Fálkinn - 05.02.1938, Qupperneq 3

F Á L K 1 N N
3
Drykkjarsteinn.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórai1:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvtemdastj.: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bcnkastræti 3, Reykjavik. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—6.
Skrifstofa í Oslo:
A n t o n S c li jöthsga d e 1 4.
31aðiö kemur út hvern laugardag.
l.skril'tarverð er kr. 1.50 á mánuði:
u'. 4.50 á ársfjórðungi og 18 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Aiifilýsingaverð: 20 anra miltimeter
Herbertsprenf.
Alfaravegur lestamanna og
vermanna að austan, er sóttu
fiskifang til verstöðvanna á
Suðurnesjum liaust og vor fyrr
á tímum eða stunduðu þar sjó-
róðra á vertíðum, lá með suður-
urströndinni um Þorlákshöfn,
Selvog, Herdísarvík og Krýsu-
vík, til Grindavíkur og liaðan
til Hafna. Milli Krýsuvikur og
Grindavíkur, og þó miklu nær
Grindavík, í landi ísólfsskála,
greinist vegur þessi í tvær áttir.
Liggur annar vegurinn áfram
til Grindavikur, en hinn yfir
fjallgarðinn lil Vogastapa. Þar
sem vegirnir skiptast er steinn
sá, er Drykkjarsteinn nefnist.
allar liolurnar voru tómar, og
engan dropa þar að fá. Urðu
mennirnir vonsviknir mjög, eins
og vænta mátti. I gremju sinni
tók þá einn þeirra til þess
klækibragðs, að hann ósæmdi
í stærslu holuna. Segja sumir,
að hann hafi migið i hana, en
aðrir, að hann hafi gengið þar
örna sinna. Eftir þetta brá svo
við, að holan var jafnan þurr,
og það engu að síðux-, jxótt rign-
ingum gengi. Liðu svo nokkur
áx, sumir segja aðeins eitt ár.
svo að ekki har til tíðinda. Átti
þá þessi sami maður enn Ieið
um veg þennan einn síns liðs,
og var ferðinni heitið til Grinda-
Skraddaraþankar.
„Jeg skal!" Mönnum er tamt að
dásama viljaþrekið og hossa þeim
hátt, sem aldrei sveigist en altaf seg-
ir: „Jeg skal!“
Víst er um það, að viljinn er und-
irrót alls. Viljalaus maður kemst
aldrei áfram nenla þar, sem allir
aðrir eru viljalausir líka. Viljaþrek-
ið er orka einstaklingsins, á sama
hátt og eldsneytið er orka vjelar-
innar.
Þeir eru margir, sem leggja mesta
áherslu á, að viljanum sje beitt, en
minna upp úr því hver'jiig honum
sje beitt. Þeir ausa lofi yfir sigur-
vegarann og láta hann ekki rýrast
við, þó sigurinn sje illa fenginn.
Þessvegna eru dæmin svo mörg til
þess að skálkurinn sje heiðraður.
Lífið er barátta eu baráttan getur
verið bæði beiðarleg og óheiðarleg.
Þeir sem síst eru vandir að meðul-
um komasl stundUm lengst. Þeir
koinast lengst þar sem almennings-
álitið er orðið sjúkt. Á spillingartím-
um þjóðanna hafa stórglæpamenn
einatt komist lil valda. Nero ljet
tigna sig sem guð óg trúaður almenn-
ingur vissi ekki betur en að Borgia-
páfarnir væru rjettir umboðsmenn
guðs á jörðinni. Bróðurmorðingjar
og móðurbanar hafa setið í hásæt-
um og þjóðirnar tignað þá.
Maurapúkar, sem auðgast hafa á
svikum og liarðdrægni, og aldrei
hafa gerl nokkrum manni gott en
mörgimi ilt, eru stundum kallaðir
nýtir menn og i'á falleg eftirmæli.
Og verkin eru dæmd eftir því hvort
þau takast vel eða ekki — líka þau
illu. Fimur prettalómur getur skap-
að sjer álit á svipuðum prettum og
þeim, sem ávinna klaufanum tugl-
húsvist.
