Fálkinn - 03.02.1934, Síða 4

4
F Á L K 1 N N
Dr. Knud Rasmussen
Dr. Knnd Rasmussen, sem nti er nýlátinn.
Sunnudags hugleiðing.
Úr ánauð.
II. Mós. 12:7, 11—12.
Þá skuluð þjer taka nokkuð
af blóSinu og rýða því á báða
dyrustafina. . . . Þjer skuluð
vera gyrtir um lendar, hafa
skó á fótum og stafi í hönd-
um; það eru páskar Drottins.
Því að þessa sömu nótt vil
jeg fara um Egiptalaííd og
deyða alla frumburði....
Latisn tsraelsmanna undan á-
natið Egipta, lausnin undan
heimsókn dauðans á heimiluni
þeirra „vökunóttina lielgu“, það
ei frumstofmm páskanna meðal
Gvðinga og dýrleg fyrirmyndun
hinnar heilögu kvöldmáltíðar.
Sjá, enn þann dag í dag fer
engill dauðans um öll ríki ver-
aldar og „slær alt hvað fyrir er“,
ljós og líf, frið og gleði. En þar
sem páskalambinu er slátrað, þar
gengur lnmn fram lijá nú,
eins og kvöldið forðum í Egipta-
landi.
Ut úr laiuti ánauðarinnar,
burtu þaðan, sem byrðarnar
þyngja og böndin særa! Það er
lausnin. Sjertu ferðbúinn, þá
gakk þangað inn, sem páska-
lambinu mikla er slátrað, rjóð
Llóð þess á dyrustafi hjarta þíns,
og sjá, engill dauðans gengur
fram lijá þjer.
Þótt dauðinn bregði beittri sigð,
()g brátt að mjer hann snúi,
Ei voði sá mjer veldur hrvgð;
Jeg veit á bvern jeg trúi.
En reyndin verður all of oft
sú — er ekki svo? — að æfi-
leiðin liggur um vatnslausar og
hrjóstugar eyðimerkur, þar sem
liætturnar vofa yfir og beita þarf
allri orku til að komast áfram
heilu og liöldnu. Þessvegna safn-
ar Guð okkur saman við náðar-
borðið, til þess að við öðlumst
J;ar þrótt til ferðarinnar, eins og
Israelsmenn forðum, við hina
fyrstu páskamáltíð.
Þú, sem ert hræddur við dauð-
ann, rjóð blóði páskalambsins
frá Golgata á dyr þínar og leit-
aðu styrks í kvöldmáltíðinni, til
að gela barisl trúarinnar góðu
baráttu og fullnað skeiðið (II.
Tim. 4: 7).
E. Borregaard Á. Jáh.
Vökunóttin helga.
ísraelsmenn standa ferðbúnir
meðan Jreir neyta páskalambsins.
Gleðin ljómar á hverju andliti.
Hvað veldur gleði þeirra? Þeir
biða eftir skipun Drottins um að
leggja af stað — losna undan á-
nauð Egifta fyrir fult og alt. Þeir
treysta því hiklaust, að engill
dauðans fari fram lijá liúsum
Jieirra, af því að þeir hafa roðið
blóði páskalambsins á dyrnar,
samkvæmt boði Guðs.
Hve fögur og ógleymanleg
fyrirmyndan þess, að sá, sem
Iiiklaust trúir á friðþægingu
Krists, getur ætið verið glaður
og öruggur, af þvi að hann veit,
að blóð Jesú Krists, Guðs Sonar,
hreinsar oss af allri synd.
Á. Jóh.
Rjett fyrir jólin rnisti danska
Jijóðin einn af sínum mætustu
mönnum, víking, sem þó hann
dæi í blóma lífsins hafði unnið
svo mörg afrek og góð, að róm-
uð voru um allan heim, mann
sem dó öllum á óvart frá starfi
sem var mikið en virtist þó ekki
vera nema hálfnað. Þessi maður
var dr. Knud Rasmussen land-
könnuður og rithöfundur og
fróðasti maður sinnar samtíðar
um líf og háttu Eskimóa.
Ilann andaðist á sjúkrahúsinu i
Gentofte aðfaranótt 21. desem-
ber eftir langvinn veikindi, sem
hann hafði tekið í Grænlandi í
sumar. Varð hann skyndilega
veikur í Angmagsalik og var
fyrst lialdið, að liann hefði feng-
ið eitrun i sig af kjöti. Var hann
þá fluttur á næsta sjúkrahús, en
jjað var í Julianehaab, um 800
km. leið frá Angmagsalik, og
komst þar undir læknishendur,
fárveikur af inflúensu og lungna
bólgu en hjarnaði við næsta liálf-
an mánuð og fór til Kaupmanna-
liafnar með „Hans Egede“ og
og lagðist á amtssjúkrahúsið í
Gentofte. Þar batnaði lionum
svo, að fjölskylda hans var farin
að vona, að hann kæmist heim
fyrir jólin, en |)á skifti um.
Lífsþrótturinn var Jjrotinn.
Æfisaga dr. Knud Rasmussens
er lengri en svo, að hún verði
sögð í stuttri blaðagrein, nema
aðeins sje stiklað á Jjví stærsta.
Hann var fæddur í Jakobshavn
í Vestribygð 7. júni 1879 og var
faðir Iians prestur þar. Síra Chr.
Rasmussen var kvæntur Louise
Fleischer, en móðir hennar var
grænlensk en faðirinn norskur
kaupinaður. Hann ólst upp í
Grænlandi bernskuár sín og
lifði sig Jjegar inn í þjóðlíf Eski-
móa, en siðar varð faðir lians
prestur í Danmörku og geklc
Knud þar á latínuskóla og varð
stúdent árið 1900. Það ár kóm
hann til íslands i för dönsku
lúdentanna, en sumarið eftir
fór hann í fyrstu förina, er segja
má að hafi haí't vísindalegt
markmið lijá honum, til Lapp-
lands, í þeim erindum að kynn-
ast hreindýrarækt, því að hon-
um hafði bugkvæmst að Græn-
lendingar gæti liaft mikið gagn
af hreindýrum og vildi, að Dan-
ir flyttu dýr frá Lapplandi Jjang-
að. Byrjaði því snemma álmgi
hans fyrir grænlenskum málefn-
um og sá áhugi dvínaði aldrei.
Fyrstu vísindalegu Grænlands-
för sína fór dr. Rasmussen með
Mvlius-Erichsen skáldi og Har-
ald Motke málara til Norðvestur-
Grænlands 1902 til ’04. Var för
þessi nefnd „Den litterære Grön-
landsekspedition" og markmið
hennar var að rannsaka siði al-
skektra Eskimóaflokka, safna
vísum og sögum þeirra og því
um líku. Dvöldu þeir fjelagar
heilan vetur uppi í Yorkhjeraði,
óraveg' fyrir norðan hinar eigin-
Jegu bygðir. Þarna stofnsetti
RasmusSen síðar Tbule-nýlend-
una ásamt P. Freuclien. Árið
1905 starfaði bann að undirbún-
ingi breindýraflutnings til Græn-
lands, en árið 1900—’08 dvaldi
hann ýmist í nýlendunum dönsku
eða meðal binna afskektu Eski-
Myncl þessi vav
tekin fyrir Fálk-
mui af dr. Ras-
mnssen vorið
1929 er hann
dvaldi hjer og
flutti fyrirlestra
við háskúlann.
t