Fálkinn - 10.08.1935, Blaðsíða 3

F Á L K 1 N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjóvar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvœmdastj.: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstufa:
Bankastræti 3, Reykjavík. Simi 2210.
Opin virka ilaga kl. 10—12 og 1—fi.
Skrifstofa i Oslo:
A n t o n Schj.ö'thsgadc 14.
Blaðið kemur út hvern laugardag.
Askriftarverð er kr. 1.50 á mánuði;
kr. 4.50 á ársfjórðungi og 18 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftanir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millimeter.
Herbertsprent prentaði.
Skraddaraþankar.
Kæri faðir minnl Jeg skrifa þjer
þó að þú sjert horfinn hjeðan fyr-
ir 30 árum. (Jr heimkynni þínu
hiijumegin vona jeg að þu sjáir þess-
ar Iínur. Jeg finn að það er ýmis-
legt sem jeg þarf að segja þjer,
ýiííislegt sem jeg ekki skildi þegar
jeg var barn á heimili þínu eða var
of heimskur til að geta sagt. Það er
fyrst nú, eftir að jeg hefi gengið í
harðan og kaldan skóla æfinnar,
uð jeg skil tilíinningar þínar.
Oft hlýt jeg að hafa reynt á þol-
inmæði þina. Jeg var hræðilegur
bjáni. Jeg var sannfærður um að
jeg væri vitur en nú veit jeg hve
smár jeg var í samanburði við ró-
lega þroskaða og heilbrigða visku
þina.
Mest af öllu langar mig til að játa
verstu synd mína gegn þjer, en hún
var sú, áð mjer fanst stundum að
þú skildir mig ekki. Nú, þegar jeg
líí til baka, sje jeg að þú skiklir.
Þú skildir mig hetur en jeg skildi
sjálfan mig. Viska þin umkringdi
mig eins og úthafið umkringir eyj-
uná.
Og hvað þú varst þolinmóður.
Þrunginn af ást og fyrirgefningu.
Og, hvað þú reyndir oft að komast
nær mjer, vinna trausl mitt, verða
fjelagi minn. Jeg skil þettu nú.
En jeg vildi það ekki. tíat það
ekki. En það er rauhalegt — rauna-
legur inúr, sem ris milli föður og
sonar og. milli árangurslausra til-
rauna þeirra til að komast yfir múr-
inn eðá gegnum hann!
Jeg vildi óska, að þú værir hjer
nú,- hinumegin við borðið þar sem
jeg sit og er að skrifa, þó ekki væri
nema klukkutíma. Þá gæti jeg sagt
þjer að nú er enginn múr framar til,
að'jeg skil þig að fulíu og vildi óska
að jeg væri orðinn harn og væri
hjá þjer. Því nú veit jeg hvernig jeg
ætti að vera þjer til yndis. Nú veil
jeg hvernig tilfinningar þínar voru.
Það verður nú ekki langt þangað
til jeg kein yfirum lika og jeg held
að þú verði’r fyrstur til að rjetta
mjer hendina og hjálpa mjer upp
brekkuna. Og jeg ætla að nota fyrstu
þúsund árin eða meira, til þess að
sýna þjer, að hvorki harmur þinn
yfir mjer nje þrá þin eftir mjer,
hefir orðið til ónýtis. Það hefir
kostað nokkur ár fyrir son þinn —
og alla syni upp á vissan hátt — að
komast til sjálfs sín; en nú skil jeg
alt.
Nú veit jeg að það ríkasta og
mesta á jörðinni, og það sem sist er
skilið er föðurleg ást og viðkvæmni
íslendingar heyja knattspyrnu í Þýskalandi.
Á miðvikudaginn var ljet úr
Reykjavíkurhöfn tuttugu manna
flokkur ungra inanna og frækinna á
íslenska vísu. Voru það knattspyrnu-
mennirnir okkar, sem nú eru á leið
til Þýskalands til þess að eiga þar
leik við fjölmennustu þjóð Vestur-
Evrópu. Stærðarhlutfall þjóðanna er
um fiOO gegn einum, þó 11 gangi á
völlinn til leiks frá hvorri hlið, og
er því að vísu ekki von um, að
sendimenn vorir geri sigurvinninga,
á beinan mælikvarða. En óbeinlims
geta þeir gert það, eigi að síður.
Með því að sýna drengilegan leik
og með prúðmannlegri framkomu
getur hinn íslenski flokkur unnið
Islandi stór-gagn meðal hinnar vold-
ugustu germönsku þjóðar, og efasl
enginn um, að þeir sjeu sjer þess
hlutverks fyllilega meðvitandi. Og
þá er ininna um hitt vert, hvort
mörkin verða mörg eða fá í leik-
unum. Drenglyndur maður fær al-
drei níð fyrir ósigur sinn. Og á því
eiga íslendingar að sigra að svo
stöddu.
Þessi för er gagnheimsókn íslend-
inga við heimsókn hinna þýsku
knattspyrnumanna núna fyrir nokkr
um vikum. Hinir þýsku gestir urðu
hyers manns hugljúfar, fyrir prúð-
mannlega framkomu og prýðilegan
leik, svo að flestum ef ekki öllum
ber saman um, að heiinsókn þeirra
hafi verið sú, sem mestan árangur
hafi borið til eflingar iþróttarinnar
hjer á landi. Þar skeði það merki-
iega fyrirbrigði, að enginn kritur
kom fram, eins og stundum hefir
orðið við erlendar heimsóknir hjei
álðúr, óg í öðru lagi það, að fólk
mun varla hafa dáð knattspyrnu-
leik nokkurn jafn einhuga, og þann,
sem þessir síðustu gestir áttu leik-
inn í að hálfu.
