Fálkinn - 01.05.1942, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6.
Blaðið kemur út hvern föstudag.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverö: 30 aura millim.
HERBERTSprent.
Skraddaraþankar.
Altítt er það að menn segi: Eng-
inn skilur mig! Og oftast kemur
þetta andvarp frá fólki, sem fremur
auðvelt er að skilja. Þeir sem kveina
mest, eru að jafnaði menn, sem
ekki skilja sjálfa sig.
Við leggjum flestir of mikla á-
herslu á hvað við ætlum að gera,
hvað við höfum hugsað okkur að
gera. En það er erfitt að fá aðra
til þess að skilja þessi óunnu stór-
virki og viðurkenna þau. Unnin af-
rek skilur fólk hinsvegar vel, þau
tala fyrir sjer sjálf og almenningur
beygir sig fyrir staðreyndum. En
þeir, sem þykjast eiga heimtingu
á viðurkenningu fyrir óunnum verk-
um sínum, eða með öðrum orðuni
eiga að fá viðurkenninguna eins og
fyrirfranigreiðslu, þeir vilja að öðr-
um skiljist, að þeir sjeu svo miklir
menn, að þeir eigi viðurkenning-
una áður en þeir hafa nokkuð til
að miklast af. En Horaz gamli sagði
einhverntíma: „Heimta þú ekki lófa-
klapp, fyr en lijer hefir hepnast
stökkið." Og fleiri mönnum hefir
verið spilt með of miklu dálœti
en of litlu.
Það eru til menn, sem liafa lag
á því, að láta fólk búast við miklu
af sjer. Það eru til menn, sem liafa
svo gott lag á þessu, að almenningur
trúir þeim fyrir miklu, áður en
þeir hafa sýnt, að þeim sje trúandi
fyrir nokkru. Oftast. nær laglegir
menn, tunguliprir, stimamjúkir, með
þunna yfirborðsmentun, eins og
olíubrák á vatni. En oftast nær slær
í baksegl fyrir þessum mönnum,
nema forsjónin sje svo miskunn-
söm við þá að láta dauðann hirða
þá á besta aldri.
Skynsamir menn vita, að ekkert
er jafn skaðlegt og hrós i ótíma
talað, Og svo undarlegt er lífið, að
einmitt þegar maðurinn hefir unn-
ið afrekin, sem liróss eru verð, finst
honum lítið til um þau. Hann cr
eins og ríkur maður, sem vinnur í
happdrættinu. Hann hefir ekkert við
vinninginn að gera.
Og nú er það maðurinn, sem unn-
ið liefir stórvirkið, sem ekki skilur
hina. Hverju er að hrósa? Venju-
Iega skilur liann eftir á, að það, sem
knúði fram stórvirkið voru leynd-
ir og ósjálfráðir eiginleikar eða
eðlishvöt. Einhver ósjálfráð livöt
knúði hann, ósýnileg hönd leiddi
hann,
Unnið stórvirki er eins og dygð-
in — það ber launin í sjálfu sjer.
Ekki svo að skilja, að maðurinn
eigi að vinna stórvirkin fyrir ekk-
ert. En hin raunverulegu stórvirki
hafa jafnan launin með sjer.
irmann vinnnr Víðavangshlaupið.
Viðavangshlaupið á sumardaginn
fyrsta var fáment að þessu sinni.
Höfðu tólf þátttakendur verið skráð-
ir í hlaupið, en af þeim mættu níu
og einn þeirra heltist úr lestinni.
Var hann frá K. R. en það hafði
aðeins þrjá menn í hlaupinu að
honum meðtöldum og kom joví ekki
til greina við sigurútreikning, þvi
að til þess þarf þrjá menn að marki.
Hinir 6 hlaupararnir voru frá Ár-
manni og fengu þeir þrjú fyrstu
vinningasætin og unnu því hlaupið
með bestu (lægstu) stigatölu, sem
unt er það fá, 6 stigum, en timi
þeirra var sem hjer segir: Sigur-
geir Ársælsson 14. min. 33,2 sek.,
Haraldur Þórðarson 14 min. 37,3
sek. og Árni Kjartanson 14. mín.
