Fálkinn - 09.07.1943, Blaðsíða 2

2
F A L K 1 N JN
Sóphus Árnason, Þingholtsstræti 13,
uarö 50 ára 8. júlí.
Frú Guörún Egilsdóttir, RauÖarár-
stíg 42, veröur 70 ára 13. þ. m.
Jón Árnason frá Vatnsdal, Njálsgötu
8'f, verður 50 ára 20. þ. m.
Magnus Valimarsson, rakarameistari,
Laugav.65, verður 40 ára 10. þ. m.
Kyrrahafsleiðanonrinn VI.
Snœbjörn G. Jónsson, húsgagnam.,
Miklubraut 36, verður 50 ára 15. þ. m.
Gunnar J. Árnason, kaupm., Kefla-
vik, verður 70 ára 12. þ. m.
Mæðrabeimili Reykjavlkur
Mæðraheimili Reykjavíkur er ný-
lega fekið (iJ starfa, og var blaða-
mönnum boðið að skoða það fyrir
nokkrum dögum.
Heiinili þetta er til húsa í Tjarn-
argötu 1 (5, á efstu hæð í liúsi frk.
Þuríðar Bárðardóttur, og er hún
húsmóðir heimilisins.
Mæðraheimili þetta er fyrst og
fremst ætlað fyrir ógiftar, lnisnæð-
islausar mæður, en samt mún þó
verða tekið á móti giftum mæðrum,
ef þær eru húsnæðislausar. Getur
heimilið tekið á móti 12—1C mæðr-
um. Ætlast er til að þær geti dvalið
þarna 4—6 vikur fyrir fæðingu og
3vikur til 2 mánuði eftir fæðingu.
En meiningin er að fæðingin fari
fram á Landsspítalanum, Er hægt
að taka við 4 konum til dvalar fyr-
ir fæðingu t*n 8 eftir fæðingu, en
þó mun vera hægt að hæta við
2 rúmum á hverri deild, ef nauð-
syn krefur. Er jrúmum komið fyrir
í þrem vistlegum stofum, með köldu
og heitu vatni ásamt fleiri þægind-
um, sem slíkt lieimili þarf að hafa.
Þá er og dagstofa, sem jafnframt
er notuð sem borðstofa, með vist-
legum húsgögnum.
Á efstu hæð hússins eru 2 starfs-
stúlknaherbergi ásamt böðum fyrir
mæðurnar og starísfólk. Þá, er og
haganlega fyrirkomið þar skápum
fyrir fatnað og allskonar útbúnað
heimilisins. Heimilinu fylgir rúm-
gott eldhfrs með bæði gas- og raf-
Frh. á bls. 15.
Heimsókn Hjá MacArthur.
Jeg fór frá Samoa 1. desember,
skömmu eftir sólarupprás. Flugvjel-
in var B—24 sprengjuflugvjel frá
Consolidated Aircraft, og hafði ver-
ið breytt í flutningaflugvjel. Áhöfn-
in var sex manns, undir forustu H.
P. Luna kapteins, og verð jeg að
segja að jeg liefi aldrei flogið með
samvaldari mönnum. Vegna þess að
jeg átti langa leið fyrir höndúm,
en tíminn hinsvegar naumur, hagaði
jeg' áætlun minni svo, að við flug-
um aðallega á nóttinni. Hengirekkj-
um og svefnpokum var komið fyrir
í klefanum og reyndist hvorttveggja
þægilegt.
Vegna þess að jeg var í leynileg-
um erindum og mörgum af stöðiim
þeim, sem jeg átti að heimsækja,
er haldið leyndum af hernaðará
stæðum, ræður j)að af lýkum, að
jeg get ekki lýsl ferðinni nema laus-
lega. Fyrst átti jeg að fara til Ástral-
íu. Þangað fórum við í 800 tii 1000
mílna' áföngum, og heimsótti jeg
ýmsar eyjastöðvar á leiðinni. Jeg
hitti flugforingja og marga af niln-
um mönnum — þeir sýndu mjer
útbúnað sinn og ræddu við mig um
viðfangsefni sín og erfiðleika. Nær-
fett alstaðar hitti jeg’ gamla kunn-
ingja í nýju starfi, og suma sem
höfðu tekið við gömlu starfi sínu
á ný, svo sem Weir Cook offursta,
sem hafði verið einn af afreks-
mönnunum í gömlu flugsveitinni
okkar, 94ðu, í fyrri heimsstyrjöld-
inni.
Loks komúmst við lil Brisbaue í
Ástraliu. Þar biðu mín tvenn skila-
boð. Önnur voru frá Stimson her-
málaráðherra í Washington. Sagði
liann, að Churchill forsætisráð-
herra hefði hringt lil sín í síma
frá London, til þess að spyrja
hvernig mjer liði og óska mjer lil
hamingju með björgunina. í ferð
minni 4il Englands i október hafði
jeg hitt Churchill af tilviljun á
flugvelli skamt frá London. Hafði
hann sýnt mjer jtá kurteisi að bjóða
mjer til liádegisverðar á heimili
sínu í Downing Street 10 og sat
jeg þar þrjá tíma og ræddi um her-
mál við þennan ágæta mann. Mjer
fanst það sýna áhuga hans fyrir
smáinennunum að muna mig og
sþyrja eftir mjer, jafn margt og
hann hefir að hugsa.
