Fálkinn - 12.09.1941, Page 14

14
F Á L K I N N
á „EsjiT heiðruð.
Eftir átta daga er ár liðið síðan
„Esja“ Ijet úr höfn í Reykjavík til
þess að sækja 258 manns til Norður-
Finnlands —t stærsta íslendingahóp-
inn, sem nokkurntíma hefir farið
milli landa. Og á þriðjudaginn ann-
án er var heiðraði ríkisstjóri skips-
höfnina, sem á skipinu var í þeirri
ferð, með því að afhenda hverjum
og einum af skipshöfninni — en þeir
voru 34 — minnispening um ferðina.
Fór athöfnin fram í móttökusal rikis-
stjóra og var ríkisstjórafrúin, sem
verið hafði farþegi á „Esju“ í ferð-
inni, þar viðstödd og Stefán Jóh.
Stefánsson fjelagsmála- og utanríkis-
málaráðherra.
Er skipverjar voru komnir inn i
salinn ásamt forstjóra Skipaútgerðar
ríkisins komu ríkisstjórahjónin og
ráðherrann inn. Hjelt ráðherrann
ræðu til skipstjóra og skipshafnar
og skýrði frá ákvörðun stjórnarinn-
ar um að gera minnispening lianda
skipshöfninni.
Næst flutti ríkisstjóri hlýlega ræðu;
taldi hann sjer það sjerstaka ánægju
að áfhenda heiðurspeningana og drap
á, með. hve mikilli eftirvæntingu fólk
um land alt hefði beðið konui skips-
ins. Að svo búnu afhenti ríkisstjóri
heiðurspeningana öllum þcim af
skipverjum úr ferðinni, sem þarna
voru mættir og kvöddu ríkisstjóra-
hjónin hvern einstakan með handa-
bandi. Nokkrum þakkarorðum vjek
ríkisstjórinn til Ásgeirs Sigurðssonar
skipstjóra sjerstaklega, er hann af-
henti honum heiðurspeninginn.
Að lokum flutti Pálmi Loftsson út-
gerðarstjóri nokkur þakkarorð til
ríkisstjórnarinnar, fyrir hönd skips-
hafnarinnar.
Myndin, sem hjer fylgir er tekin
af ríkisstjórahjónunum, fjelagsmála-
ráðherra og skipshöfninni í Alþingis-
hússgarðinum að athöfninni lokinni.
Ásgeir Sigarðsson, skipstjóri.
Hjer fer á eftir orðhljóðan skjals
þess, sem fylgdi hverjum einstökum
heiðurspeningi:
Skjali jjessu fylgir heiðurspening-
ur i'ir silfri með gröfmi nafni gðar.
Afhendir ríkisstjórnin gður hann til
eignar í viðurkenningarskgni fgrir
skgldurækni í störfum gðar og góða
framkomu í ferð „Esju“ til Petsamo
og þaðan til Reykjavíkur í septem-
ber og október UPrO, er hún flutti
heim til íslands 258 islenska ríkis-
borgara, sem tepst höfðu á Norður-
löndum vegna ófriðarins.
Lætur ríkisstjórnin í Ijós j)á ósk,
að j)jer varðveitið peninginn til
minningar um jjessa einstæðu ferð.
Reykjavik, 20. maí tOki.
Rikisstjórn Islands.
FRJETTIR FRÁ Í.S.f.
Frh. af bls. 3.
1 okt. n.k., skýrslur um mótin. Þær
skýrslur, sem síðar berast, verða ekki
teknar til greina við flokkaskiftingu
i skíðaíþróttum.
Stjórn Í.S.Í. hefir staðfest reglugerð
um Walthersbikarinn, en bikar þann
gaf frú Helga Sigurðsson knattsp.fjel.
Víking á 30 ára afmæli fjelagsins, til
minningar um Walter heitinn Sigurðs-
son stórkaupmann. Kepni um bik-
arinn hófst að þessu sinni 7. sept.
Það fjelag, sem vinnur bikarinn 3svar
í röð eða 5 sinnum alls, hlýtur hann
til fullrar eignar.
Stjórn Í.S.Í. hefir og fyrir stuttu
staðfest met í 60 mtr. hlaupi, á 7.4
sek. Methafar eru Jóhann Bernhard
og Sigurður Finnsson, báðir í Knatt-
spyrnufjel. Reykjavíkur.
Skrifstofa Í.S.Í. verður framvegis
opin tvisvar í viku, þriðjudaga og
fimtudaga kl. 8—10 siðdegis.
