Fálkinn - 14.03.1941, Page 2

2
F Á L K I N N
1
- GAMLA BÍÓ -
IIOBINSON-
FJÖLSKYLDAN.
Ekki alls fyrir löngu mintist
Boosevelt forseti á það í einni ræðu
sinni, að „Robinson-fjölskyldan"
hefði verið einhver skemtilegasta
bók, sem liann hefði lesið í æsku
sinni. Þótt sjálf sagan sé orðin
allgömul, gæti efni hennar vel hafa
gerst nú á tímum, þegar Evrópa
logar í ófriði og svo margar fjól-
skyldur eiga hvergi höfði sínu að
að halla. Robinson-fjölskyldan er
sem sje flóttafólk, sem tekur sig
upp frá London, til þess að flýja
hörmungar ófriðarins og er ætlun-
in að komast alla leið til Ástralíu.
En á leiðinni vill það til, að skip-
ið, sem þau fara með, strandar á
eyju einni í hitabeltinu og engir
komast af nema einmitt Robinson-
fjölskyldan. Efni myndarinnar er öll
þau furðulegu ævintýri og hættur,
sem þetta fólk lendir í á ferðalagi
sínu.
Og eftir að komið er til eyjar-
innar, skyldi enginn halda, að fólk-
ið væri komið „heilt í höfn“, því
að þrumuveður, fellibyljir og aðrar
náttúruhamfarir geisa þar og spilla
jafnharðan því, sem ]jað gerir til
þess að fá sjer þak yfir höfuðið.
Fjölskyldufaðirinn á fult í fangi
með að sannfæra fólk sitt um það,
að þrátt fyrir alt og alt, liafi liann
gert rjett, er hann tók sig upp frá
London.
Flestum, sem um mynd þessa
bafa ritað, ber saman um, að liún
sje ein sú stórkostlegasta, sem gerð
hafi verið á síðari árum. Veldur
þa.r ekki hvað síst um, að óvenju
vel hefir tekist að ná dýra- og fugla-
lifi eyjarinnar á mynd. Einnig er
landslagsmyndir og jurtagróðurs,
skrautlegri og glæsilegri en menn
eiga að venjast að sjá í kvikmynd-
um.
Aðalhíutverkin, foreldrana, leika
Thomas Mitchell og Edna Best, en
synina fjóra leika Freddie Batholo
mew, Terry Kilburn, Tim Holt og
Bobby Quillan. Leikstjóri Edward
Ludwig.
- NÝJA BÍÓ -
ÓSÝNILEGI MAÐURINN
KEMUR AFTUR.
Flestir liafa lesið hina kynjafullu
skáldsögu II. G. Wells um ósýnilega
manninn, sem varð hættulegasti
glæpamaður veraldar og jafnan kom
hermdarverkum sínum fram, vegna
þess, að enginn gat sjeð hann. Sag-
an var mikið lesin, þegar hún kom
út á íslensku og kvikmyndin vakti
furðu allra, sem sáu, þegar hún var
sýnd í Nýja Bíó hjer um árið.
Nú sýnir Nýja Bíó á næstunni
einskonar framlialdsmynd þessarar
frægu myndar. Er lnin tekin af
Universal filip undir stjórn liins
fræga leikstjóra Joe May. Geoffrey
Radcliffe, aðalpersónan og ósýnilegi
maðurinn, er leikinn af Vincent
Price. Er honum komið undan af
vini sínum, sem gerir úr lionum ó-
sýnilegan mann, eftir að böndin
berast að honum um að hafa myrt
bróður sinn, og liann hefir verið
dæmdur til dauða.
Af rjettvísarinnar hálfu er það
Sampson yfirlögregluþjónn, sem fær
málareksturinn til meðferðar (Cecil
Kellaway). Hann kemst á snoðir
um að maður, sem nefndur er Griffin
og er læknir, en líka stórglæpamað-
ur, hefir fundið aðferð til þess að
gera menn ósýnilega. Til þess að
ná sjer niðri á þeim mönnum, sem
gerðir hafa verið ósýnilegir, þarf
nýtt lyf, sem ófundið er og enginn
veit, hvernig ætti að vera. En Samp-
son er ekki af baki dottinn fyrir því.
Mikið af myndinni segir frá viður-
eign lögreglunnar og hins ósýnilega
manns. Og það er aðalgildi þessarar
myndar, hvernig tekist liefir að sýna
Það er lítill vafi á því, að mynd-
in verður engu siður vinsæl en sag-
an, sem liún er gerð eftir, varð á
sinni tíð, bæði í heimalandi sínu
og víðar, en hún var á sínum tima
„best-seller“ og einhver allra vin-
sælasta unglingabók, sem sögur fara
af. —
Myndin er sýnd i Gamla Bíó.
