Fálkinn - 17.06.1933, Side 11

F A L K I N N
11

i
Hans og Jakob.
Mamma hans Hans litla var dáin
fyrir mörgum árum og nú var faðir
hans horfinn líka. Hann stóð alger-
lega einn uppi í heiminum og átti
enga ættingja. Hann átti ennþá
heima í litla húsinu foreldra sinna,
sem stóð skamt fyrir utan allstór-
an bæ, en bæjarstjórnin hafði í
hyggju að koma honum fyrir hjá
srnið, sem álti þarna heima, en
þangað langaði Hans sist af öllu að
fara. Hann vr fjóartán ára og þótt-
isl geta sjcð l'yrir sjer sjálfur.
smákerru, er það ekki? hugsaði
Ifans og leit á hundinn, en hann
veifaði rófunni einstaklega ánægju-
lega.
Og nú fór drengurinn að hugsa
j.etta mál nánar. Hann fór snemma
að hátta um kvöldið og vaknaði í
iiýlið um morguninn eftir og labb-
rði langt upp í sveit til garðyrkju-
manns, sem hann þekti og keypti
hjá honum körfu fulla af grænmeti
l'yrir siðustu peningana sem hann
átti og tvær minni körfur fjekk
Ilvað tekur nú við?
Hans var nýkominn heim frá þvi
að fylgja föður sínum til grafar og
nú sat hann grátandi inni í stofu
og hallaði höfðinu með svörtu lokk-
unum upp að hundinum sínum,
honum Jakob, sem var alveg eins
dcikkur á hárið og hinn. Hundurinn
gat ekki grátið, en það leyndi sjer
ekki á augunum í honum að liann
var raunamæddur lika. En Hans
var þó miklu raunamæddari, því
að ofan á söknuðinn bættust áhyggj-
urnnr l'ýjnir því, að hann mundi
ekki geta haft ofan af fyrir sjer og
Jakob —• og hvað mundi þá verða
af honum?
Ilann gat ekkert liaft upp úr þvi
j)ó að hann reyndi að selja hús-
gögnin, því að þau voru svo lítil-
fjörleg að enginn mund'i vilja kaupa
])au, en ein myndin, sem hann
átli var þó þannig, að hann gat sclt
nágranna sinuin hana fyrir 20
krónur. Hann mundi geta borðað
sig saddan l'yrir þá peninga i
nokkra daga, en hvað mundi þá
taka við? barna sat hann og var
að brjóta heilann um þetta, þegar
hann he>rrði hrópað úti á götunni:
Kartöflur! Rófur! Blómkál — Alt
glænýtt. Og hann heyrði hvað sal-
an gekk vel úti á götunni.
Jakob urraði, en þá mintist Hans
1 >ess alt í einu, að grænmetissalinn
mundi hafa hund fyrir kerrunni
sinni.
Þá g.etir, sem besl dregið
hann líka og silaði þær upp og
hengdi á hundinn. Svo hjeldu þeir
samferða inn í bæ og fóru að versla.
l’ólki gast vel að þessum röska
dreng og börnin þyrptust að hon-
um, hvar sem hann fór og keyptu
af honum ávexti og þegar dagur var
að kveldi kominn hafði hann sell
alt grænmetið sitt og hafði talsvert
meiri peninga í buddunni en hann
hafði haft um morguninn.
Kunningjarnir tveir, hann Hans
og hann Jakob seldu nú dag eftir
dag. Það var ósk Hans að geta keypt
sjer fallega kerru, en hún kostaði
150 krónur og það voru nú miklir
peningar. En þvi varð Hans fegn-
astur að bæjarstjórinn hafði lofað
hoiium að vera áfram i gamla hús-
inu, því að hann hafði sjeð, að hann
gal sjeð fyrir sjer sjálfur.
Svona leið heilt ár, og hvort sem
hann snjóaði eða rigndi þá brást
|)að ekki að þeir Hans og Jakob
hjeldu venjulegu áætluninni um bæ-
inn og urn vorið hafði hann eign-
st þessar 150 krónur, sem hann
þráði mest. Og nú keypti hann
kerruna og Jakob fjekk flunkuný
ktýgi. Hans var hróðugu á svip-
irnir þegar hann ók fyrstu ferðina
tim göturnar með pýja vagninn
sin n.
Svona liðu finnn ár. Jakob var
altaf jafn sprækur og Hans var orð-
inn nær fullvaxta maður og nú
Fljótur og
auðveldur
þvottur
með
Rinso
Það er ljett verk að þvo þvott.
Þegar Rinso er notað. Leggið
þvottinn í Rinso-upplaustn nætur-
langt, og næsta morgun sjáið
þjer, að öll óhreinindi eru laus
úr honum yður að fyrirhafnar-
lausu. Þvotturinn þvær sig sjál-
fur, á meðan þjer sofið. Rinso
gerir hvítann þvott snjóhvítan,
og mislitur þvottur verður sem
nýr. Rinso verndar þvottinn frá
sliti og hendur frá skemdum,
því alt nudd er óþarft.
Reynið Rinso-aðferðina þegar þjer
þvoið næst, og þjer notið aldrei
gamaldagsaðferðir aftur.
Rinso
VERNDAR HENDUR,
HELDUR
ÞVOTTINUM
ÓSKEMDUM
M-R 79-33 IC
R. S. HUDSON LIMITED, LIVERPOOL, ENGLAND
I>að sópaði að Ilans og Jakobl
hafði hann sparað sjer 1800 krónur.
En þá komu erfiðir timar hjá þeim
báðum. Hans var kvaddur í herinn
og á meðan hann væri þar varð
hann að koma Jakobi fyrir hjá
hónda einum, sem átti dóttur, er
var 17 ára, og hafði hún lofað að
vera góð við hundinn og fara vei
með hann. Hans var meira en eitt
ár í hernum, en honum var það
huggun að vita, að hundinum liði
vel.
Þegar hann kom heim úr herþjón-
ustunni hafði hann með sjer fallegt
sjal, sem liann hafði keypt handa
stúlkunni. Hún tók honum vingjarn-
lega þegar hann kom að sækja
hann Jakob sinn. Hann var orð-
inn fallegur og strokiiin eftir alla
hvildina.
—• Hvernig á jeg að komast af
án hans? sagði stúlkan og klappaði
hundinum.
Það verður víst ekki ljett, en
við þr.jii gætum orðið saman áfram,
sagði Hans.
Þetta fanst stúlkunni viturlega
mælt og foreldrum hennar gast líka
vel að honum Hans því að þetta
var mesti efnismaður. Og það var
ómögulegt að segja, að hún fengi
slæma giftingu. Hans keypti sjer
hest og vagn og gat nú annað miklu
Frh. á næstu bls.