Fálkinn - 15.07.1933, Blaðsíða 12

12
F Á I, K I N N
SIvÓLASKIPIÐ LEGGUR í FERF>
Síðan Danir niistu skólaskipið
„Köbenhavn“ hafa þeir ekki ált
neitt slórt eða fullkomið skótaskip
fyr en nú nýlega, að „I)aninark“
var fullgert fyrir sköinnui. Nýlega
lagði þoð af stað i langferð með
80 nemendur og var fjöldinn allur
viðsladdur af œttingjum og vinum
til að kveðja þá. Öðru inegin á
myndínni sjest faðir vera að kveðja
drenginn sinn en hinu ínegiu neni-
endurnir í bátnum, sem flutti þá
út í skipið.
Frh. af hls. 5.
Þetta eru skrambans
margar milur, segir sá nýkomni.
Hvort liann hefði farið leið-
ina sjálfur?
Ójá, ætli ekki það.
Ifvað varstu marga tima
á leiðinni?
Ja, það man jeg nú ekki,
<‘ii yfir um komst jeg.
— Og hvar á maður að fara?
Þú átt að ganga þarna inn
á í'jall og svo beygirðu fyrst
lil vinstri og svo til hægri og
svo gengurðu heint áfram og
svo ferðu á milli tveggja greni-
trjáa og svo stiklarðu yfir læk
og svo ferðu aftur til vinstri og
beygir fyrir birkihríslu til liægri
og svo gengurðu beinl áfram
þangað til þú kemur að bæ, og
þar geturðu spurt um beimisln
leið ofan í bygð.
Salomon bygglr
musíerið.
Ritningin segir frá því, að Saló-
mon konungur hafi gerl samning
við Hiram konung í Tígris, um að
fá við til musterisbyggingarinnar, og
hafi Hiram konungur lofað honum
sedrusviði, frá Libanon og skyldi
hann koma efninu til sjávar, en
Salómon átti að sjá um flutninginn
á viðnum, til Jerúsalem.
Híram konungur setti það upp við
Salómon, að hann tjeli sig hafa vist-
ir handa húsi sínu, og gaf Salómon
Hiram konungi tuttugu þúsund mæla
hveitis, og tuttugu mæla af steyttu
viðsmjöri — árlega og var nú golt
á með þeim konungum.
Við flutninginn á spituin þessum,
er sagt að Salómon hafi haft sjötiu
þúsund lestarmenn og áttatíu þús-
und manns, á fjatlinu, til þess, að
liöggva við og grjót, auk umsjónar-
manna, yfir verkinu, sein voru þrjú
þúsund og þrjú hundruð, — og
konungurinn bauð, að jieir skyldu
höggva stóra og koslulega steina, til
grundvallar hússins. Og byggingar-
menn Salómons og Hirams og Gil-
bitu hjuggu þá, og bjuggu undir við-
inn og steinana og svo er sagt, að
þegar musterið var hygt, hafi hvorki
heyrst axar nje hamarshljóð frá hús-
inu. Svo vel voru steinarnir áður
tilhöggnir. — Og hann klæddi vegg-
ina að innan með sedrusvið, frá'
gólfi upp að þaki svo hvergi sá í
stein, voru þeir allir að innan með
útskornum kerúbum úr pálmaviði
og útspringandi blómum. Síðan fóðr-
aði hann alt —- bæði veggina og
gólfið, með dýru gulli, svo að alt
húsið var gulli búið. En insta parl
hússins, gjörði hann svo, að þang-
að mætti flytja lögmálsörk drottins,
og var það hið allrahelgasta, gjörði
hann þar tvo kerúba úr oliuvið, alla
gulli búha, sem breiddu úl vængi
í húsinu svo að vængur annars
þeirra nam við vegginn, og mættusl
vængir þeirra í miðju húsinu. — Átli
sáttmálsörk Drottins að standa und-
ir þeim, og þeir að hylja hana með
vængjum sínum, - og Salómon var
í sjö ár, að byggja musterið, og hann
tilbjó lika hið mikla ker úr kopar,
líu álna frá einum barmi til ann-
ars, og þrjátiu álna ummáls. Stóð það
á tólf steyptum nautum, sneri þrjú
til austurs. — Þyktin á því, var þver-
hönd og barmarnir sem á hikar setl-
ir Jiljublómum. Stóð ker jietta i hin-
um mikla musterisforgarði, hægra
megin, austantil og var kallað eir-
kerið. Lika gerði Salómon öll áhöld-
in í húsi drottins, gullaltarið. Skoð-
unarbrauðaborðið, ljósahjálmana,
skálarnar, reykelsiskerin og glóðar-
kerin —- att úr skíru gutli. Var þann-
ig lokið öllu verki á húsi Drottins,
þá samansafnaði Salómon konungur
til sín i Jerúsalem, öllum öldungum
ísraels, öllum foringjum ættanna til
þess, að flytja þangað sáttmálsörk
Drottihs — úr Davíðshorg, það er
frá Síon, og prestarnir fluttu þang-
að örkina, samkundutjaldið og öll
þess áhöld og Salómon og allur ísra-
elslður, gengu fyrir örkinni og fórn-
færðu sauðum og nautum, er ekki
varð talið og reiknað fyrir fjölda
sakir. —• Og prestarnir báru sáli-
málsörkina á sinn stað, inn í hið
alla helgasta, undir vængi Kerúli-
anna o. s. frv.