„Nordische tíesellschaft" sjer um
móttöku knattápyrnumannaijna i
Þýskalandi og hefir fyrirhugað þeim
glæsilega ferð, sem hlýtur að verða
þeim til ánægju. Verða kappleikirn-
ir- í Þýskalandi fjórir, en jafnan
hagað svo til, að milli leikjanna
verði bæði ferðalag og hvíldardagar,
svo að flokknum fari ekki líkt og
sumurn flokkum, —- hvort heldur er
í söng eða íþrótt — sem farið hafa
lil útlanda, að þeir sjeu orðnir
dauðþreyttir eftir tvo fyrstu dagana.
---- Fyrsti kappleikurinn verður i
hinni frægu listaborg Dresden þ.
18. þ. m., hinn næsti í Berlin 21. þ.
m„ sá þriðji í Oberhausen 25. þ. m.
og sá síðasti i Hamborg 28. ágúst.
Fyrsta kappíeiknum, í Dresden 18. ág.
nfunu íslenski hlustendur fá tæki-
færi til að fyigjast með i útvarpinu.
Af þeim tuttugu mönnum, sem í
förinni eru, eru 16 í sjálfum knatt-
spyrnuflokknum, aðalmenn eða vara
inenn. Hinir fjórir eru: farárstjór-
inn, tíisli Sigurhjörns'son, sein átti
frumkvæðið áð þessari gagnkvæinu
heimsókn og sem hefir, með tilstyrk
vina sinna í Þýskalandi, tekist að
undirbúa hana prýðilega. 2) Pjetur
Sigurðsson háskólaritari, hinn forn-
frægi „back“ af íþróttavellinum hjér
og síáhugasamur íþróttamaður. Hann
verður fulltrúi í. S. í. í förinni. 3)
Friðþjófur Thorsteinsson, sá knatt-,
spyrnari (einkum heint í mark!),
sem mestur ljómi stóð af hjer fyrr-
um meðan hann var á ljettasta
skeiði. Hann verður þjálfari flokks-
ins í stað Guðm., Ólafssonar, hins á-
gæta knattspyrnufrömuðar, sem
þjálfað hefir liðið, en gat ekki farið
vegna forfalla. 4) Guðjón Einarsson
knattspyrnudómari, sem er sjerstak-
lega bóðinn í förina af „Nordischc
tíesellschaft“.
Hátíð verslunarmanna.
Eggert tíriem frá Viðey flytur ræðu að Lögbergi.
Karlakór K. /•'. U. \I. syngur í Almannayjá.
Siðan breytt var tilhöguninni um
frídag verslunarmanna í þá átt, að
að hann skyldi jafnan vera fyrsti
mánudagur í ágúst, í stað þess að
hann var bundinn við mánaðardag-
inn 2. ágúst, hinn forna „þjóðminn-
ingardag", sem hátiðlegur var hald-
inn um land alt, þangað til 17. júni
og 1. desember komu til sögunnar,
hífir frídagur verslunarmanna jafn-
an verið sannkölluð hátíð stjettarinn
ar. Verslunarmenn gerðu hinn gainla
og löngun til að hjálpa. Því að nú
á jeg dreng sjálfur.
Það er hann sem er orsök í, að
jeg óska mjer til þín aftur og þrái
að falla að fótum þjer.
Frank Crane.
þjóðminningardag að sínum hátíðis-
degi, og eftir að hann var ákyeðinn
1. mánudag í ágúst óx þeim hátíða-
höldum ásmegin, því að þá áttu
hlutaðeigeudur tvo frídaga í röð og
laugardagskvöld áð auki, því að
farið var ])á, að loka skrifstofum og
verslunum fyr á laugardögum en
aðra daga.
Siðan svo skipaðist hefir Versl-
unarmannafjelag Reykjavíkur jafnan
haft mikinn og góðan undirbúning
undir fagnað stjettarinnar þessa
daga, og notað þá til að fara úr
höfuðstaðnum, hrista af sjer rykið
og njóta margvislegra skeintana. En
aldrei hefir viðbúnaður verið eins
mikill og nú á síðustu hátíð, enda
aldrei jafn mikil þátttaka.
Siðasta vej’slunarnianhahátið var
haldin á Þingvelli. Og á laugardag-
inn var tók fólk að tínast þangað,
jafnóðum og það losnaði frá störf-
um sinum, með tjöld sín og við'-
legu-útbúnáð þvi að vitanlega yarð
fólk að sofa úti. Valhöll rúmar ekki
nema lítið hrot af öllum þeim mann-
söfnúði, sem á Þingvelli var stadd-
ur uni helgina. Varð meira að segja
að reisa stór veitingatjöld til þess
að geta afgreitt nokkurnvegin veit-
iiigar til þeirra sem úih báðu. Svo
er talið áð um 150 tjöld hafi verið
á Þingvelli þessa nótt. Um kvöldið
var dansleikur haldinn i Valhöll og
hvert „stæði“ skipað á; gólfinu.
Sunnudagsmorgunin hófst aðalhá-
Framh. á bls. 14.