skygni er til Hofsjökuls og Kerl-
ingarfjalla, eins blasa skriðjök-
ulfossar Hrútafells við manni
þar. Úr Fögruhlíðum til Ilvít-
árvatns er ekki vandratað, en
gleymið ekki að skoða gljúfur
Fúlukvíslar vandlega. Hvitár-
vatn er nú orðin miðstöð fjalla-
manna, síðan Ferðafélagið reisti
j)ar hinn vandaða skála. Þaðan
er hægt að fara ótal skemtiferð-
ir. En J)ið sem ekki hafið nema
cina viku til umráða getið nú
eina viku til umráða getið’ nú
ekki ferðast lengra, heldur far-
fossi til bygða.
Þeir, sem hafa hálfan mán-
uð eða mcira til umráða halda
áfram til Kerlingafjalla. — Yfir
Jökulfallið eða Jökulkvisl er
farið aðallega á tveim stöðum,
á móts við Gránunes eða þar
sem fallið beygir niður að
gljúfrunum. Vissara vað er á
móts við Árskarð, nokkuð ofar
cn Árskarðsá fellur í Jökulkvísl.
Við Árskarðskofa er undurfag-
urt, en j)ó mega þeir sem hafa
marga hesta ekki liggja þar,
heldur í verinu fyrir austan ás-'
inn, J)ar er meira liaglendi. Ef
sæmilegt er skygni, j)á er sjálf-
sagt að ganga á Kerlingaf jöll,
það er vandalítið, en enginn má
fara þarna um, án j)ess að
skoða hveradalinn, sem Ár-
skarðsá fdlur úr — j)að er ann-
ar mesti líparítgígur á landinu
og vildi jeg kalla hann 1000
hvera-dal.
Úr Árskarði farið j)ið yfir Illa-
hraun til Nauthaga við Hofsjök-
u 1. Það má j)ræða malarhryggi
næstum því yfir hraunið ef far-
ið er hjá Helsingjavötnum, sem
Austurríkismaðurinn fann í hitt-
cðfyrra og skýrði Klakksvatn.
Annars ber Illahraun nafn með
rentu og j)eir sem fara ógætilega
mcga ekki leggja á hraunið,
heldur verða j)eir að krækja
vestur fyrir fjöllin enda þótt það
muni 4r—5 tímum. ■*
Nauthagi er eins og Hvítár-
nes Gozenland öræfanna, Þar er
stargresið meterhátt, volgar t
laugar og stórfenglegt iitsýni,
hvergi er betra að ganga á Hofs-
jökul en j)aðan. Þó má enginn
fara upp á jökulinn án öryggis-
lcaðals og minst 3 menn saman.
l'r Nauthaga er liægt að fara
inn að Arnarfelli hinu mikla og
til baka aftur á einum degi og
þó er tími til að ganga á Arn-
arfell. A leiðinni inn að Arn-
arfelli er mesta blómaskrúð á
íslandi og stórfddur jökulruðn-
ingur, ])ví jökullinn liefir gengið
lil haka um 200 metra nú á síð-
asta áratug. Af Arnarfelli sjer
maður nærfelt um land allt og
upptök Þjórsár liggja sem silfur-
net við fætur manns. Til beggja
handa jökulskriður, sem ýta á
undan sjer miljónum tonna af
grjóti. Þjórsá — j)róttmesta og
ægilegasta vatnsfall landsins á
hjer upptök sín í íshdlum og
sprungum. Arnarfell klýfur jök-