SÁ HLUTSKARPASTl.
Læknir, verkfræðingur og stjórn-
málamaður sátu og pexuðu um, hvers
stjett ætti sjer elsta sögu. Læknirinn
sagði: „Auðvitað er læknisfræðin
elst. Læknar hafa ávalt verið uppi
meðal mannkynsins, og þeirra er m.
a. getið í Biblíunni."
„Hvað er að marka það,“ sagði
verkfræðingurinn. „Biblian segir frá,
hvernig jörðin hafði verið sköpuð úr
óskapnaði. En hvernig hefði átt að
Auglýsing
um kenslu og einkaskóla.
Berklavarnalögin niæla þannig fvrir, samkv. i). gr.
þeirra:
„Enginn, sem liefir smitandi berklaveiki, má fásl
við kenslu í skóium, heimiliskenslu nje einkakenslu.
Engan nemanda með smitandi berklaveiki má
taka í skóla, til kenslu á beimili eða til einkakenslu.
Engan nemandp* má taka til kenslu á beimili, þar
sem sjúklingur með smitandi ljerklaveiki dvelur“.
Allir þeir, sem stunda ætla kenslu á komandi
hausti og' vetri, eru því beðnir um að senda tilskilin
vottorð fyrir sig og nemendur sína á skrifstofu
mína, bið allra fyrsta, og mega þau ekki vera eldri
en mánaðar gömul.
Þá er ennfremur svo fyrir mælt í ofangreindum
lögum:
„Enginn má halda einkaskóla, nema llann hafi lil
þess skriflegt leyfi lögreglustjóra, og skaj það leyfi
eigi veitt nema bjeraðslæknir telji húsnæði og að-
búnað fullnægja heilbrigðiskröfum, enda liggi fyrir
tilskilin læknisvottorð um að hvorki kennari eða
aðrir á heimilinu nje neinn nemandanna sjeu haldn-
ir smitandi berklaveiki“.
Þeir, sem liafa i liyggju að balda einkaskóla, eru
því ámintir um að senda umsóknir sínar til lög-
reglustjórans í Reykjavik hið allra fyrsta, ásamt
tilskildum vottorðum.
Það skal tekið fram, að þetta gildir einnig um þá
einkaskóla, smáa sem stóra, er áður hafa starfað
i bænum.
Umsóknir um slíka einkaskóla utan lögsagnar-
umdæmis Reykjavíkur, en innan takmarka læknis-
hjeraðsins, má senda á skrifstofu mína.
Hjeraöslækuirinn í Heykjavík, 5. september 1941.
Magnús Pjetursson
koma skipun á þann óskapnað, ef
verkfræðingar hefðu ekki verjð til?“
„Alveg rjett,“ sagði stjórnniála-
inaðurinn. „En hverjir lialdið þið, að
hafi búið til óskapnaðinn?"
FIÐRILDABÚIÐ í KENT.
Fólk safnar fleiru en frimerkjuni
og niargir hafa orðið ríkir á því að
nota sjer safngirni náungans. Þeirra
á meðal er L. Hugh Ne'wman í Kent.
Sumir hafa mjög ganian af að sáfna
fiðrildum. Og þessvegna hafa nienn
gerst til þess að ala upp sjaldgæf
fiðrildi og selja þau. Og sumir hafa
bcinlinis fiðrildabú sjálfum sjer til
gamans og hafa skifti við aðra sjer
líka á sjaldgæfum fiðrildum, alveg
eins og menn liafa á frimerkjum, er
þeir eiga óþarflega mörg af einni
tegundinni en vantar aðrar í sáfnið.
Viltum fiðrilduni hefir fækkað mik-
ið í Englandi á síðari áriun og er
aukinni bílanotkun og oliustybbu
kent um. Nú hefir Hugh Newiiian
hugkvæmst að afstýra gereyðingu
fiðrildanna nieð þvi að setja upp
skordýrabú og fá því til leiðar komið
að ákveðnir staðir verði gerðir að
friðhelgum reitum fyrir skordýrin.
Hefir hann haft samvinnu við rit-
ara dýrafræðifjelagsins i London um
þetta mál.
Á fiðrildabúi sinu í Kenl liefir
lionum tekist að Safna að sjer fjölda
sjaldgæfra fiðrilda. Selur liann þau
söfnum og einstaklingum fyrir geypi-
verð, svo að talið er víst, að fyrir-
tækið gefi eigandanum góðan arð, er
fram líða stundir.
Takmarkið er;
FÁLKINN
inn á hvert heimili.