Fálkinn - 21.04.1939, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
11
YMG/fU
U/KNbURMIR

Gimsteinaleyndarmðllð.
LeynilögreKluverkefni í þrem mynd-
um.
1) Leynilögreglumaðurinn Teddy
Brown fær skipun um að fara í
skyndi til Tompkins gimsteinasaia
þaðan sem stolið hafði verið um
nóttina mjög dýrmætu gimsteina-
safni.
„Gimsteinarnir voru trygðir fyrir
50 þúsund krónum", segir lögreglu-
stjórinn, „en farið þjer nú strax og
rannsakið málið; á meðan tala
jeg við tryggingartjeiagið".
2) Tompkins gimsteinasali sýnir
ieynilögreglumanninum, hvernig
]ijófarnir hafi komist- inn í liúsið.
„Þessi gluggi hjeriia er rennigluggi*'.
segir hann, „og hann stóð i sam-
handi við bjöllu, sem hringdi ef
við hana var komið. En nú háfe
þjófarnir brotið rúðuna og hal'a
klipt sundur rafleiðsluna gegnum
gatið“.
„Hafið þjer þjónustufólk’?" spyr
leynilögreglumaðurinn. Þvi svarar
Tompkins játandi, en bætir við að
það sje alt út á sveitarsetri hans
ásamt fjölskyldunni, - jeg hef ver-
ið aleinn‘“.
„Heyrðuð’ þjer ekki þegar rúðan
var brotin?" spyr lögreglumaðurinn.
Tompkins svarar: „Nei, og jeg hef
einmitt furðað mig á því, en það
sýnir að glerbrotin hafa failið nið-
ur í grasið fyrir utan gluggann, og
þvi hefir ekki borið á því er þau
fjellu niður.
3) Leynilögreglumaðuriun fer út
til að fullvissa sig um það sem gim-
steinasatinn segir. Því næst genguj'
hann aftur inn og biður Thomp-
kins um að koma með sjer á lög-
reglustöðina, þar sem hann óskar
eftir frekari upplýsingum um ein-
stök atriði.
Hvað er það sem leynilögreglu-
maðurinn viil fá nánari vitneskju
r.m?
Lausn: Ef Tompkins hefir verið
aleinn, er það aðeins hann sjálfur
sem váldið hefir innbrotinu til þess
að ná i tryggingarfjeð. A mynd 2
sjest greinilega, að ]iað muni vera
ómögulegt að klippa sundur leiðsl-
una á þeim slað, sem hún hefir
slitnað, ef klippingin hefir farið
fram gegnum gatið á rúðunni, —
hefði það verið þá hefði hún verið
klipt rjett hjá bjöllunni. Og ennþá
eilt: Hafi rúðan verið brotin utan
frá, þá er ómögulegt að öll gler-
brotin hafi dottið ofan í grasið
lyrir utan gluggann. Öll líkindi
mæla með þvi, að það sje Tomp-
kins sjálfur, sem hafi brotið glugg-
ann innan frá.
Fyrsta rakettupóstsendingin.
VitiÖ l>ifí l>aö, að árið 1933 var
komið á rakettupóstsendingum ■
og það lijer í Evrópu? Þessu var
komið af stað í Austurríki, og mað-
urinn, sem átti hugmyndina, hjet
Fritz Schmidl. Schmiedl hóf rakettu-
tilraunir sínar fyrir löngu og fæsl
við þær enn, og hann er sannfærð-
ur um að innan fárra ára verði hægl
að senda póstrakettur ekki aðeins
milli landa heldur milli Evrópu og
Ameríku. Póstleiðin, sem liann tók
upp 1933 var milli Hoeh-Trötch og
Semriach, og lá hún yfir hátt fjall.
Rakettunum var skotið i (55 gráða
horn og þegar rakettan var út-
brunnin og hafði náð hámarki sínu
opnaðist sjálfvirk fallhlíf, sem
skilaði rakettunni ofur rólega til jarð
ar. Sjá litlu myndina í hringnum.
f hverri rakettu geta verið 2—3
hundruð brjef, sem komið er lyrir
í vatnsheldu málmhylki, því að auð-
vilað er ómögulegt að vita nákvæm-
lega hvar rakettan lendir, en hing-
að til hefir þó ekki tapast ein ein-
asta póstraketta. Bilið, loftlinan, milli
stöðvanna tveggja er aðeins 2 km.
svo að ætla má að enn dragist
nokkuð þangað til rakettan skilar
pósti yfir þvert Atlantshaf. Sjerstök
frímerki hafa verið gefin út fyrir
þessa leið, athugið þ’au vel, því
að þau verða í miklu verði með tíð
og tima.
Skemtilegt og (ægilegt
hjáiparmeðal.
fyrir þá sem levsa Hrossgátur.