Hitt skeytið var frá MacArthur
hersliöfðingja og sagði þar að hann
hefði gert ráðstafanir til að jeg
gæti komist tafarlaust áfram leiðar
minnar til aðalbækistöðvar hans á
Nýju Guineu. En af Idví að Nýja
Cuinea var liernaðarsvæði vildi
hershöfðinginn ekki láta mig fara
síðasta áfangann í B—24-vjelinni,
sem var óvopnuð. Sendi hann í
stað hennar B—17-vjel, með vopn-
um og orustuvjelaáhöfn.
Við flugum yfir Torres-sundið að
degi til. Jeg var dálítið óánægður
yfir þeirri ferð. Sem gamall her-
maður hafði jeg smekk fyrir pfur-
litlum púðurreyk og langaði til að
sjá eina eða tvær japanskar flug-
vjelar — en ekki fleiri — svo að
jeg sæi fallbyssumeiinina okkar
spreyta sig á þeim þegar þær færu
hjá.
Við lentum i Port Moresby
skömmu eftir sólarlag, í svo björlu
að við rjett sáum lendingarbraut-
ina. Það var undir eins farið með
mig í bragga, þar sem jeg hitti tvo
„kalla“ úr 1. heimsstyrjöldinni, sem
voru aðstoðarmenn GeorgeS Kennev
yfirhers.höfðingja, en hann er flug-
liðsforingi MacArthurs. Annar þeirra
var Ennis Whitehead og hinn Kenn-
eth Walker, báðir hershöfðingjar
og sá Síðarnefndi einn af hestu
sprengjuarásafræðingum Bandaríkja-
flughersins. -Þeir fóru með mig til
MacArthurs herstjóra, og hann
sem getur verið hjartanlegasti inað-
ur — bauð mjer að dvelja hjá sjer
yfir helgina.
Port Moresby er rykbyrgi alls
sköpunarverksins. Þarna er aðeins
höfn og svo dalur með rauðri mold,
sem ávall fcr á hreyfingu, vegna
vindanna, sem sifelt blása ofan úr
skörðum Owen Stanley-fjallgarðsins.
Hitinn er hræðilegur en moskitó-
flugan er þó verri. Þetta var kall-
aður bær en eftir það sem Mitsub-
ishi-flugvjelarnar hafa gert þá liika
jeg við að nota það nafn núna á
Port Moresby. Þarna er ekkert eftir
nema rústir og svo nokkrir kofar
innfæddra manna á stangli. Mölvað
og hálf sokkið flak af vöruskipi lá
á höfninni.
Aðalstöð MacArthus er í timbur-
húsræfli og í skúr jjar hjá er steypi-
bað með köldu vatni sem altaf verð
ur heitt. Svefnklefinn hans er inn
af stpfunni, sem herforingaráðsfund-
ir eru haldnir í. Veggirnir eru al-
þaktir upþdráttum með títuprjónum,
sem sýna herstöðu liðs okkar og
fjandmannanna. MacArthur lifir við
einföld skilyrði, af yfirhershöfð-
ingja að vera.
MacArthur var prýðilegur gesl-
gjafi. Yfir borðum og þennan klukku
tima, sem rabbað var á eftir töluðu
þeir Kenney liershöfðingi við mig
um flugmálin af hreinskilni og i-
hygli. Af forvitni reyndi jeg að
tala við hann um Bataan og Correg-
idor (þar sem MacArthur varðist
lengst), en hann fór aldrei út i þá
sálma, að undanteknu þvi, að hann
sagði nokkrar setningar almenns
efnis um málið. Það var auðsjáan-
legt að sú saga var farin að fyrn-
ast eða hafði orðið að þoka fyrir
öðru i lniga hans. Hann virtist alls
ekki þreytulegur og var ágætlega á
sig kominn. Altaf á iði þegar jeg
leit á hann, Þegar hann las fyrir
erindi eða ræddi málin við ráð sitt
gekk hann fram og aftur um stof-
una, hægði á sjer öðru hvoru til
þess að leggja áherslu á það sem
eftir kæmi eða til að hlusta á, ef
han bjóst við einhverju mikílsvarð-
andi.
Framhald í næsta blaði.
Á Suðurhafseyjunni Rennell Is-
land lifir einkennilegl fólk. Þar hef-
ir kvenfólkið komið því fram, að
enginn eiginmaður megi koma i eld-
húsið á heimilinu. Slcyldu sumar
konur lijer á landi ekki öfunda kon-
nrnar á Rennel Island?