Fálkinn - 18.01.1936, Blaðsíða 6

6
F A L K i N N
öðrum endanum var liaglega skorinn
sveitabær í gömlum stíl, og á hinum
skepnur í haga, en á milli þessara
mynda var skoriS höfðaletur. ÞaS
voru fjórar línur. Jeg sá, aS mesl
vinna og vandvirkni hafSi veriS lögð
í siðustu línuna. Nú vildi svo til,
að einn af vinum mínum, listamaður
á tréskurS, hafSi fyrir allmörgum
árum kent mjer aS lesa þetta letur,
og þótt jeg væri stirðlæs á þaS,
tókst mjer aS komast fram úr þessu.
ÞaS var vísan, sem flestir á íslahdi
kunna:
svona fyrir sig, en jeg hefi þó oft
liugsaS um þetta, síðan hann dó“.
„Er það þá ekki af því aS þjer
hafiS reynt eitthvaS svipaS sjálfur?“
spurSi jeg.
„Jeg? Nei, það segi jeg satl!“
„Hvar eruð þjer fæddur og upp-
alinn ?“
„Hjerna í bænum, rjett niður við
sjóinn, skammt fyrir austan eystri
hafnargarðinn, í svolitlu hússkrifli,
sem nú er búiS að rífa. Það var
nokkur fótmál frá vörinni, þar sem
hann pabbi hafði bátinn sinn. Við
fórum nokkrar ferðirnar í grásleppu-
netin á honum og út í þara. Pabbi
var fiskinn, já, það var hann, þó aS
lítið hefðist upp úr því í þá daga.
— En þetta er nú alt horfið, eins
og þjer vitið, og komin þarna heil-
mikil uppfylling".
„Og saknið þjer þess ekki?“
„Nei, onei. Jeg labba þangað
stundum og liorfi út á sjóinn og gái
svona liinsegin aS því, af gömhnn
vana, hvort jeg sjái ekki spýtu. Jeg
gekk þar oft á reka, þegar jeg var
strákur. En jeg nenni ekki aS klöngi
ast eftir þeim. ÞaS er svo erfitt
núna. Og svo horfi jeg á Kolbeins-
haus þar sem spítalaskipiS strandaSi
einu sinni en losnaSi þó aftur, og
jeg tíndi ígulker meS hinum strák-
unum. Okkur þótti gaman að því“.
Jeg svaraði aldrei spurningu skó-
smiðsins. Jeg stóð upp, kvaddi hann
og gekk til dyranna. Þá mundi jeg,
að jeg hafði ætlað að spyrja hann
aS einu enn:
„En livað varð um dóltur gamla
mannsins og dótturdóttur?“
„Þær eiga eina villuna viS nýju
götuna uppi í holtinu — éinmitt bar
sem hænsnakofinn stóð“.
„Yfir kaldan eyðisand
einn um nótt jeg sveima,
nú er horfið NorSurland,
nú á jeg livergi heima“.
Skósmiðurinn virtist vera liissa á
því, hve vandlega jeg skoðaði fjöl-
ina. Hann leit til min og spurSi, en
var þó eins og hann væri hálf-
hræddur við að móðga mig, livorl
jeg vildi kanske hirða hana. Jeg
jiakkaSi honum fyrir og inti hann
svo betur eftir afdrifum gamla
mannsins.
„Nú hann fór þetta kvöld til
hænsnanna, en um morgunin, þegar
að var gáð, fundust púturnar og
hann alt saman dautt í kofanum.
Hann hafði fargað þeim sjálfur. En
það var hjartað, sem bilaði“.
Skósmiðurinn vann nokkra stund
þegjandi. Svo leit hann á mig og
sagði:
„Af því að þjer eruð svo ansi
þægilegur, langar mig til að spyrja
yður einnar spurningar".
Hann varð hálf-vandræSalegur og
snýtti sjer og tók tóbaksdósirnar og
ljet eins og hann væri að hugsa
um að taka í nefið og sagði:
„Jeg hefi verið aS velta því fyrir
mjer, eiginlega alveg að ástæðulausu
og af eintómum asnaskap, náttúr-
lega, hvorl það hafi virkilega getað
flýtt fyrir gamla manninum, að hann
fjekk ekki lengur að hafa kofann
sinn og púturnar, Mjer finst það nú
i rauninni ósköp aulalegl að setja
BLÚNDUKJÓLL. skorinn silkikjóll og hárfínar blúnd-
Þrátt fyrir alla aðra tísku er ur, sem leyfa líkamsskapaðinum að
blúndukjóllinn þó enn i fullu gengi. njóta sin. Ennfremur er vert að veita
í myndinni hjer að ofan er samein- ermunum athygli, ekki síst, þær
að á fallegan hátt þykkur og nær- gera kjól þennan töfrandi fagran.
HAGFELDUR KJÓLL.
ÞaS sem einkennir þenn-
an kjól eru fyrst og
l'remst fellingarnar í háls-
málinu — hinar svonefndu
munkafellingar, af því að
þær eru algengar á
munkakuflum ■— og þykir
þetta góð lausn á því,
livernig kjóllinn eigi að
vera í hálsinn. Kjóllinn
á myndinni er brúnleitur
ullarkjóll og eru sömuleið-
is hafðar fellingar á erm-
unum, sem eru % langar.
E'er mjög vel á þessu.
Kjóllin er ennfremur með
belti með stórri spennu,
eins og nú er mjög í tísku
— og svo eru vasar á
pilsinu.
FALLEG KÁPA.
Þessi kápa er ein-
kennileg fyrir það,
hve grannvaxið hún
gerir fólk. Ermareru
lika mjóar, en ekki
pokaermar eins og
nú tíðkast, og með
þverfellingum að of-
an. Litla „ekilsláið“
með persiankragan-
um er hægt að taka
af. Skyggir það eiua
hnappinn, sem er á
kápunni á vinstri
öxl.
SKEMTILEG SILKIBLÚSA.
Með „tailor máde“ fatnaðinum
fylgir óhjákvæmilega það, að mikil
áhersla er liigð á blúsurn-
ar sem fylgja. Er hjer
mjög falleg mynd af blúsu
úr ljósbláu „crepe-satin“.
kraginn er bundinn í stóra
slaufu að framan og blús-
an prýdd meS húlsaum.
Ermarnar eru pokaermar,
% langar, og legg saumm-
uð í þær að ofanverðu til
þess að grenna þær.