Fálkinn - 14.07.1939, Síða 10

10
F A L K I N N
YNGSVU
LEKNMfKMIR
Neö ílugujel
að næturlag'i.
(Framhaldssaga með mgmlnm).
Nr. 556. Adamson hjelt trjágreinina sterkari en hún var!
S k r í 11 u r.
— Það er eins og vanl er. Fólk
hringir i brunaliðið, og svo þegar
við komum þá lýkur það. ekki ni>l>.
Mjer er sama hvað þú segir,
en jeg lek ekki up/j úr löskunni
aftur. Þú verður að fara í siða frakk-
ann þinn.
14) Þeim tókst, án Jjess að sæist
lil Jjeirra, að Jæðast uin borð í póst-
l'lugvjelina og fela sig undir sætun-
uni, milli póstpokanna. Jón sat i
aftasta sætinu og sá Ijósin í París
hverfa óðfluga.
BLOÐIÐ.
Þið hafið
hringrás og
og þið vilið
þ'éss er að
lært i skólanum uni
samsetningu blóðsins,
einnig, að aðalhlutvcrk
taka við súrefninu og
13) Zagoczy og liinn alþjóðlegi
glæpamannaflokkur hans vissi vel
um ]jað leyndarmál, sem tollstjórn-
iri og lögreglan hjelt að enginn hefði
hugmynd um. En það var, að flug-
vjelin hans Micks átli að flytja til
London stóra sendingu af gimstein-
um, sem voru feiknalega mikils
virði. Zagoczy og Jönsson ólui því
i bíl út að Le Bourget.
færa jrað til hinna óteljandi fruini
líkamans, þar sem það brennur og
verður að köfnunárefni, sem síðan
fer aftur til lungnanna og Jjaðan
andar maður köfnunarefninu frá
sjer og tekur súrefni á ný.
Það eru rauðu blóðkornin, sem
taka við súrefninu, en af þeim er
óirúlegur fjöldi i blóðinu.
I hverjum tcningsniilliinelra eru
um 5 miljónir, og þar sem að í
okkur eru 5—ö lítrar af blóði, ]ja
höfum við hvorki meira nje nnnna
en 22 25 biljónir (25 og 12 núll
fyrir aftan) af rauðum blóðkornum.
Ef við hugsum okkur þau dregin
upp á band. eins og perlur, þá
myndi sú keðja ná mörgum sinnum
kring um jörðina. (Sjá mynd a.)

Mannshjartað verður að vinna
feiknarlega mikið. Á hverjum 15
minútiim dælir Jjað jafnmiklu blöði
út um líkamann og þyngd þín er.
Verðirðu 70 ára gamall, þá hefir
hjarta ]jill slegið 2V-i—3 miljarð
sinnum og Jjar með dælt svo miklu
hlóði, að það mundi geta fylt Jjró,
sem er 100 x 100 metrar á lengd og
breidd og 10 metra djúp. (Sja
mynd b).
Frúin (við betlara, sem stóð við
dyrnar): „Góði maður, drekkið ]jjcr
nokkurntíma brenni vin?“
Betlarinn: „Áður en jeg svara
frúnni, vil jeg fá að vita, hvort þelta
á að skoðast sem boð, eða svona
Ijlátt áfram spurning, sem frúin legg-
ur fyrir mig.
Jeg er undrandi að sjá yður á
dansleik. Er það ekki satt, sem sa-U
er, að þjer iiatið allar konur?
Jú, rjett mælið þjer frú, en jeg
verð að koma í veg fyrir að halrið
minki.
Jón var i heimsókn hjá prestinum.
Hann varð mjög hissa, er hann
heyrði prestinn kalla á hund, sem lá
út við dyrnar og nefndi hann Sata i.
— Hvað lieitir hundurinn yðar?
spurði Jón sannfærður um, að liann
lilyti að hafa heyrt rangt.
— Satan, sagði guðsmaðurinn ó-
sköp blátt áfram um leið og hann
tók í hálsólina á hundinum.
Satan! Það er einkennilegt nafn.
— Minsta kosti er það hnittilegt og
vel viðeigandi, þvi að nái hann i
einhvern hlut, Jjá sleppir hann hon-
um ekki aftur, svaraði preslurinn
brosandi.
Frúin: Jæja, Ilulda, jeg skrifa
vitnisburðinn yðar seinnipartinn i
dag. En ef'jeg á að þjóna sannleik-
anum, þá get jeg hvorki skrifað að
þjer hafið verið heiðarlegar eða orð-
heldnar.
Stúlkan: — Já, einmitt það, en það
er þó það minsia sem yðar náð gel-
ur gert, og jiað er að skrifa |jað á
frönsku.
Dómarinn: Vóruð þjer aleinir
er þjer frömduð þjófnaðinn.
Yfirheyrður: — Lítið þjer bara á,
hr. dómari, hafi maður einhvern fje-
laga, veit maður aldrei, hvort hann
er heiðarlegur eða ekki.
Heldurðu að nýgiftu hjónin
verði hamingjusöm?
Já, það hljóta þau að verða, ]iar
sem hann á enga vini og hún enga
æ.ttingja.
Læknirinn: Jeg vil vera hrein-
skilinn við yður, frú. Maðurinn yð-
ar lifir í mesta lagi einn dag.
Frúin: — Einn dag en ]iá! Og
samt standið þjer lijer og skrifið lyf-
seðil upp á meðul, sem eiga að
duga í heila viku.
15) Flugvélin var nú komin up]j í
3000 metra hæð. Jón ætlaði að flytja
sig i annað sæli framar, en þá sá
hann alt í einu tvo - menn lyfta
skammbyssu og æða móti Mick og
loftskeytamanninum. Hár hvellur
hljómaði gegnum vjelaskröltið og
loftskeytamaðurinn fjell dauður nið-
ur. Hvað verður um Jón litla?
Lesið um það í næsla blaði.
‘fi Alll ineö Islenskum skrpum1 ■fi
Danir nota roðið.
I Danmörku eru jetnir um 20 milj-
ón kolar á ári, að því er danskt blað
segir frá. Hann er seldur i flökum
og roðið tekið af honum hráum. 12
miljón roð nást af kolanum og eru
þau verkuð og notuð í allskonar
muni, jafnvel i skó og lianska. Verk-
uð eru þessi skinn um 4 miljón kr.
virði, eða samsvara helmingnum af
öllum skinnainnflutningi Dana. Þeú-
eru líka farnir að nöta þorskroð í
skó og hanska, og ]iað sem þeir
framleiddu af þessari vöru siðastlið-
inn vetur, seldist alt jafnóðum.