Og konungurinn og allur ísrael
færði Drottni fórnir og Salómon
flulti þakkarfórn, tutlugu og tvær
þúsundir nauta og liundrað og tutt-
ugu þúsundir sauða, og hjelt öllum
Israel hátíð. — Þannig vígðu þeir
hús Drottins þann sama dag.Og fólk-
ið blessaði konunginn og fór burt
lil tjaldbúða sinna, glatt og með
glöðu geði af ö 11u hinu góða, sem
Drottinn hafði auðsýnt ísrael.
Og konungur bygði sjer líka mik-
ið hús af við frá Líbanon, með mörg-
um og miklum forgörðuin, byrgjum
og stólpagöngum. Og í dómsforbyrg-
inu, þar sem hann dæmdi, Ijet hann
gera mikið fílabeinshásæti, sem
hann bjó skíru gulli, voru setl slig
upp í liásætið, og tvö ljón stóðu við
hliðarbríkur jiess og tólf ljón á þeim
sex stiguin til beggja hliða. Því-
líkt hefur ekki verið gerl i nokkru
konungsriki. — Líka ljet konung-
urinn Salómon gjöra fimm hundruð
skildi af drifnu gulli, og hengdi þá
upp i höll sinni, og öll drykkjarker
konungsins voru úr gulli, og öll bús-
gögn i liúsi hans. Ennfremur er sagt
l'rá því, að Salómon, hafi haft skijj
i förum, með völdum sjómönnum.
Ljet liann það ganga lil Ofir og
Hvítara Ijereft
á einfaldari hátt—
aðeins suða
Nú getið þjer hent eða brent þvot-
tabrettinu, það er óþarft, þjer þurfið
ekki lengur að nudda eða þvæla
ljereftinu. Radion, hið undursam-
lega nýja súrefnis þvottaduft, gerir
ljereftið hvítara á tuttugu minútum,
en það varð áður, eftir margra tíma
erfiða vinnu. Þjer blandið Radion
með köldu vatni, látið það í þvotta-
pottinn, og fyllið eftir þörf. Leggið
svo Ijereftið í og sjóðið í tuttugu
minútur. Þjer þurfið svo aðeins
að skola þvottinn og þjer munuð
undrast árangurinn.
Súrefnis verkan Radions, þvær jafn-
vel silki, ull og litað efni, ef notað
er kalt vatn. Fáið yður Radion i
næsta þvott.
BLANDA, — S JÓ-DA, — SKOLfl,
— það er alt
sótli þangað gull, silfur, íbenholí,
filabein, apaketti og páfugla. —
Og Solómon hafði hús fyrir fjöru-
tíu þúsund vagnhesta, og tólf þús-
und veiðimenn. Haiin hafði tólf
ljensmenn yfir öllum Israel, sem
ljetu I i 1 vistir handa konunginum og
búsi hans, og öllum sem sátu við
borð hans, og ljetu ekkerl vanla.
Álli hver þeirra að veila lionuín vist-
ir einn mánuð. Og Salómon hafði
daglega til matar nítíu mæla ínjöls,
líu alda uxa, og tuttugu haggengna
uxa og hundrað sauði, fyrir utan
hirti, rándýr, steingeitur og alifugla
o. s. frv.
Þannig var Salómon meiri en allir
konungar jarðarinnar að auðlegð og
visku, og menn frá öllum löndum
girntust að sjá hann, og heyra þá
speki sem guð hafði gefið harta
hans. Og hver maður kom með gáfu
sína, silfur og gullgripi, klæði og
vopn og ilmjurtir, hesta og múlasna,
ár eftir ár. Og sem drotningin al'
Saba, heyrði orðstír Salómons, og
nafn Drottins, kom hún lil Jerúsa-
lem, með mjög miklum skara, með
úlfalda, sem báru ilmjurtir, gull mik-
ið, og dýra sleina, og er hún kom
lil konungs, lalaði liún við hann
all, sem henni bjó i skapi.
En sem Salómon gjörðist gamall,
varð andi hans, þreklítill og konur
hans sneru hjarta hans lil annara
guða — því að hann uiini mjög út-
lendum konum.
Tlieódúr Friðriksson.
o •'H.r • ■••N.r • "lu.-• •-■«..•• ■•%.• • -■•»(.- •■•««»..■• O ->nu- • ■••,.■ O ^
Drekkiö Egils-öl •
• .-ilu. • -•%, • "%>• • ■"Hb. • ■•%.■ •%. • **U^ • “Hfc. • • ■••%. • “Uu- • •"«»■ •