Fálkinn - 02.01.1937, Síða 11

F Á L K I N N
11
YNGSVU
l£/&NbURNIR
Fallegar tækifærisgjafir.
Útklipptar myndir á bakka.
Nú þegar þið eruð orðin æfð i að
klippa út myndir til skrauts, getið
þið reynt við eitthvað stærra, t. d.
að skreyta trjebakka með myndum.
Myndina er hægt að teikna í stærð
bakkans með því að skifta frummynd
inni í ferhyrninga og svo bakkanum
i jafnmarga ferhyrninga. Haf og
himin búið þið til úr tveim mismun-
andi bláum litum. Höfrungana klipp-
ið þið úr silfurpappír og málið þá
með svörtum lit. Sólin er klippt úr
gullpappír, en geislarnir málaðir
með gullbronsi. í máfana skal nota
hvítan pappir, og eins í skýin og
sjávarlöðrið. Skipið er best að teikna
á bakkann en búa til seglin úr
pappír og lima þau á. Svarta röndin
er máluð með sprittlakki og loks er
dregið lakk yfir alt sanian.
Þetta er gjöf, sem þiggjandi verð
ur feginn, verið þið viss.
Borðhlíf úr perlum.
Þessi borðhlíf er búin til úr stór-
i:m perlum, hnöttóttum eða sívöíum,
úr gleri eða trje. Á myndinni sjáið
þið efst perlurnar í stækkaðri mynd,
og tákna þær eftir röð, þessa liti: 1.
gult, 2. dökkblátt, 3. hárautt, 4. grænt,
5 dökkgrænt.
Perlurnar eru hnýttar saman með
hörtvinna, og auðvitað hafið þið fyr-
irmyndina til hliðsjónar þegar þið
hnýtið, og leljið vandlega, t. d. með
heklunál eða einliverju þessháttar.
Þið byrjið að hnýta miðröðina i borð-
lilífinni. Hún er á myndinni merkt
með xx, og aðferðin er sýnd á litlu
myndunum til hægri. 1. myndin sýnir
hvernig byrjað er að hnýta. Þið takið
h.ngan tvinnaspotta, leggið hann tvö-
faldan, dragið síðan tvær dökkgræn-
ar perlur, sína á hvorn enda, þangað
til þær mætast í lykkjunni. Síðan er
ein dökkgræn perla dregin á báða
þræðina, alveg niður að þeim tveim-
ur, sem komnar eru. Næst eru dregn-
ar tvær ljósgrænar, sin á hvorn
þráð, niður að hinum, því næst ein
ljósgræn á báða þræði, og svona er
haldið áfram með litina á víxl, þang-
að til breiddin á borðhlífinni er
komin. Þessi fyrsta röð er sýnd
dekkri á teikningunni. Þegar röðin
er búin, herðið þið á bandinu og
bindið hnýtið vel að. Nú látið þið
annan langa þráðinn bíða í bili, en
farið með hinn til baka, þannig að
í annaðhvort skifti dragið þið eina
perlu upp á hann en í hitt skiftið
dragið þið hann gegn um föstu perl-
una, sem stendur út úr fyrri röðinni
(mynd 2). Þegar röðin er búin, festið
þið þráðinn með „keðjuhnút" við
þráðinn í endanum á fyrri röðinni
(mynd 3), og síðan er haldið áfram,
koll af kolli þangað til sú hliðin er
húin og þá linýtt af. Síðan er hinn
langi þráðurinn tekinn og síðari
hliðin gerð á sama hátt. Efst og neðst
á nmnstrinu, þar sem röndin er ekki
sljett, er hnýtt eins og sjest á 4.
mynd.
Gætið þess vandlega að telja rjetl
og láta litina skiftast rjett, þvi ekki
þarf nema eina perlu með skökkum
lii til að skemma alt verkið.
Hnakkaspegill með rósaskreytingu.
Þið getið fengið ódýra spegla úr
trje og síðan skreytt þá með út-
klipptum hlómum. Fyrst teiknið þið
hlómið á pappír, í nákvæmlega
þeirri stærð, sem það á að hafa á
spegilbakinu. Síðan ldippið þið út
blóm, blöð o. s. f. eftir teikningunni,
og gætið þess vandlega að stærðin
sje rjett, og limið þau þvínæst á
bakið á speglinum. Auðvitað verður
að líma fyrst þau blöð og blóm, sem
eiga að sýnast vera bak við hin. Þeg-
ar límið er orðið vel þurt, strjúkið
þið yfir þau með gagnsæu lakki.