Það er mjög auðvelt að búa til
þessa litlu töflu — lítið bara á mynd
ina. Röð af pappírsræmum (hver
þeirra er útbúin með bókstöfum
stafrófsins) er dregin gegnum tvær
rifur á pappahaldara, sem sjest
neðst á myndinni. Notið 10 eða 15
ræmur, það er sjaldgæft að fást við
krossgátur, sem innihalda meira en
15 bókstafi. Með því að draga hin-
ar ýmsu ræmur upp eða niður er
hægt að tengja saman orðpartana,
sem fundist hafa við bókstafi á ræm-
unuin, sein eftir eru, og er þannig
auðveldari að komast að rjettu
svari við hjálp af þessu einfalda
áhaldi en ella.
Betlarinn og kettirnir
Æfintýri fyrir börn.
Það voru einu sinni tveir kettir,
sem höfðu stolið kjötbita hjá slátr-
aranum. Þegar þeir höfðu komið
bitanum undan, ætluðn þeir að
skifta honum til jafns, en þeir
kunnu engin ráð til þess og settust
niður og fóru að mjálma út úr
vandræðum sínum.
Þá bar refinn að.
Viltu vera svo góður og skifta
kjötbitanum jafnt á milli okkar?
sögðu kettirnir.
Já, svo sannarlega, sagði ref-
urinn, þetta er býsna laglegur biti,
en þið verðið að útvega nijer hnif
og vikt, sagði hann.
Þegar kettirnir höfðu náð í hníf-
inn og viktina, skar hann bitann i
tvo parta og lagði þá á vogarskál-
arnar.
— Nei, svona má ]jað ekki vera,
hrópaði annar kötturinn hiri’n
bitinn er þyngri.
— Vertu nú róleg, sagði refurinn
og beit dálítið af þyngri bitanum.
Nei, nú er það orðið of Ijett!
Tirópaði hinn kötturinn.
Við getum nú bætt úr því,
sagði refurinn og beit tvisvar í ann-
að stykkið.
En nú varð stærra stykkiö aftur
orðið of þungt og beit rebbi í það
tvisvar.
Og svona hjelt líann áfram að
bíta af stykkjunum á víxl meðán
nokkur kjöttætla var eftir. Að síð-
ustu voru beinin ein í skálunum.
Þetta var eríitl verk, sagði
refurinn, en nú held jeg að mun-
urinn sje orðinn svo lilill að hann
geri ekki neitt, sagði hann.
Þegar hann hafði Iokið máli sínu
sneri hann baki við köttunum, mett-
um og ánægður, meðan vesalings
kettirnir sátu eftir svangir og
skömmustulegir.
SELJASTÚLKAN.
Framh. frú fjls. !).
tim á henni. Það var þá eins og
hún liafði luigsað, hún hafði að-
eins verið leiksoppur hans. Rara
að lienni hefði ekki þótt svona
vænt um hann, hún fer að gráta,
og meðan hún grætnr er lum
að luigsa mn það, hvernig hún
eigi að hefna sín á honum. Og
svona situr hún þangað til fer að
skyggja og hún verður að halda
lieim. Alla nóttina sjer hún ró-
legu, gráu augun hans fyrir
framan sig og finst hún heyra
rödd lians í evra sjer. Jeg
elska þig, Þuríður. En grát-
urinn kæfir orðin.
Daginn eftir er andlit hennar
rautt og þrútið eftir andvöku-
nóttina og grátinn, en luin hefir
ákveðið með sjer að hugsa aldrei
framar um hann. Hún er að
þrifa til í selstofunni, þegar hún
sjer Arna koma gangandi alt i
einu eins og ekkert væri. Við
Idiðina á honum gengur kona.
Þuríður er alveg lömuð af undr-
un, hin granna og unglega kona,
er fullorðinsleg í andliti og hárið
er bvrjað að grána, en þvi nær
sem þau koma því betur heyrir
Þuríður gáskann og kætina í
samtali þeirra. Þuríður er að
læsa þegar barið er á dvrnar og
Árni gengnr inn, brosandi.
Jæja, mamma, hjerna er
nú fjalladrotningin, sem jeg hef
talað svo mikið um, segir Árni.
Þuríður veit ekki hvort hún á
heldur að gráta eða hlæja, þeg-
ar konan tekur utan um hönd-
urnar á henni og býður hana vel-
komna heim lil sín, sem tengda-
dóttnr sina.
Shirley Temple kemur til Enjílands.
í sumai' ætlar Shirley Temple til
Englands og er þetta fyrsta Evrópu-
ferðin hennar. Þegar hún er búin
að vera í Englandi fer hún til Par-
ísar. — Það er sagt að aðaltilhlökk-
unarefnið fyrir ferðina hjá Shirley
sje að fá að heilsa upp á enskii krón-
prinsessurnar, Elísabetu og Margaret
Rose.
t síðustu kvikmynd Shirley Temple
leikur hún litla prinsessu.
i
©
i
Drekkið Egils-öl