44,4 sek. Fjórði maðurinn var Ind-
riði Jónsson frá K. R. 14 mín. 47.8
sek.
Er þetta í fyrsta skifti sem Ár-
mann vinnur víðavangshlaupið og
er hjer um glæsilegan sigur að ræða,
sem lýsir öruggri og góðri þjálfun
þátttakendanna. Er þetta 27. sinnið,
sem viðavangshlaupið er háð, og
f var það í. R. sem í upphafi stofn-
. aði til þess. Hlaupaleiðin hefir ver-
ið nokkuð mismunandi frá ári til
árs. í jjetta sinn var lilaupið úr
Kirkjustræti og þaðan suður Tjarn-
argötu og Bjarkargötu, sjónhending
á Reykjavíkurveg, þaðan að horni
Njarðargötu og Hringbrautar og eft-
ir hringbraut að Kennaraskólanum,
Þaðan norður Bergstaðastræti á
Skólavörðustíg og niður Banka-
stræti og Austurstræti.
Hjer birtist mynd af Árinanns-
hlaupurunum. í efri röð frá vinstri
eru Garðar S. Gíslason, þjálfari fje-
lagsins, Hörður Hafliðason, Halldór
Sigurðsson og Jónatan Jónsson.
Neðri röð: Haraldur Þórðarson (2.
maður), Sigurgeir Ársælsson (með
verðlaunagripinn) og Árni Kjart-
ansson (3. maður).
Drengjahlaup
Ármanns
fór fram síðastliðinn sunnudag, og
vann Í.R. það hlaup. Má segja, að
ýmsir eigi högg i annars garði, er
Ármann vinnur „Víðavangshlaup
Í.R.“ en Í.R. vinnur „Drengjahlaup
Ármanns“.
Tuttugu keppendur voru slcráðir,
en af þeim mættu ekki nema 15,
en 14 komust að marki. Voru þeir
frá þremur fjelögum, Í.R., K.R. og
Ármanni. Fengu Í.R.-ingar 1., 2. og
4 mann, samtals 7 stig og unnu þyí
hlaupið með miklum sóma. Næstir
urðu K.R.-ingar með 3., 5. og 9.,
17 stig en Ármenningar með 6., 7.
og 8. mann, 21 stig.
Nöfn fyrstu sex mannanna í hlaup-
inu eru þessi: Jóhannes Jónsson
(Í.R.) 7 min. 47,8 selc., Sigurgisli
Sigurðsson (Í.R.) 7. min. 52,2 sek.,
Friðgeir B. Magnússon (K.R.) 7
min. 58,4 sek., Óskar Jónsson (Í.R.)
57 min. 59,2 sek., Haraldur Björns-
son (K.R.) 8 mín. 05,5 sek. og Er-
lendur Sigurðsson (Á.)
Á myndinni lijer að ofan sjást
þeir sitjandi frá vinstri: Ingólíur
Steinsson, Jóhannes Jónsson og við er Sigurgísli Sigurðsson, — allir
Óskar Jónsson, en standandi bak úr sveit Í.R., þar af þrír vinnendur.
fimtug.
Kirkjan i
Inara-Hólmi
Frásögn Landnámu um
Ásólf' alskikk er mörgum
minnisstææð fyrir það, að
hann tók.sig upp af búi
sínu undir Eyjafjöllum
fyrir trúarsakir og flutt-
ist vestur á Akranes
og bar þar beinin. Mynduðust um
hann lielgisögur, hinn fróml.vnda
kristna mann, sem i ílestu var and-
stæða annara landnámsmanna, en
kaus sjer vist á Innra-Hólmi, því
að kristinn maður var þar í nágrenn-
inu, Jörundur í Görðum.
Um kirkjuna á Innra-Hólmi er sú
sögn, að hún hafi verið reist á gröf
Ásólfs hins kristna og að bein hans
liafi verið tekin úr jörðu og selt í
skrin i kirkjunni, svo sem titt er
nm beina helgra manna. Hafði skrin
þetta verið til þangað til eftir siða-
skifti.
Frh. á bls. Í4.