Fálkinn - 13.01.1939, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
11
VNCSVII
U/&NMJRNIR
Heimagert manntafi.
Manntaflið er talið standa fremst
allra tafla. — Ef Jjið hafið eklsi lœrt
að tefla ennþá, þá vil jeg ráðleggjn
ykkur að læra l)að. Það er ekkerí
tafl til sem þjálfar hugsunina betur
en manntaflið. Því til sönnunar má
geta þess, að margir skólar hafa
lekið manntaflið upp sem kenslu-
grein; í þessum kenslustundum sitja
nemendurnir tveir og tveir saman
og tefla undir stjórn kennarans —
eða þá glima við skákþrautir, sem
kennarinn leggur fyrir þá. Við byrj-
um á að búa til mennina. Hjer
eru ykkur gefnar nokkrar bendingar.
r
V
Úr sama viði eru nú útbúin 32
stykki eftir myndinni b 1. Sverfðu
einnig þessi stykki með þjöl og
sandpappir — og festu taflmennina
á fótstallana og límdu þá fasta við
eins og mynd 1 sýnir.
Þegar töflin eru orðin þur, er
hverju þeirra snúið við, og maður
gengur úr skugga um, að stallur-
inn, sem töflin eiga að standa á
s'je alveg sljettur — mynd 2.
Sverfið neðan af fótstallinum, et
taflmaðurinn er valtur. Nú skiftio
þið taflmönnunum i tvo f'.okka, og
eiga að vera 16 í hvorum. Annan
„Kalkeraðu“ þessar teikningar á 5
mm. þykkan krossvið. Kalkeraðu
vnndlega með oddhvössum blýanti
— nolaðu reglustiku við beinu lín-
urnar. Útbúðu tvo konga, tvær drotn-
ingar, fjóra riddara, fjóra hróka, 4
biskupa og 16 peð. Nú skaltu sverfa
taflmennina til með þjöl og sand-
pappír, og teiknaðu svörtu strikin
á með bleki eða teiknibleki.
helminginn látið þið vera í þeim
lit, sem einiviounnn hetir, sem pið
notiö, en tnnn hetminginn veroið
þiö að lita.
OLYMPÍU-MERKIÐ
sem listamaðurinn P. Söderström
hefur gert og ólympíunefnd Finn-
ltnds samþykt, táknar ólympíueld-
inn, er blossar upp að ólympíu-
hringunum fimm.
FRÁ ASCH.
í bænum Asch, sem er i Súdeta-
landinu, hafa margar götur verið
skírðar upp. Myndin sýnir Súdet-
Þjóðverja, sem er að festa upp skilti
á einu götuhorninu. Gatan á nú :ð
heita Adolf Hitlers gata, en hjet áð-
ur Mazaryk gata.
Til þess nú að hjálpa ykkur enn-
þá meira ætla jeg að minnast á
taflborðið, sem flest ykkar hafa ein-
hverntíma sjeð. — Munið að borðið
er látið snúa þannig, að hver t'afl-
maður hefir hvítan reit til hægri
handar (sjá krossreitina á mynd 1).
Að fara að tala um taflreglurnar
hjer yrði of langt mál.
Ef þið hafið í herbergjum ykkar
lítið og ljett borð, sein þið ráðið
sjálf algerlega yfir, getið þið gert
úr því taflborð með hægu móti, en
nota má eftir sem áður til hvers
scm vera skal, þegar J)ið eruð ekki
að tefla á þvi. Þið fáið ykkur vax-
dúk, sem er jafn á Iengd og breidd,
en hann verður að vera með reit-
um alveg eins og á venjulegu tafl-
borði. —
Það gerir þó ekki neitt til J)ó að
reitirnir sjeu stærri en á venjulegu
taflborði. Vaxdúkinn (með 8x8
smáreitum, límið þið vandlega nið-
ur á mitt borðið, •— og nú hafið þið
fengið ágætt taflborð (mynd 2),
sem þið þurfið ekki að vera hrædd
um að fella á gólfið, ])ó að leikurinn
harðni.
Og að lokum óska jeg vkkur svo
góðrar skemtunar.
t barðttu
fyrir rjettlætinu.
34) Bobby varð æ forvilnari, en
taugaóstyrkurinn hvarf af honum.
Stilling Indíánans hafði áhrif a
hann. „Hvað ætlarðu nú að gera,
Rauði Hjörtur?-1 hvíslaði liann, en
Indiáninn svaraði aðeins: Vertu ró-
lcgur, þú færð bráðum að vita það.
Haltu bara áfram með mjer. Alt i
einu nam Rauði Iljörtur staðar og
gaf þagnarmerki. Fyrir aftan sig,
inni í skóginum, heyrðu l)eir stöð-
ugt liið þunga fótatak O’Connors,
J)ar sem hann var að brjótast áfram
gegnum kjarrið. Rauði Hjörtur
fleygði sjer niður og skreið hljóð-
laust áfram. Bobby fór að dæmi hans
35) Rauði Hjörtur hafði tekið upp
hnífinn sinn, hann hjelt honum i
hægri hönd meðan hann skreið í
sífellu áfram — svipur hans var
orðinn harður og næstum ójiekkjan-
legur. Bobby kom á eftir, eins hljótt
og hann gat. Nokkuð fyrir framan
þá milli klappanna heyrði Bobby
óljósan hávaða. Það hlutu J)á fleiri
menn að vera á ferð en hann, Indí-
áninn og O’Connor.
36) Þeir skriðu áfram — nú voru
J)eir komnir inn á milli klappanna.
Rouði Hjörtur nam staðar, fleygði
sjer marflötum og gægðist með var-
kárni fram á klettabrúnina, Bobhy
fór að dæmi hans. Það var ekki
nokkra lifandi veru að sjá, — þeir
horfðu heint niður á bersvæðið milli
klettanna, J>að einkennilega var að
í stærsta klettinum var dimt skarð,
alveg eins og þar væri skúti.
Hvað var það sem Rauði
Hjörtur kom auga á? Les-
um um það í næsta blaði.