Fálkinn - 07.04.1939, Qupperneq 14

14
FALKINN
Litli: Nei, sjerðu litla fuglinn þarna, fall-
egur er hann, þó elcki sje mikill matur i
honum. En heldurðu ekki að við getum not-
að hann tii einhvers annars, svo að við get-
um grætt á honum.
Stóri: Rólegur! Nú legg jeg he'ilan i bleyti.
Stóri: Hann litur dálítið betur út svona,
hann var svo skjannahvítur áður. Nú vona
jeg að liann sje nokkuð eftirsóknarverður.
Prófessorinn: Sjáið þið nú til, þið látið
mig hafa dýrið, en þið fáið þessar tiu
krónur í staöinn — dýrið er mitt, pening-
arnir ykkar.
Stóri: .lú, sláum til, þjer hafið áreiðan-
lega ánægju af dýrinu.
Litli: Það skaltu ekki gera, hann er nógu
blautur fyrir. En livers vegna ertu að taka
ofan fyrir fuglinuin? Nú held jeg þú sjert
eitthvað skrítinn, að setja hattinn þinn
yfir hann. Sá held jeg verði upp með sjer.
Litli: Nú ætlarðu þá með hann til prófess-
orsins — ja, hann kann áreiðanlega að
meta hann. Heldurðu ekki að við fáum
góða borgun fyrir svona skrítinn fugl?
Störi: Vertu ekki með þenna vaðal.
Stóri: 10 krónur, það er góð borgun fyr-
ir ekki meira erfiði.
Litli: .Tá, en sjerðu hvað þarna situr, það
er ekki ómögulegt að við getum haft eitt-
hvað upp úr honum.
Stóri: Þú ert alt of peningagráðugur.
Litli: Hann er nú bara vinalegur kattar-
greyið, þegar hann fer að venjast okkur,
og það litur út fyrir að honum þyki gam-
an láta „punta“ sig.
Stóri: Já, hann er áreiðanlega kvenkyns,
eins og hann hefir gaman að láta mála sig.
Stóri: Herra prófessor, nú komum við
með annað afbrigði til yðar — indverskt
pardusdýr.
Litli: Verið þjer alveg óhræddur, það er
lauðmeinlaust.
Litli: Ja, nú vildi jeg að jeg væri fugl,
að fá svona alveg ókeypis „snaps“, og þurfa
ekki að borga neinn skatt.
Stóri: Ekki langaði mig að fá þenna
snapsinn. Jeg efast um hollustu hans.
Prófessorinn: Hvað er það sem þið eruð
með? Er það virkilega blóm? Nei, nú sje
eg að það er fiðrildi af mjög sjaldgæfri
tegund. — Ágætt!
Stóri: En hvað kvikindið getur hiaupið,
það er ekki einu sinni hægt að ná í hann,
þrátt fyrir handfangið.
Litli: Rektu hann bara til mín, þá ska!
jeg grípa hann.
Prófessorinn: Þið skuluð ekki halda, að
þið leikið á mig í annað sinn. Smásjáin
mín hefir sagt mjer hverskonar kumpánar
þið eruð.