Martha Eggerth, hin ágæta söng-
kona, sem svo margir kannast við
úr kvikmyndum, ætlar nú framvegis
að helga starf sitt söngleikhúsun-
um eingöngu og hætta að leika í
kvikmyndunum. Hefir hún ráðist sem
gestur til Berlín, London, Parísar og
Róm og syngur þar þrjú lilutverk á
hverjum stað, sem Gilda og Rosina
i óperum Puccini og Mimi í „La
Bolieme“. Hún byrjar þessa starfs-
braut sína á Opera Comique í París.
Auk staðanna, sem nefndir voru, leik-
ur hún einnig í Varsjá og Wien.
Martha Eggerth giftist fyrir nokkru
liinum vinsæla listasöngvara Jan
Kiepura, sem er pólskur.
Falleg spilaaskja.
Ef þið eigið lítinn vindlástokk,
helst skrautstokk, má úr honum
gera spilaöskju, líkt og sýnt er á
myndinni. Fyrst verðurðu að ná öll-
um miðum af kassanum og því-
næst setja í hann milligerðir úr
vindlakassafjölum. Að innan er best
að lakkera kassann með shellakki, en
að utan verður að fægja hann vand-
ltga með fínum sandpappír og hæsa
hann síðan. Á lokið eru siðan limd-
ar úrklippur úr spilum, eins og
myndin sýnir og síðan eru borin tvö
lög af shellakki á lokið, þegar límið
er orðið vel þurt.
Ein af framkvæmdum 4-ára áætl-
unarinnar þýsku er sú, að nú hefir
Göring framkvæmdarstjóri hennar
bannað að framleiða og gefa í kaup-
bæti gúmmíblöðrurnar, sem börnum
þykir svo vænt um að fá. Gúmmi-
blöðrurnar fást ekki i Þýskalandi eft-
ir 1. janúar. Um ástæðuna til þess-
ara fyrirmæla vitum vjer ekki, en
geta má þess til, að þau geti spilt
heilsufari barna og borið sýkla milli
þeirra, því að ýms börn lána öðr-
um blöðrurnar til þess að blása þær
upp. Felur þetta í sjer smithættu, en
,,spitubrjóstsykurinn“ sem grasser-
aði lijer á árunum, mun þó ekki
vera síður hættulegur.
Enskt vikublað flutti fyrir nokkru
frásögn af veislu, sem ameríkönsk
kona frú Nora Reynolds Albertini
Saumakarfa.
Karfan er búin til úr sterkum
pappa og er fljótgerð. Fyrst eru
teiknaðar með sirldi tveir hringar
á pappastykkið. í þeim innra er geisl-
inn 5 cm. en í þeim ytra 9 cm. Opn-
ið sirkilinn svo að liann spenni yfir
lengd geislans og afmarkið siðan
með lionum á ytra hringinn sex
sinnum og skiftið þannig liringnum
í sex jafnstóra parta. Tengið svo
þessa punkta saman með strykum
gegn um miðdepil. Skerið síðan
fleygmynduð skörð að innri hringn-
um, eins og myndin sýnir. Næst eru
dregnar með reglustiku línurnar milli
fleygsoddanna (a—b, o. s. f.), og
rispað dálítið ofan í þær með hníf,
svo að hægt sje að beygja stykkin
upp og líma þau síðan saman með
pappírsræmum. Nú er sjálf karfan
tilbúin og eftir að fóðra hana að ut-
an. Sjerstaklega má prýða hana með
gullpappírsrönd efst.
Tóta frænka.
hafði lialdið fyrir vini sína og sem
hafði kostað 25.000 krónur. Frúin
stefndin blaðinu fyrir frjettina og
sagði að það sem hún notaði til sam-
kvæma væri smáræði hjá því sem
hún gæfi fátækum. „Mjer þykir gain-
an að gleðja fólk — líka kunningja
mína“, sagði liún. Frúin tapaði mál-
inu. Rjetturinn fann ekkert athuga-
vert við frásögnina, því að hún hafði
verið sönn.
<