REIÐHJÓLIÐ
hefir gengið í endurnýjungu lífdag-
anna viða um lönd síðan ófriðurinn
hófst. Vegna bensínleysis eru bif-
reiðaferðir að meslu leyti bannaðar
í mörgum löndum, t. d. í Noregi og
Danmörku og þá liefir fólk minst
þess á ný, að reiðhjólin geta oft bætt
úr. Myndin er tekin í Stokkhólmi á
kosningadaginn í haust og sýnir
mann á leið á kjörstaðinn, sem hefir
orðið að hafa börnin með sjer, því
að enginn var til að gæta þeirra
lieima.
verknað og athafnir liins ósýnilega
manns. Maður sjer lilutina, sem hann
liandleikur, lireyfast, og maður sjer
allar þær brellur, sem hann gerir.
Hlutir leika i lausu lofti, bifreiðar
aka sjálfkrafa, að því er virðist, en
enginn sjest maðurinn. Það er þetta
galdraverk tækninnar, sem gerir
þessa mynd svo sjerstæða og ógleym-
anlega.
Hjer verður ekki sagt frá þvi, hver
örlög ósýnilega mannsins verða í
myndinni. En öll ságan, sem þessi
galdramynd sýnir, er svo úr garði
gerð, að áhorfandinn á oft bágt með
að trúa sýnum eigin augum.
Nan Grey og sir Cedric Hardwicke
leika aðalhlutverkin i myndinni auk
Vincent Price, sem áður hefir verið
nefndur.
Englendingar hafa löngum verið annálaðir fólkið hefir ekki ,'reynst eftirbátur karla, hvað
fyrir rólyndi og æðruleysi og hafa þessi skap- jafnaðargeð snertir. Hjer á myndinni sjest fólk,
einkenni komið þeim að góðu haldi í ósköpun- sem mist hefir liúsið ofan af sjer við loftárás.
um, sem yfir þá liafa dunið, síðan loftárásirnar Píanóið hefir bjargast og nú syngur og spilar
á England hófust í sumar sem leið. Og kven- fólkið ættjarðarljóð úti á götunni.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavik. Sími 221(1
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6.
Blaðið kemur út hvern föstudag.
kr. 6.00 á ársfj. og 24 kr. árg.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millim.
HERBERTSprent.
Skraddaraþankar.
Það þykir ekkert tiltökumál, ])ó að
stjórnmálamenn reki sig hverir „á
annars horn“ („eins og graðpening
liendir vorn)“. Hitt þykir meira máli
skifla, er listir og vísindi verða til
þess að bregða fæti livort fyrir ann-
að — sjerstaklega þegar svo er á-
statt, að þau ætlu að geta lijálpað
hvort öðru. Því að nú er mikið tal-
að um lýðræði, gagnkvæma virðingu
fyrir því, sem allir játa sig sammála
um (eða enginn þykist geta þótsl
vera á móti) og sitt hvað annað af
því tægi.
Það er alt annað, þó að stjórn-
málamenn rífist og reyni að beita
liver aðra klækjum, bæði í góðu og
vondu. Þeir eiga sem sje að fjalla
um alt milli himins og jarðar — en
um öll málefni milli liimins og jarð-
ar geta tveir einstaklingar aldrei
orðið sammála um, hvað þá flokkar
þeir, sem þjóðin skiftist í. Því síður
þeir stjórnmálamenn, sem hún send-
ir fram „úr flokki valda“, því að
þeir vilja altaf sýna, að úr því að
flokkurinn sendir þá, eru þeir eng-
in „undiralda", eins og Einar Bene-
diktsson komst að orði í Þjóðfund-
arkvæðinu, lieldur vilja þeir helst
vera undirrót allrar undiröldu. Og
það eru þeir. — Þótti engum mikið.
En vísindin, sem eiga að „efla
alla dáð“ samkvæmt því, sem Jónas
Hallgrímsson kvað, mega ekki gleyma
því, að list er líka dáð. Kanske meiri
dáð en nokkur vísindi. Svo mikið er
víst, að stærri þjóðir en vjer, hafa
gerst svo djarfar að stofna sjer-
staka liáskóla fyrir listir, og ekki er
sjáanlegt, af þeim sýnishornum sög-
unnar, sem flestir fá að læra, að
þessum þjóðum hafi orðið meinl al'
því.
Hjer á landi er háskóli, sem lengi
bjó við bág kjör, og býr máske enn.
Fyrir dugnað og framsýni ýmsra
háskólakennara og — líka stjórn-
málamannanna — hefir honum tekist
að afla sjer fjár til veglegrar bygg-
ingar, handa stofnuninni. En liann
skortir enn mikið, og þessvegna
hefir hann fengið leyfi Reykjavíkur-
bæjar til þess að reka hjer kvik-
myndahús. Það er ekki nema golt
og blessað, þó að betra hefði verið,
að stjórn höfuðstaðarins liefði breytt
samkvæmt þvi, sem allir bæjarbúar
böfðu ætlast til: að þjóðleikhúsið
fengi þriðja kvikmyndaleyfið, sem
bærinn hefir einkarjett á — „þangað
til öðruvísi verður ákveðið“.