Lífið er samkepni. En samkepnin
gerist stundum harðari en góðu hófi
gegnir. Margir eru svo gerðir, að þeir
kunna ekki að beita harðfylgi eða
láta sjer ekki sæma að gera það. Þetta
eru yfirleitt belri mennirnir. En þeir
fá ekki að njóta sín. Uppvöðslugikk-
irnir ganga á bökum þeirra eða bægja
þeim frá, eins og hestar sem eru ill-
ir á stalli. Uppvöðsluseggirnir hafa
ekki samúð með neinu nema sjálfum
sjer. Þeir finna að þeir komast best
áfram með þvi að vaða uppi og
vanda ekki meðulin. „Jeg skal!“ segja
þeir, og fótumtroða þá hógværari.
Viljaþrek hafa þeir þessir menn.
En er heimurinn bættari með þá?
Nei. Heimm'inn hefir aldrei grætt á
sjálfselskunni. Hann hefir grætl á
viljaþreki þeirra manna, sem liugsuðu
mikið um annara hag en lítið um
sinn eigin.
Ei’ hann mikill um sig, en ekki
allhái', eða svo sem 2 metrar,
þar sem liahn er hæstur. Nafn
sitt dregur steinninn af því, að
ofan í hann eru holur nokkur-
ar, er vatn safnast fyrir í, og
er svo sagl, að í hinni stærstu
þeirra þrjóti ekki drykkjarvatn
nema í íangvinnustu þerrurn.
Hefir þetta komið sjer harla
vel fyrir ferðamenn, er þarna
áttu leið uni, þar sem hvergi er
vatn að fá á þessum vegi á
löngu svæði, og menn og liest-
ar voru því örmæddir af þorsta,
er að Drykkjarsteini kom, og
svaladrykknum sárlega fegnir.
Varð steinninn þannig lang-
þráður áfangastaður ferðamönn-
um, og var ekki laust við, að á
honum hvíldi lielgi nokkur, þar
eð varla þótti einleikið, liversu
haldsamur liann var á drykkj-
arvatn jafnvel í mestu langviðr-
um. Þó gat það horið við, að
valnið þryti i steininum, eins
og eftirfarandi saga sýnir.
Einhverju sinni bar svo við
sem oflar, að ferðamenn áttu
leið um veg þennan. Ekki er
þess getið, hvaðan þeir voru
eða hvert ferðinni var heitið,
en líklegra er, að þeir liafi verið
á suðurleið. Þurkar höfðu mikl-
ir á undan gengið, svo að hvergi
var vatn að fá á leiðinni. Voru
mennirnir þvi mæddir af þorsta
og hugðu nú gott til að fá sjer
nægan svaladrykk, er þeir kæmi
að Drykkjarsteini. En er þang-
að kom, bar nýrra við, því að
vikur. Vissu menn það síðast til
ferða lians, er hann lagði upp
frá Krýsuvík. En fáum dögum
síðar, er farið var um veginn,
fanst hann dauður undir Drykkj-
arsteini, og kunni það enginn að
segja, livað honum hefði að bana
orðið. En eftir þetta brá Drykkj-
arsteini til sinnar fyrri náttúru,
og hefir vatn eigi þrotið í hon-
um siðan.
[Eftir sögnum gamalla Krýsvik-
inga og Grindvíkinga, með hliðsjón
af frásögn síra Jóns Vestmanns í
Lýsingu Selvogsþinga 1840 (Land-
nám Ingólfs III, 108)].
Guðni Jónsson.
Sveinn Ólafsson fyrv. alþm. í
Firði, verður 75 ára 11. þ. m.
í Belgíu er nú verið að gera tal-
simakerfin sjálfvirk, eins og þau eru
hjer í Reykjavik. Alls eru þar i
landi 275 þús. talsímar og er þegar
búið að gera 175 þúsund þeirra sjálf-
virka.
Systir Maria Victoria priorinna
Landakotsspítala, verður 80 ára
8. þ. m.
Frú Sigurlaug M. Jánasdóttir.
Suðurg. 15, varð M) ára 30. f. m.
Magnús Benjamínsson úrsmiður,
Ásvallag. 1, verður85 ára 6. þ. m.
Loftur Jónsson, Vegamóti, Sel-
tjarnarnesi, varð 85 ára ‘h. þ. m.